Το δίλημμα των εκλογών: Κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΔΗΜΑΡ;

Οι Έλληνες πολίτες στις εκλογές της 17ης Ιουνίου έχουν ουσιαστικά δυο επιλογές. Κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΔΗΜΑΡ. Οι δυο αυτές επιλογές καθορίζονται από τον εκλογικό νόμο που πριμοδοτεί με 50 έδρες το πρώτο κόμμα. Συνεπώς, με δεδομένο ότι πρώτο κόμμα θα είναι είτε η ΝΔ, είτε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά όχι αυτοδύναμα, δεν μπορεί να υπάρξει τρίτη επιλογή.

Το πρώτο κόμμα αναμένεται να συγκεντρώσει 130-140 έδρες. Αν είναι η ΝΔ, τότε για να συγκυβερνησει θα πρέπει να "τα βρεί" με το ΠΑΣΟΚ (πολύ εύκολο είναι ήδη έτοιμοι), ή με τους "Ανεξάρτητους Έλληνες" (αν και ζητούν αυτόματη κατάργηση του μνημονίου δεν αποκλείεται να κάνουν πίσω με ένα εύσχημο επιχείρημα). Αν το πρώτο κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε μόνη επιλογή συνεργασίας είναι η ΔΗΜΑΡ. Γι αυτό ο κ. Τσίπρας επανειλλημένα έχει δηλώσει ότι υπάρχει προς το κόμμα του κ. Κουβέλη "μόνιμη ανοικτή πρόταση συνεργασίας".

Κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ λοιπόν ή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΔΗΜΑΡ; Και τι πρεσβεύει η κάθε περίπτωση;

Η ΝΔ έχει ξεκαθαρίσει ότι θα προσπαθήσει να αλλάξει το μνημόνιο με τα λεγόμενα "ισοδύναμα μέτρα". Να βρεί πόρους από άλλες πηγές δηλαδή, ώστε να μην αγγίξει πάλι μισθούς και συντάξεις. Βεβαιώνει ότι θα ανακουφίσει τις ασθενέστερες τάξεις. Και ότι θα ξεκινήσει αμέσως την ενίσχυση της οικονομίας μέσω της ανάπτυξης, Δεν έχει καταθέσει ούτε ένα συγκεκριμένο μέτρο για όλα αυτά. Μόνο τις προθέσεις της...

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επικεντρωθεί στο μνημόνιο, το οποίο εμφανίζεται ως η μοναδική αιτία όλων των δεινών για την χώρα. Δεν ασχολείται με τους λόγους που φτάσαμε στο μνημόνιο. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΔΗΜΑΡ δεν έχουν κανένα σχέδιο διακυβέρνησης της χώρας. Θεωρείται βέβαιο πάντως πως αν κυβερνήσουν, το μνημόνιο δεν θα καταγγελθεί. Θα τονίσουν ότι ο ελληνικός λαός με την ψήφο του το "κατήργησε" και ή θα ζητήσουν χρόνο για να εφαρμοστούν μέτρα προσαρμογής ή θα βάλουν στη θέση του μια "νέα" συμφωνία που θα είναι πάλι το μνημόνιο μεταλαγμένο.

Ωστλοσο είναι μια οδυνηρή πραγματικότητα για την χώρα, η αποτυχία του πολιτικού συστήματος να εκπονήσει ένα σχέδιο διακυβέρνησης, το οποίο να εστιάζεται σε ΔΥΟ σημεία:

1. Μέτρα ανακούφισης των ανθρώπων (φοροελαφρύνσεις, διακανονισμοί, κατάργηση ποινών Τειρεσία, διακοπή των συλλήψεων σε όσους χρωστούν αλλά η κρίση τους έχει καταστρέψει, "κούρεμα" στεγαστικών δανείων, διαγραφή πτωχευτικών χρεών κ.α.).

2. Μέτρα ανάπτυξης της αγοράς (μείωση ΦΠΑ, άμεση έναρξη χιλιάδων έργων που έχει καθηλώσει η γραφειοκρατία, πληρωμή των 6,5 δισ. ευρώ που χρωστά το κράτος, έναρξη όλων των οδικών έργων, διανομή ΕΣΠΑ, ενίσχυση των Τραπεζών κ.α.)

Η Ελλάδα εξακολουθεί να ζει την περίοδο της μεταπολίτευσης όπου ο σχδιασμός και η ανάπτυξη ποτέ δεν ήσαν προιόν πολιτικής βούλησης. Η χώρα παραμέναι σε τέλμα. Δεν υπάρχει σχέδιο.