Η κορυφαία ατάκα Τσίπρα στην ΔΕΘ ήταν εκείνη για την ανάπτυξη "που θα έρθει μόνη της γιατί η οικονομία μας έχει συμπιεστεί επί 7 χρόνια και θα γίνει αυτό που λένε οι οικονομολόγοι rebound". Η ανάπτυξη δηλαδή δεν θα έρθει από κάποιο σχέδιο που έχει (γιατί πολύ απλά δεν έχει), αλλά επειδή η οικονομία δεν θα αντέχει ότι... ζει.
Πέρα από την ομολογία Τσίπρα ότι σχέδιο δεν υπάρχει, ο πρωθυπουργός απεδείχθη εντελώς ανίκανος να διευθετήσει κομψά, ερωτήσεις που ήξερε ότι θα του γίνουν όπως το μαύρο στα κανάλια. Εκνευρίστηκε, έδωσε απαντήσεις που δεν ευσταθούσαν και εμφανίστηκε σχεδόν υβριστικός απέναντι σε ανθρώπους που αγωνιούν για την δουλειά τους.
Ακόμη άφησε έκπληκτη την κοινή γνώμη αποκλείοντας από τις ερωτήσεις τις δυο μεγαλύτερες σε κυκλοφορία εφημερίδες της χώρας (Πρώτο Θέμα, Βήμα) αλλά και ΜΜΕ που του ασκούν κριτική (Ελεύθερος Τύπος, Δημοκρατία, 9,84 κ.α)
Δεν απέφυγε επίσης την συνήθη... ψευδολογία. Αν και δεν είπε ούτε έναν αριθμό (πλην των 246 εκατ. ευρώ των καναλαρχών) σκόρπισε οργή σε συναταξιούχους, αγρότες, εμπόρους κ.α. περιγράφοντας μια εικονική πραγματικότητα που ενώ όλοι γνωρίζουν στην πράξη ότι δεν υπάρχει αυτός κομπάζει κι όλας ότι την έφερε.
Ισχυρίστηκε ότι διευθέτησε ζητήματά τους ενώ τους κόβει συντάξεις ή υπερφορολογεί, δηλαδή έχει κάνει τα αντίθετα..
Μια ψύχραιμη αποτίμηση της εμφάνισης Τσίπρα οριστικοποιεί τούτο: Θα συνεχίσει να περιγράφει καθημερινά παντού, ο ίδιος και οι στενοί συνεργάτες του το δικό του ανύπαρκτο success story. θα επιτίθεται στην αντιπολίτευση "που ευθύνεται για όλα τα δεινά", τα ΜΜΕ "που συγκροτούν την διαπλοκή", θα συνεχίσει να βολεύει ημέτερους για να δημιουργήσει το δικό του κομματικό καταστημένα και φυσικά δεν πρόκειται να πάει σε εκλογές, που γνωρίζει ότι θα τις χάσει.
Στην ΔΕΘ κατέστησε σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει με τους πάντες απέναντι δεν τους νοιάζει. Αυτοί έχουν το κράτος, ελέγχουν και τους Θεσμούς, έχουν και πολτικό χρόνο.
Υπάρχει φυσικά μια κοινωνία που εξοργίζεται από τα ψεύδη, τους αποκλεισμούς και τους τσαμπουκάδες, μια κοινωνία που στέκεται ήδη εξαγριωμένη απέναντί τους, αλλά δεν τους νοιάζει ούτε και αυτό.
Αυταρχισμός με τον μανδύα της Δημοκρατίας
Οι αυταρχικές χώρες είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος για την Δημοκρατία και την Δύση. Ο αυταρχισμός τι κάνει; Μεταμφιέζεται σε (δήθεν) Δημοκρατία.
Κάνει εκλογές, διατηρεί Κοινοβούλια, υιοθετεί λειτουργίες του δυτικού τρόπου ζωής π.χ. στην οικονομία, ακόμα και στην κοινωνία αλλά αυτή είναι η βιτρίνα.
