Ο Ντόναλντ Τραμπ άθελα του έβαλε βόμβα στα κοινωνικά και πολιτικά θεμέλια των ΗΠΑ. Όπως σε όλες τις χώρες της Δύσης έτσι και εκεί όλο και περισσότεροι άνθρωποι νοιώθουν ότι έιναι εκτός. Δεν τους λογαριάζει το σύστημα, δεν τους ρωτά κανείς για τίποτε, οι ανισότητες είναι πλέον τεράστιες.
Στις 0.4.40 τα ξημερώματα της Τετάρτης οι New York Times έδιναν «παράσταση νίκης» 58% στον Τραμπ, ενώ στην έναρξη της εκλογικής βραδιάς το ποσοστό ήταν 84% υπέρ της υποψήφιας των Δημοκρατικών Χίλαρι Κλίντον.
Ο Τραμπ, ένας άξεστος επιχειρηματίας που δεν έχει να επιδείξει ούτε μια καλή του στιγμή πέραν της μακρόχρονης επιμονής του στην αυτοπροβολή, έγινε ο μοχλός που υποτίθεται ότι θα δυναμίτιζε το καταστημένο. Αδιάφορο αν ήταν ικανός να κυβερνήσει, αρκεί που τάραζε το σύστημα με τον προκλητικό του διχαστικό λόγο.
Η προεκλογική μάχη στις ΗΠΑ ήταν ύβρεις, ταπεινωτικά σχόλια και εξαγγελίες, αδιανόητο κατιναριό. Μέσω των εκλογών στις ΗΠΑ έγινε σαφές ότι ο πλανήτης Γη βρίσκεται σε νευρική κρίση. Κύρια αιτία είναι η θλιβερή διαπίστωση ότι για πρώτη φορά στην κοινωνία των ανθρώπων δεν υπάρχει.... σχέδιο. Μέχρι πριν λίγες δεκαετίες φιλόσοφοι υποστήριζαν διεξόδους, πολιτικά και κοινωνικά κινήματα ότι μπορούν να κατανείμουν καλύτερα τον πλούτο.
Πριν λίγες δεκαετίες μπορούσες να είσαι αριστερός και αυτό κάτι να λέει. Μπορούσες να είσαι σοσιαλιστής και κάτι να λέει. Μπορούσες να ενταχθείς σε κινήματα όπως των οικολόγων, ή να εντάσσεσαι σε εθελοντικά κινήματα (και αυτό κάτι να λέει).
Σήμερα ο πλανήτης Γη ζει ένα πρωτοφανές αδιέξοδο. Με την οικονομία να έχει επιβληθεί και να μοιράζει τον πλούτο σε όλο και λιγότερους και την πολιτική να μην έχει λόγο ύπαρξης, έρχεται και το κερασάκι στην τούρτα: Πρόσωπα σαν την Χίλαρι Κλίντον και τον Ντόλαντ Τραμπ να διεκδικούν την ηγεμονία του πλανήτη!
Αν παρακολουθούσε κανείς την προεκλογική αντιπαράθεση των δυο αυτών ανθρώπων θα έμενε έκπληκτος. Οι μισές ατάκες τους είναι μηνύσιμες και θα έπρεπε να κάθονται στο εδώλιο του δικαστηρίου για συκοφαντική δυσφήμιση. Οι υπόλοιπες είναι τραγικές, δεν λέγονται ούτε στα καφενεία από τους τρελούς του χωριού.
Η κρίση αξιών παρατηρείται σε μια εποχή που η ανθρωπότητα έχει Πανεπιστήμια, τα πάντα υπάρχουν στο Διαδίκτυο, υποτίθεται ότι ο λεγόμενος "κοινός νους" έχει κατακτηθεί.
Οι εκλογές στις ΗΠΑ αποδεικνύουν ότι η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη από ότι φανταζόμαστε. Ένας κλόουν που δεν έχει άποψη για τίποτε και μια γυναίκα πρώην Προέδρου που απαιτεί να εκλεγεί και αυτή (και αργότερα γιατί όχι και το παιδί της;). και νοι δύο αντιδημοφιλείς με τον κόσμο να νανρωτιέται: Δεν υπήρχαν άλλοι υποψήφιοι; Και γιατί έφτασαν αυτοί οι δύο στην τελική αναμέτρηση; Ποιος που τους επέβαλε;
Σε κάθε περίπτωση ζούμε σε μια εποχή που τίποτε δεν είναι στην θέση του και πρώτα από όλα οι ιδέες. Έτσι δεν είναι δύσκολο ένας Τραμπ που έγινε πασίγνωστος γιατί έβαζε το ονομά του σε κτίρια, αεροπλάνα, ριαλιτι κ.α. έχοντας και χρήματα να φτάσει μέχρι την διεκδίκηση της προεδρίας των ΗΠΑ.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΌΠΟΥΛΟΣ
Αυταρχισμός με τον μανδύα της Δημοκρατίας
Οι αυταρχικές χώρες είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος για την Δημοκρατία και την Δύση. Ο αυταρχισμός τι κάνει; Μεταμφιέζεται σε (δήθεν) Δημοκρατία.
Κάνει εκλογές, διατηρεί Κοινοβούλια, υιοθετεί λειτουργίες του δυτικού τρόπου ζωής π.χ. στην οικονομία, ακόμα και στην κοινωνία αλλά αυτή είναι η βιτρίνα.
