Ο Σταμάτης Κραουνάκης γράφει τους παρακάτω στίχους στη μνήμη του Παύλου Φύσσα που μετέτρεψε σε τραγούδι η Μαρία Πανοσιάν. Με αυτό το τραγούδι ξεκίνησαν οι αντιφασιστικές εκδηλώσεις στο Σύνταγμα:
"Είσαι αδερφός μου Παύλο Φύσσα, Τώρα σε βλέπω απ' την αφίσα,
Με την πληγή, Η μνήμη που κρατάει μαχαίρι
Οπλίζει τώρα κι άλλο χέρι Και καίει τη γη
ζωές ζητάει να αποτελειώσει Ο φασισμός πουλάει τη δόση
Κι ο καναπές την αγοράζει Στις γειτονιές των ηττημένων
Το τέρας στέκεται στημένο Σπίτια ρημάζει
Είσαι αδελφός μου Παύλο Φύσσα Αν είσαι αέρας τώρα φύσα
Να σηκωθούμε Με ένα ορφανό τραγούδι Παύλο
Το πλήρωσες εσύ το ναύλο Χωρίς επιστροφή να πούμε
Είσαι αδελφός μας Παύλο Φύσσα Αν είσαι αέρας τώρα φύσα…".
Το περιστατικό είναι πραγματικό και (μας) δείχνει την διαφορά εκπαίδευσης των αστυνομικών σε Ελλάδα και ΗΠΑ.
Κακοποιημένη γυναίκα σε ένα διάλλειμα του ξυλοδαρμού της παίρνει τηλέφωνο το 911 (αντίστοιχο του δικού μας 100) και ο διάλογος ήταν:
- Παρακαλώ θα ήθελα να παραγγείλω μια πίτσα.
- Έχετε πάρει το 911.
- Ναι το ξέρω.
- Δεν μπορείτε να μιλήσετε;
- Ναι μια πίτσα με μπέικον και μανιτάρια.
- Είστε κακοποιημένη;
