Έστω και για έναν...

Υποβλήθηκε από ουτις στις Δευ, 25/07/2022 - 09:57.

Πριν 11 χρόνια δημιούργησα την ιστοσελiδα molonoti.gr. Ήταν το πρώτο μου δειλό βήμα να επιστρέψω στα Μέσα Ενημέρωσης.

Δυο χρόνια πριν είχα βιώσει μια ολοκληρωτική καταστροφή έχοντας χάσει τα πάντα: Σπίτια, επιχειρήσεις Τύπου, χρήματα, ακόμη και τα βιβλία μου...

Όπως είχα πει χρόνια μετά δημόσια όταν παρουσιαζόταν το μυθιστόρημα μου "24 Ώρες Ακόμη", η κορυφαία στιγμή της πτώσης μου ήταν όταν με απλωμένο το χέρι παρέδιδα τα κλειδιά της αγαπημένης μου μοτοσυκλέτας. Μετά - ναι είναι μια μεγάλη αλήθεια - δεν είχα τίποτε άλλο να χάσω, ήμουν ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.

Συνειδητοποίησα τότε ότι χάθηκαν τα πάντα με μοναδικό υπεύθυνο εμένα. Υπήρξα ανεύθυνος και νόμιζα ότι πάντοτε θα τα κατάφερνα. Η κρίση που ξεκίνησε το 2008 με συνέτριψε και μου απέδειξε ότι ήμουν βλαξ. Δεν είχα προνοήσει για τίποτε...

Στα χρόνια που ακολούθησαν εντόπισα όλα όσα με έφεραν στο μηδέν (και πιο κάτω...). Kαι έδωσα έναν μακρύ αγώνα - που συνεχίζεται - να εξαλείψω τις αιτίες που άλλαξαν δυσμενώς τη ζωή μου, δηλαδή τα ελαττώματα μου..

Με την ιστοσελίδα molonoti.gr, επέστρεψα δειλά - δειλά όπως σας είπα. Ποια ήταν η πρώτη απόφαση που πήρα; Να απενεργοποιήσω τα σχόλια των αναγνωστών. Διαπίστωσα ότι κυριαρχούσε ο ξερολισμός, η ύβρις, η καζούρα.

Κάτω από ένα κείμενο που είχε γραφτεί με σεβασμό και αγωνία για το αν είναι όπως πρέπει, με μια τρομερή ευκολία διάβαζες τερατολογίες, προσωπικές επιθέσεις σε όποιον υπέγραφε το κείμενο, πεζοδρομιακές χυδαιότητες.

Συνειδητοποίησα τότε ότι δεν είναι εύκολο να αποταθείς στον ανώνυμο αναγνώστη. Δεν σε λογαριάζει, μπορεί και να σε βρίζει χωρίς καν να έχει διαβάσει όλο το κείμενο. Αναρωτήθηκα μάλιστα: Αξίζει να αρθρογραφώ; Πόσοι θα βλέπουν ένα κείμενο μου για να προβληματιστούν και να σκεφτούν;

Η απάντηση είναι εύκολη. Ναι αξίζει. Έστω και ένας να περιμένει το πρωί να σε διαβάσει, πρέπει γι αυτόν τον άνθρωπο να γράψεις όσο καλύτερα μπορείς, αυτό που νομίζεις.