Κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα του Γιάννη Καστρίτη "Αθήνα 2222"

Η Δανάη, ένα νεαρό μέλος της κάστας των νεοαριστοκρατών, που ζει σε υπερσύγχρονες υπέργειες πόλεις-μανιτάρια φτιαγμένες από αντιβαρυτικά υλικά, κατεβαίνει στην Αθήνα, στον λεγόμενο «Κάτω Κόσμο», για να μελετήσει την επίδραση της νέας τεχνολογικής θρησκείας σε ανθρώπους κατώτερης νοημοσύνης. Μετά από μια πλανητική οικολογική καταστροφή, η πόλη αυτή έχει μετατραπεί σε ένα είδος τεράστιας αποθήκης για ανθρώπινες υπάρξεις. Εκεί συναντάει τον Ερμή, έναν φοιτητή τεχνοπρογραμματισμού. Στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο του, παλεύει να δημιουργήσει ένα βιντεοπαιχνίδι μήπως και αφυπνίσει τους αφοσιωμένους στην ξέφρενη κατανάλωση συμπολίτες του.

Εμπνέεται από τους γραφικούς φίλους του, που έχουν αποσυρθεί στην έρημο απαρνούμενοι τον υπερμοντέρνο πολιτισμό. Η Δανάη από την πλευρά της ακολουθεί την περιέργειά της και ανακαλύπτει με φρίκη τον λόγο που ο πληθυσμός του «Κάτω Κόσμου», παραμένει χρήσιμος για τους άρχοντες των Μανιταριών.  

Όταν οι δύο νέοι ερωτεύονται, τα πράγματα περιπλέκονται κι αυτό συμβαίνει ταυτόχρονα με μια σειρά γεγονότων που θα οδηγήσουν σε ευθεία σύγκρουση τους δύο αντίθετους κόσμους τους. Ο καθένας τους θα βρεθεί αντιμέτωπος με τους προσωπικούς του δαίμονες, στην προσπάθειά τους να ενηλικιωθούν πραγματικά και να βιώσουν την ελευθερία, παρά τις αντίξοες συνθήκες.

Το μυθιστόρημα έχει στοιχεία ρομαντικά και κοινωνικά, αν και διαδραματίζεται σε ένα περιβάλλον επιστημονικής φαντασίας. Απευθύνεται κατά πρώτο λόγο σε ένα εφηβικό και νεανικό κοινό, τη γενιά που λατρεύει τις δυστοπίες και έχει εξοικειωθεί μαζί τους χάρη σε δημοφιλείς σειρές και ταινίες, αν και θα ενδιέφερε οποιοδήποτε άτομο με ανησυχίες. Ο τόνος του έργου παραμένει ανάλαφρος παρά τα σκοτεινά στοιχεία της κοινωνίας που περιγράφει και αποφεύγει τα κλισέ των χολυγουντιανών επιτυχιών. Καταπιάνεται με σύνθετα ζητήματα όπως η ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης και η χρήση της τεχνολογίας και θέτει ηθικά ερωτήματα χωρίς να πέσει στην παγίδα του να κάνει κήρυγμα. 

Βιογραφικό

Ο Γιάννης Καστρίτης είναι παιδοψυχίατρος και συγγραφέας. Μεγάλωσε στο Δίστομο και σπούδασε στην Ιατρική σχολή της Αθήνας. Μετά την αποφοίτησή του, αποφάσισε να καταρτιστεί στον τομέα του στην Ελβετία. Απέκτησε τον τίτλο της ειδικότητας στα Πανεπιστημιακά νοσοκομεία της Λωζάνης και της Γενεύης όπου διετέλεσε επιμελητής.

Από το 2018 κι έπειτα, ιδιωτεύει στη Γενεύη όπου εξασκεί την παιγνιοθεραπεία για παιδιά και τη διαπροσωπική θεραπεία για εφήβους και γονείς. Τον ενδιαφέρουν ιδιαίτερα οι εφαρμογές του παιχνιδιού και των δημιουργικών τεχνών στη θεραπεία και την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών. Διατηρώντας μια συνεχή ενασχόληση με παιδαγωγικά ζητήματα, συμμετέχει ενεργά στο εγχείρημα της δημιουργίας ενός πρότυπου δημοκρατικού σχολείου (Ataxia School) στην ιδιαίτερη πατρίδα του.

Διηγήματα και παραμύθια του έχουν εκδοθεί σε συλλογικούς τόμους από διαφορετικούς εκδοτικούς οίκους. Σε κάθε ευκαιρία, εξασκεί το πάθος του να ταξιδεύει κι έχει κάνει πολλές φορές τον γύρο του κόσμου. Οι άμεσες εμπειρίες από τα ταξίδια του και οι έμμεσες, από το γραφείο της ψυχοθεραπείας, εμπνέουν τη γραφή του. Το τελευταίο διάστημα καταπιάνεται με σύγχρονα κοινωνικά θέματα, όπως η σχέση του ανθρώπου με την τεχνολογία και άλλα ζητήματα βιοηθικής.