H Τζ. Κ. Ρόουλινγκ ποτέ δεν θεώρησε ότι η σειρά Χάρι Πότερ που την έκανε βαθύπλουτη την εξέφραζε. Και μιλά με πάθος για το καινούργιο της βιβλίο, «The Casual Vacancy», που απευθύνεται σε μεγάλους και όπως είπε, είναι καρπός μιας απελευθερωτικής διαδικασίας. «Είναι τρομερό συναίσθημα να μπορείς να επιλέξεις...».
Την περασμένη εβδομάδα εξηγούσε στο BBC ότι τουλάχιστον δύο από τα επτά βιβλία της διάσημης σειράς παιδικής λογοτεχνίας τα είχε γράψει υπό πίεση, κάτι που την ενοχλούσε αφάνταστα..!
Ομως, αν το «The Casual Vacancy», που είναι το πρώτο βιβλίο που γράφει για το ενήλικο κοινό, αποτελεί γι’ αυτήν μια ευκαιρία «να γράψει επιτέλους ό, τι θέλει», για τους κριτικούς λογοτεχνίας σημαίνει μια άλλου είδους απελευθέρωση: επιτέλους, μπορούν να της επιτεθούν για τις ανεπάρκειά στον λόγο της (Evening Standard), τις «επιφανειακές» κοινωνιολογικές της ανησυχίες (Daily Mail), τον διδακτικό της τόνο (Guardian), ακόμα και την καταθλιπτική της ατμόσφαιρα (Telegraph).
Ολα τα παραπάνω στοιχεία υπήρχαν και στον Πότερ. Αλλά στον Πότερ υπερίσχυε το στοιχείο της φαντασίας και μια δυνατή πλοκή. Και τον Πότερ δεν τον «πείραζαν» εύκολα οι κριτικοί.
Το νέο βιβλίο της Ρόουλινγκ ασχολείται με τη ζωή σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Αγγλίας, μετά τον θάνατο ενός από τους πιο αξιόλογους πολίτες της. Ο Μπάρι είναι ο μόνος συμπαθής χαρακτήρας σε αυτήν την ιστορία, και αυτός πεθαίνει στην τρίτη μόλις σελίδα. Οι υπόλοιποι είναι άσχημοι ή και δυστυχείς άνθρωποι. Είναι χαρακτήρες τους οποίους δεν μπορείς εύκολα να συμπαθήσεις κι αυτό ξενίζει.
Το μεγαλύτερο έγκλημα του Σαμαρά δεν ήταν ότι έριξε την κυβέρνηση της ΝΔ το 1993 και έφερε το ΠΑΣΟΚ για μια οκταετία. Το μεγαλύτερο έγκλημα του ήταν η καταγγελία των μνημονίων από τα Ζάππεια.
Δηλητηρίασε έναν ολόκληρο λαό βαφτίζοντας ασθένεια ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ. (Όλες οι άλλες χώρες χάρις στα μνημόνια βγήκαν από την κρίση σε χρόνους ρεκόρ).
