Η ελληνική κυβέρνηση πράττει ότι και οι υπόλοιπες της ευρωζώνης. Μειώνει τις δαπάνες και αυξάνει τους φόρους. Προσπαθεί να πείσει τους δανειστές της ( αλλά και τους υποψήφιους επενδυτές ), ότι θα βελτιώσει τα δημοσιονομικά της χώρας, ώστε να ξαναγοράζουν κρατικά ομόλογα, δηλαδή να την ξαναδανείζουν. Όμως, οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν επιτυγχάνονται. Και η λιτότητα χρειάζεται... νέα λιτότητα!
Το αποτέλεσμα το βλέπει κανείς σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης που, τυφλά σχεδόν, ακολουθούν αυτή την πολιτική. Οι ουρές των ανέργων μοιάζουν ατελείωτες. Οι επιχειρήσεις κλείνουν ή λειτουργούν υπερχρεωμένες. Οι δημόσιες επιχειρήσεις αποδομούνται χωρίς να μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες που πρέπει. Άστεγοι, συσίτια, ζητιάνοι και εικόνες εγκατάλειψης παντού, αποδεικνύουν ότι η φτώχια όχι μόνο ήρθε, αλλά εξαπλώνεται γοργά. Και τέλος τα Δημόσια Ταμεία, είναι πάντα άδεια, με τα κρατικά χρέη να μεγαλώνουν. Αποτέλεσμα μηδέν λοιπόν, ( ή και κάτω από το μηδέν ).
Ποτέ στο παρελθόν οι χώρες της Ευρώπης δεν ήσαν τόσο ανήμπορες στο να αντιδράσουν. Πριν από το ευρώ, αρκούσε η υποτίμηση του νομίσματος για να "συνέλθει" η οικονομία. Σήμερα επιχειρήθηκε μια άλλου τύπου υποτίμηση, με την μείωση των μισθών και - όπου μπόρεσαν - των τιμών. Όμως με μισθούς που δεν επαρκούν ούτε για τα χρειώδη και ολοένα αυξανόμενους φόρους, πώς θα υπάρξει ζήτηση; Είναι ολοφάνερο ότι με τέτοια μέτρα ο κατήφορος θα συνεχίζεται.
Η κορύφωση του δράματος είναι τα φετινά Χριστούγεννα. Για πρώτη φορά η λιτότητα κατέστρεψε, την μόνη αγοραστική περίοδο που ενίσχυε τις επιχειρήσεις, σε κάθε εύκολη ή δύσκολη εποχή. Είναι η πρώτη φορά που ο χριστουγιεννιάτικος τζίρος είναι κατά πολύ μικρότερος αυτού του Νοεμβρίου..!
Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι οι λύσεις για την ευρωζώνη ( και την Ελλάδα ), είναι δύο.
Η πρώτη είναι το καλό σενάριο. Η ΕΕ τυπώνει ευρώ και με αυτά αγοράζει τα χρέη των κρατών-μελών. Είναι περίπου αδιανόητο η ΕΚΤ να δανείζει με 0,5% τις ιδιωτικές Τράπεζες και να αφήνει στα νύχια των κερδοσκόπων τα κράτη που δανείζονται με 8-9%! (Παράλληλα η ΕΚΤ μπορεί να εκδώσει και ευρωομόλογο αντικαθιστώντας κρατικά ομόλογα). Ταυτόχρονα, οι χώρες-μέλη, αναλαμβάνουν χωρίς την θηλιά των χρεών πια, να διορθώσουν τα δημοσιονομικά τους, με πολιτικές ανάπτυξης και επανεκκίνηση της οικονομίας.
Η δεύτερη λύση, είναι το κακό σενάριο. Επιστροφή των περισσοτέρων, ή και όλων των χωρών της ευρωζώνης, στα εθνικά τους νομίσματα. Άρα επιστροφή και της Ελλάδας στη δραχμή. Αυτό θα σημάνει και επιστροφή στις αρχές της δεκαετίας του '50. Η κονωνική και οικονομική καταστροφή θα είναι χαοτική.
Η ευρωζώνη και μαζί η Ελλάδα, βρίσκονται σε λάθος πορεία. Ποιός θα την διορθώσει; Όσο η κ. Μέρκελ θεωρεί το ευρώ, μάρκο κανείς. Η δε Ελλάδα μοιάζει με καράβι χωρίς πυξίδα και χωρίς καπετάνιο. Η εμμονή στη λιτότητα την καταστρέφει μερα με τη μέρα, χωρίς την ελπίδα κάτι να αλλάξει.
ΟΥΤΙΣ
Ο Τραμπ και οι πανίσχυρες ΗΠΑ
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1945, οι χώρες της Δύσης αποφάσισαν να αφήσουν τις ΗΠΑ να ηγούνται ώστε σε παγκόσμιο επίπεδο πια να οικοδομηθεί η ευημερία με το άνοιγμα των αγορών και η υπεράσπιση της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου.
Οι δημοκρατικές χώρες προχώρησαν σε σπουδαίες εμπορικές συμφωνίες, οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν χώρες που είχαν καταστραφεί, δημιουργήθηκε το ΝΑΤΟ για να εξασφαλίζει την ειρήνη.
