"Ποτάμι": Μια ευκαιρία που χάθηκε
Ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των δημοσιογράφων που εκμεταλεύτηκαν την αναγνωρισιμότητά τους για να μπουν στην πολιτική. Υπολογίζεται ότι πάνω από 100 δημοσιογράφοι αφού εξυπηρετούσαν με ιδιοτέλεια τα κόμματα της εξουσίας, αντί να στέκονται κριτικά απέναντι από αυτά, στη συνέχεια πέταξαν τις μάσκες και με φανατισμό έγιναν όργανα τους.
Και σήμερα, δεκάδες δημοσιογράφοι διαγκωνίζονται στα τηλεπεράθυρα για να υπερασπιστούν την εξουσία του ψεύδους και της ανεπάρκειας που υπάρχει δυστυχώς σε όλα τα κόμματα. Απίστευτα θλιβερό, δείγμα της βαθιάς παρακμής και του χώρου μας. Ωστόσο ο κ. Θεοδωράκης έκανε το κάτι παραπάνω και αρχικά το έκανε πολύ καλά: Ίδρυσε δικό του κόμμα.
Το "Ποτάμι" ήταν μια ειλικρινής απάντηση στα φθαρμένα κόμματα της αντιπολίτευσης. Κινητοποίησε ανθρώπους που είχαν γυρίσει την πλάτη στην πολιτική σαπίλα, ενεργοποίησε ανθρώπους της Τέχνης και της Σκέψης και κατάφερε να πάρει 6% στις κάλπες, δηλαδή ένα ποσοστό - βάση για μια ακόμη καλύτερη συνέχεια. Τι συνέβη και αυτή η συνέχεια ποτέ δεν ήρθε;
Το "Ποτάμι" ΑΠΟΡΡΟΦΗΘΗΚΕ από την στρεβλή λογική του παλιού. Σιγά - σιγά έγινε ουρά του συστήματος. Απέτυχε πλήρως να εκφράσει μέρος της κοινωνίας γιατί ποτέ δεν ασχολήθηκε με τα προβλήματά της. Έγινε ένα κόμμα του ρετιρέ όπως και τα υπόλοιπα, μακράν της αληθινής ζωής. Λόγια, όχι πράξεις.
Αυτό πληρώθηκε δημοσκοπικά οπότε ο κ. Θεοδωράκης είδε μια ευκαιρία στο ΚΙΝΑΛ όπου εντάχθηκε λέγοντας ότι "ακόμα κι αν δεν εκλεγεί θα είναι ένας απλός στρατιώτης". Τώρα ο στρατιώτης φεύγει θέλοντας να ξαναγίνει λοχαγός και να εκφράσει τον αυστηρά κεντρώο χώρο (ούτε κεντροδεξιά, ούτε κεντροαριστερά) κάτι περίπου απολιτικ σαν τον Γάλλο Πρόεδρο Μακρόν. Καλος διαχειριστής.
Δεν είναι κακή ιδέα αλλά πώς θα το πετύχει; Στην πραγματικότητα είναι πια μόνος, δοκιμασμένος, ολίγον αποτυχημένος και πάντα χωρίς να εφράζει ένα μικρό έστω μέρος της κοινωνίας. Η ευκαιρία που δημιούργησε με αγαθές προθέσεις ο Σταύρος Θεοδωράκης έχει εκπνεύσει οριστικά. Το "Ποτάμι" μοιάζει να στέρεψε.