Κρίση γέλιου

Kρίση γέλιου! Έλεος!

Η κρίση γέλιου μου ήρθε αναπάντεχα αλλά τέλος δεν είχε. Υπέθεσα ότι αναπάντεχα θα σταματούσε όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Κι όταν άρχισα να δακρύζω, να πονά αφόρητα η μέση και να δυσκολεύομαι στις ανάσες ανησύχησα. Θα άντεχε το μυικό μου σύστημα τόσους μαζικούς σπασμούς;

Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να ξαπλώσω. Μάταια γιατί συνέχισα να γελάω και μάλιστα αυτή τη φορά σχεδόν κυλιόμουν στριφογυρίζοντας στο κρεβάτι και χτυπώντας τα χέρια μου - σφιχτές γροθιές - στο στρώμα. Όταν επιτέλους πήρα κάποιες ανάσες, νόμιζα ότι αυτό ήταν τελείωσε. Λάθος. Το γέλιο επέστρεψε χειρότερο, σχεδόν ούρλιαζα απελπισμένος - αλλά πάντα γελώντας - και τότε αποφάσισα να πάω σε γιατρό.

Γελώντας μέχρι δακρύων όπως είπαμε, βρήκα την διεύθυνση ενός  νευρολόγου, σχεδόν γονατιστός έφτασα μέχρι το αμάξι κομμένος στα δύο από την κρίση γέλιου. Πάρκαρα παράνομα οπότε ο τροχονόμος δε πίστευε πόσο γέλιο με έπιασε όταν τον έβλεπα να γράφει μπροστά μου την κλήση, ενώ μέσα στο ασανσέρ τα βροντώδη χαχανητά μου άφησαν άναυδη την γιαγιά που ήταν ήδη μέσα και ψαχνόταν να δει τι κουσούρι είχε.

Μπήκα στο ιατρείο και βρήκα κατανόηση: κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε που σχεδόν σερνόμενος μπήκα κατ ευθείαν στο γραφείο του γιατρού. Αυτός με κοίταξε ακίνητος, με πλησίασε και με ρώτησε: Γιατί γελάς;

Έψαξα και βρήκα ένα κομμάτι χαρτί εφημερίδας σε κάποια τσέπη και σε έναν παροξυσμό νέου γέλιου του το έδωσα. Αυτός διάβασε από άρθρο κάποιου Συριζαίου: "... Η εξήγηση για το τι συμβαίνει στη Βενεζουέλα (Σ.Σ. των 120 νεκρών, της νοθείας, της βίας, της απόλυτης φτώχειας, της βιβλικής καταστροφής) είναι απλή: Ο ακροδεξιός Καπρίλες και ο"φιλελεύθερος" Λόπεζ, γνωρίζουν ότι, αν δώσουν χώρο και χρόνο στον Μαδούρο για επέκταση κοινωνικών πολιτικών (τώρα που η τιμή του πετρελαίου έχει σχετικά ανακάμψει), δεν θα μπορέσουν να κερδίσουν τις επόμενες προεδρικές εκλογές". 

Είδα τον γιατρό να σωριάζεται στο πάτωμα και να ξεσπά σε γέλια με τα χέρια και τα πόδια ψηλά. Πήρε ώρα να συνέλθουμε. Γελάγαμε πότε αγκαλιασμένοι και πότε υποβασταζόμενοι από τους νοσοκόμους που στο μεταξύ έτρεξαν. Χρειαστήκαμε από μια ηρεμιστική ένεση - tranguil νομίζω - που όμως εδώ και μια εβδομάδα μου την κάνουν καθημερινά. Ο γιατρός - γελώντας - μου το είπε: Ή ξεχνάς τι διάβασες ή ένεση. Αλλά γιατρέ (χα χα χα) ξεχνιέται τέτοιο πράγμα;