Δεν υπάρχει ηλικία στη ζωή. Το 1965, στα 25 του, ο Τομ Τζόουνς, πέρασε για πρώτη φορά τον Ατλαντικό. Στα στούντιο της Paramount γνώρισε τον Ελβις Πρίσλεϊ. «Μα καλά, δεν είσαι μαύρος;» τον ρώτησε εκείνος όταν τους σύστησαν. «Και πώς στην ευχή τραγουδάς έτσι;»
Φέτος, το ερώτημα πρέπει μάλλον να διατυπωθεί διαφορετικά: «Ογδόντα ενός ετών και τραγουδάς ακόμα;» Ναι, τραγουδάει ακόμα, και με το νέο του άλμπουμ «Surrounded by Time», το 40ό της καριέρας του, έγινε ο γηραιότερος καλλιτέχνης που κατάφερε να κατακτήσει την κορυφή των βρετανικών τσαρτ.
Επίσης, το καλοκαίρι θα «οργώσει» την Ευρώπη, δίνοντας συναυλίες από τη Γερμανία, τη Νορβηγία και τη Σουηδία μέχρι την Ουγγαρία και την Ουκρανία. «Είναι αυτό που μου έχει λείψει περισσότερο έπειτα από τόσους μήνες lockdown. Αλλωστε τώρα είμαι… αλεξίσφαιρος: έχω κάνει και τις δύο δόσεις του εμβολίου για τον κορωνοϊό», δήλωσε στη βρετανική εφημερίδα Telegraph.
Η μπούρδα μόνιμα στην δημόσια ζωή
Το λέω ειλικρινά. Έχω βαρεθεί την ανοησία των πολιτικών στην δύσμοιρη Ελλάδα. Την μπουρδολογία τους και κυρίως την ανάδειξη του ανύπαρκτου σαν κάτι υπαρκτό.
Δείτε σας παρακαλώ την βλακεία τους με το "ποιοι θέλουν να πάρουν τις ψήφους των ακροδεξιών" (μετά τον αποκλεισμό των Σπαρτιατών).
