Οι Ευρωπαίοι προμηθευτές δεν τους κάνουν πίστωση, ούτε δέχονται εγγυητικές ελληνικών Τραπεζών. Οι δε Τράπεζες δεν τους δανείζουν με κεφάλαια κίνησης. Σ΄ αυτό το αφόρητα πνιγηρό πλαίσιο λειτουργούν πλέον οι εξαγωγικές και οι εισαγωγικές εταιρείες της χώρας. Ουσιαστικά έχουν αποκλειστεί από το οικονομικό γίγνεσθαι και πρέπει να λειτουργούν μόνο μετρητοίς, με ίδια κεφάλαια! Αν δεν έχουν, απειλείται η επιβίωσή τους.
Μια πρώτη άμυνα είναι ο περιορισμός των παραγγελιών στις... ταμειακές δυνατότητες της εταιρείας, η κατάργηση κωδικών (προιόντων), εν ολίγοις η συρίκνωση έστω κι αν υπάρχουν παραγγελίες. Από την παραγγελία στη χονδρική μέχρι την πώληση στη λιανική (και την είσπραξη), μεσολαβεί πολύς χρόνος και δεν υπάρχει δυνατότητα χρηματοδότησης αυτής της διαδρομής, από κανέναν...
Τα παραπάνω οφείλονται στην ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ της χώρας και στον φόβο επιστροφής στη δραχμή. Ο αποκλεισμός των ελληνικών επιχειρήσεων έχει γενικευτεί. Ακόμα και επιχειρήσεις που ποτέ δεν έδωσαν το παραμικρό δικαίωμα αντιμετωπίζονται ως πιθανοί... μπαταχτζήδες! Εξ αιτίας αυτής της ασφυκτικής συμπεριφοράς η Ελληνική οικονομία κλονίζεται, έτι περισσότερο.
Στο μεταξύ και οι ελληνικές Τράπεζες έχουν πρόβλημα ρευστότητας για τους... εαυτούς τους. Δανείζονται μόνο από την ΕΚΤ, χάνουν καταθέσεις, αυξάνονται τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Έτσι και αυτές όχι μόνο δεν μπορούν να βοηθήσουν την αγορά με ενέσεις ρευστότητας, πρέπει να βοηθηθούν κιόλας! Το... αναξιόπιστο ελληνικό Δημόσιο πάντως "εγγυάται". Επ αυτού στη Βουλή ο κ. Παπαδημούλης βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε διευκρινήσεις.
It's the bureaucracy* stupid
Το σύνολο των πολιτικών μας αλλά, δυστυχώς και των επιφανών της δημοσιογραφίας, όλοι εις τας Αθήνας, περί άλλων τυρβάζουν όταν αναφέρονται στα φαινόμενα καθυστέρησης που βιώνει καταστροφικά η χώρα.
Δεν χρειάζεται να πω ονόματα αλλά άκουγα στον ΣΚΑΙ δίδυμο δημοσιογράφων να συζητά με εκπρόσωπο φορέα στη Θεσσαλία.
