Όταν οι απαίδευτοι παρελαύνουν
Βλέποντας ανθρώπους να διαδηλώνουν ανήμερα την 28η Οκτωβρίου, υπέρ των παρελάσεων, τρόμαξα. Κρατούσαν ελληνικές σημαίες, κόρναραν, ούτε ενας δεν φόραγε μάσκα.
Τρόμαξα, γιατί ήσαν άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Αυτούς που μπορείς να βρεις δίπλα σου στην οικογένεια σου, στη δουλειά σου, συμμαθητές σου στο σχολείο, πελάτες σου, Ήσαν... εμείς!
Με έχει τρομάξει το εύρος και η ποιότητα των απαίδευτων. Αναλύοντας τους, είδα τρεις βασικές πλευρές τους που περιγράφουν το πρόβλημα. Ποιο πρόβλημα; Των ΑΝΕΥΘΥΝΩΝ πολιτών.
- Το πρώτο: Πρόκειται για ανθρώπους που είναι έτοιμοι να υιοθετήσουν οποιαδήποτε τερατολογία και παλαβομάρα και μάλιστα να διαδηλώνουν υπέρ της. Να είναι στους δρόμους κατά της μάσκας, υπέρ του Σώρρα των 600 δισ. ευρώ, κ.ο.κ.
- Το δεύτερο: Ο φανατισμός τους. Με μίσος, πάθος, οργή και άλλα συναισθήματα καταγγέλλουν, υβρίζουν, ψεύδονται, μολύνουν την σκέψη. Δείτε στο διαδίκτυο πως εκφράζονται και θα καταλάβετε.
- Το τρίτο (και χειρότερο): Ακόμα και όταν τους δώσεις όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που καταρρίπτουν το τερατούργημα που υποστηρίζουν, αυτοί δεν πείθονται. Γίνονται χειρότεροι, επιθετικότεροι, φανατικότεροι.
Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα καινούργιο φαινόμενο που πάντα υπήρχε αλλά μέσω του διαδικτύου εμφανίστηκε στις πραγμαικές τους διαστάσεις και γιγαντώθηκε. Ένα φαινόμενο που δεν είναι καθολου εύκολο να αντιμετωπιστεί - εγώ υποστηρίζω ότι είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ.
Οι άνθρωποι αυτοί, δεν έχουν το αισθητηριο της κρίσης. Ακόμα και αν έχουν πτυχία, είναι απαίδευτοι γιατί δεν μπορούν να αξιολογήσουν αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια τους. Και εξελίσσονται σε μείζον πρόβλημα διότι, όπως απέδειξε η πανδημία, αρκεί κάποιοι από αυτούς να κινούνται ανεύθυνα για να την πληρώνουμε όλοι.
Οι απαίδευτοι είνα πολλοί και επηρεάζουν (π.χ. εξέλεξαν τον Τραμπ). Και δεν πρόκειται εύκολα να σιωπήσουν.