Διπλή μάχη με πιέσεις, εκβιασμούς, υποσχέσεις δίνει το πολιτικό σύστημα και μάλιστα κάτω από την πίεση του χρόνου. Η πρώτη μάχη έχει να κάνει με την συγκέντρωση των 180 βουλευτών που χρειάζονται για να εκλεγεί Πρόεδρος Δημοκρατίας ώστε να μην πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά με πρόωρες εκλογές.
Στη μάχη αυτή ΟΛΟΙ οι βουλευτές (πλην των κυβερνητικών) που έχουν αποφασίσει να ψηφίσουν Πρόεδρο... όποιον νάναι (!), κρύφτηκαν στην Βουλή καταψηφίζοντας τον προϋπολογισμό! Συγκεκριμένα με 155 θετικές ψήφους, ένα «παρών» και 134 «κατά», η Βουλή ενέκρινε τον Προϋπολογισμό του 2015.
Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι βουλευτές όταν θα ψηφίσουν Πρόεδρο στην ουσία θα δίνουν πράσινο φως για να υλοποιηθεί ένας προϋπολογισμός που δεν τον πιστεύουν και τον έχουν καταψηφίσει.
Σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση υπάρχει μεγάλος εκνευρισμός πάντως, διότι οι πιέσεις βουλευτών στο παρασκήνιο είναι πρωτοφανείς...
Το δεύτερο πεδίο μάχης είναι οι πιέσεις των δανειστών απέναντι σε έναν Σαμαρά που δεν τον πιστεύουν πια (κινείται στην παλιά γνωστή παλαιοκομματική νοοτροπία των παροχών ενώ δεν υπάρχουν δυνατότητες, ενώ έχει αυτονομηθεί κιόλας βάζοντας στην άκρη ΕΕ, ΔΝΤ και ΕΚΤ). Εδώ η πίεση είναι αμφίδρομη: Πιέζει και η κυβέρνηση δηλώνοντας ότι θα πέσει, αν πάρει τώρα τα νεα μέτρα. Τι ζητά; Να τα πάρει αργότερα.
Η τρόικα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συνεχίζει να εντοπίζει δημοσιονομικό κενό για το 2015 και περιμένει μέτρα κάλυψής του. Γεγονός που δείχνει ότι ο έλεγχός της δύσκολα θα ολοκληρωθεί άμεσα, δεδομένου ότι η κυβέρνηση δεν προτίθεται να πάρει νέα μέτρα.
Πολλές χώρες της Ευρωζώνης υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να δοθεί μία παράταση τουλάχιστον 6 μηνών στο υφιστάμενο πρόγραμμα, ώστε να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις και να καλυφθεί χρονικά η οποιαδήποτε πολιτική αλλαγή που ενδεχομένως να υπάρξει τους επόμενους μήνες.
Ωστόσο, η κυβέρνηση δεν δέχεται αυτή την πρόταση. Παράταση του προγράμματος θα υπάρξει μόνο για κάποιες εβδομάδες και εφόσον έχει επέλθει συμφωνία με την τρόικα για την ολοκλήρωση του ελέγχου που διεξάγεται τώρα. Δηλαδή, η παράταση θα είναι τεχνικού χαρακτήρα και θα αφορά μόνο στην παροχή του απαραίτητου χρόνου στα εθνικά κοινοβούλια της Ευρωζώνης, ώστε να εγκρίνουν τη συμφωνία μεταξύ τρόικας και κυβέρνησης.
Αυταρχισμός με τον μανδύα της Δημοκρατίας
Οι αυταρχικές χώρες είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος για την Δημοκρατία και την Δύση. Ο αυταρχισμός τι κάνει; Μεταμφιέζεται σε (δήθεν) Δημοκρατία.
Κάνει εκλογές, διατηρεί Κοινοβούλια, υιοθετεί λειτουργίες του δυτικού τρόπου ζωής π.χ. στην οικονομία, ακόμα και στην κοινωνία αλλά αυτή είναι η βιτρίνα.
