Χωρίς κανόνες

Χωρίς κανόνες

Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Η ελληνική κοινωνία έχει καταδικαστεί σε ένα ιδιότυπο μαρτύριο στο οποίο πρωταγωνιστεί η παντελής έλλειψη κανόνων. Είναι σαν να θέλουμε να παίξουμε ποδόσφαιρο αλλά μέσα στο γήπεδο να υπάρχουν 15 μπάλες, 5-6 διαφορετικές ομάδες, να μην υπάρχουν γραμμές και φυσικά χωρίς διαιτητή. Μπορεί να γίνει αγώνας;

Αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα. Κανείς δεν γνωρίζει τι θα ξημερώσει σε κάθε δραστηριότητα της καθημερινότητάς μας. Φόροι, τροπολογίες, ρυθμίσεις, σχεδιασμοί στα χαρτιά που δεν εφαρμόζονται, ένα ασύλληπτο πλήθος αποφάσεων που νομοθετούνται το πρωί και αποσύρονται το βράδυ (ή απλώς δεν εφαρμόζονται όπως π.χ. ο νόμος για το κάπνισμα), δημιουργούν ένα χάος που καθηλώνει τα πάντα. 

Όλα αυτά γίνονται στο γόνατο, χωρίς κανένα απολύτως σχέδιο. Και φυσικά χωρίς... διαιτητές (δηλαδή το Σύνταγμα, τους θεσμούς, τη Βουλή, την εφαρμογή των νόμων κ.ο.κ.).

Στην Ελλάδα όποιος αναλαμβάνει την εξουσία αδιαφορεί προκλητικά για να διορθώσει αυτή την παθογένεια, που είναι άλλωστε τόσο βολική: Μπορούν να είναι στην εξουσία χωρίς να λογοδοτούν σε κανέναν. 

Τα γράφω όλα αυτά για να επισημάνω τις ευθύνες ΟΛΩΝ των υπολοίπων - πλην πολιτικών. Δικαιοσύνη, Μέσα Ενημέρωσης, βουλευτές, πολίτες, όλοι μα όλοι έχουμε βαρύτατες ευθύνες όσο αποδεχόμαστε μια τυφλή κοινωνία χωρίς κανόνες που μοιραία μας κρατά  ομήρους του κάθε ένοικου του Μαξίμου.

Τα γράφω επίσης για να επισημάνω ότι η Δικαιοσύνη ξεκίνησε επιτέλους να κάνει σωστά το λειτούργημά της. Τελευταία απόφαση: Ακύρωσε στο σύνολο του όλο το νόμο για το πόθεν έσχες των Τσακαλώτου, Παπαγγελόπουλου.

Η απόφαση του ΣτΕ είναι μια γροθιά στην αυθαιρεσία της εξουσίας. Ταυτόχρονα ένα πέπλο προστασίας των πολιτών που καλούνται και στο πόθεν έσχες να αποδείξουν ότι δεν είναι... ελέφαντες. Η Δικαιοσύνη άρχισε πρώτη να σέβεται τους ΚΑΝΟΝΕΣ. Ποιοι άλλοι θα ακολουθήσουν; Το έχουμε ανάγκη.