Τρώμε εισαγόμενο και όχι ντόπιο κρέας στην Δυτική Ελλάδα

«Η στροφή στην κτηνοτροφία και δη τη βιολογική, απέκτησε νέα χαρακτηριστικά και μεγάλη δυναμική μετά την ολική αποσύνδεση και την κατάρρευση της καπνοκαλλιέργειας.

Οι αγρότες βρήκαν διέξοδο σε μια παραδοσιακά ισχυρή για το νομό μας κατεύθυνση και οι φορείς έριξαν το «ειδικό» τους βάρος στηρίζοντας αυτή τη μεγάλη προσπάθεια.

Δηλώσεις, μοντέλα, σχέδια βελτίωσης, προγράμματα, εκσυγχρονισμός εγκαταστάσεων, προβολή προϊόντων κ.τ.λ. δημιούργησαν την καθολική αίσθηση της αισιοδοξίας για έναν κλάδο που ευημερεί.

Η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική: Είναι ζοφερή γι’ αυτούς που εκ των έσω την βιώνουν και τείνει να καταστεί επικίνδυνη για την τοπική οικονομία… Αυτή την πραγματικότητα θα επιχειρήσουμε να καταγράψουμε με πολύ απλά λόγια, σε λίγες μόνο γραμμές: Τους τελευταίους μήνες πολλοί κτηνοτρόφοι στην Αιτ/νία πήραν την απόφαση να εγκαταλείψουν την παραγωγή. Κάποιοι ήδη το έκαναν», όπως επισημαίνει σε ανακοίνωσή το Αγροτικός Συνεταιρισμός-Ένωση Αγρινίου, η οποία προσθέτει:

«Η εκρηκτική αύξηση του κόστους παραγωγής, έχει ταυτόχρονα οδηγήσει σε απόγνωση το σύνολο σχεδόν των εκτροφέων του νομού μας. Οι τιμές καθηλωμένες για τον παραγωγό, οι ζωοτροφές σε έλλειψη, η φορολογία στα ύψη. Όσο για τις επιδοτήσεις, οι περισσότεροι τις χαρακτηρίζουν «αιτία χρεοκοπίας»…

Την ίδια στιγμή το υπουργείο (εν προκειμένω ο ΟΠΕΚΕΠΕ) «συρρικνώνει» τα βοσκοτόπια, ακυρώνοντας με αυτή την απόφαση το μεγάλο πλεονέκτημα που όλα αυτά τα χρόνια είχαν οι κτηνοτρόφοι του νομού μας, τη δυνατότητα δηλαδή ελεύθερης βοσκής, που και το προϊόν καθιστούσε εκ των πραγμάτων και κατά το ήμισυ τουλάχιστον βιολογικό και το κόστος παραγωγής περιόριζε… Η βιολογική κτηνοτροφία στην Αιτ/νία, -στον πρώτο βιοκτηνοτροφικό νομό της χώρας που ιδιαίτερα στην βιοπροβατοτροφία κατέχει ποσοστό που τείνει να αγγίξει το 50% της επικράτειας, η βιολογική εκτροφή- η παραγωγή απειλείται σήμερα με κατάρρευση. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις βασικότερες αιτίες, έτσι όπως μα τις μεταφέρουν οι ίδιοι οι παραγωγοί:

→Οι ζωοτροφές παρουσιάζουν έλλειψη σήμερα και, ως εκ τούτου, έχουν ακριβύνει, οι δε τιμές

 που απολαμβάνουν έμειναν στάσιμες.

→Οι πληρωμές καθυστερούν αδικαιολόγητα και με δραματικές συνέπειες.

→Η γραφειοκρατία τους έχει εξοντώσει ψυχολογικά και οικονομικά. Σαν να τους εκδικείται το κράτος και οι αποκεντρωμένες του υπηρεσίες.

 →Τα έξοδα τρέχουν, τα δάνεια γιγαντώνονται, φόρους πληρώνουν, άδεια όμως και επιδότηση δεν πήραν ακόμη…

 →Στην (βιο)κτηνοτροφική Αιτ/νία, δεν υπάρχει οργανωμένο δίκτυο διανομής. Ο κάθε παραγωγός πρέπει μόνος του να βρει τον τρόπο να διαθέσει τα προϊόντα του. →Οι έμποροι συνδυάζουν σε βάρος των παραγωγών τη χαμηλή τιμή με την κατανάλωση.

→Τα κρεοπωλεία προτιμούν το εισαγόμενο κρέας… Σ’ αυτό το τελευταίο, αξίζει να σταθούμε. Πράγματι, οι εισαγωγές από Γαλλία και Ολλανδία, ιδιαίτερα σε μοσχάρι και χοιρινό, και αυτές από Βαλκανικές χώρες (Σκόπια, Ρουμανία, Αλβανία) σε αιγοπρόβατα, είναι… αθρόες.

Οι κτηνοτρόφοι λένε ότι δύσκολα θα βρει κάποιος ντόπιο μοσχαράκι στα κρεοπωλεία, ακόμη δυσκολότερα θα βρει τυποποιημένο, αφού οι μονάδες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή εισάγουν απ’ τις χώρες που προαναφέραμε. Όσο για το βιολογικό κρέας, αρκεί να αναφέρουμε ότι οι σφαγές στα πιστοποιημένα σφαγεία του νομού μετριούνται ανά μήνα στα δάχτυλα! Ακόμη κι αυτό το βιολογικό κρέας όμως, δεν πωλείται στο τοπικό κρεοπωλείο, αλλά στην Αθηναϊκή κυρίως αγορά.

Το να μην υπάρχει βιολογικό κρέας προς κατανάλωση σ’ έναν νομό με πολλές δεκάδες χιλιάδες βιολογικώς εκτρεφόμενα ζώα, καταδεικνύει και το μέγεθος της υποκρισίας έναντι των παραγωγών και όλων ημών. Ζούμε στον παράδεισο της βιοκτηνοτροφίας και ο παραγωγός βιώνει την κοροϊδία και την εκμετάλλευση, ο δε καταναλωτής την αδιαφορία. Να σημειωθεί ότι, κατά την επίσημη τουλάχιστον εκδοχή, βιολογικό κρέας δεν υπάρχει στην Αιτ/νία, διότι αυτό πρέπει να είναι τυποποιημένο και… βιολογικό συσκευαστήριο δεν υπάρχει!»