Οι Ευρωπαίοι προμηθευτές δεν τους κάνουν πίστωση, ούτε δέχονται εγγυητικές ελληνικών Τραπεζών. Οι δε Τράπεζες δεν τους δανείζουν με κεφάλαια κίνησης. Σ΄ αυτό το αφόρητα πνιγηρό πλαίσιο λειτουργούν πλέον οι εξαγωγικές και οι εισαγωγικές εταιρείες της χώρας. Ουσιαστικά έχουν αποκλειστεί από το οικονομικό γίγνεσθαι και πρέπει να λειτουργούν μόνο μετρητοίς, με ίδια κεφάλαια! Αν δεν έχουν, απειλείται η επιβίωσή τους.
Μια πρώτη άμυνα είναι ο περιορισμός των παραγγελιών στις... ταμειακές δυνατότητες της εταιρείας, η κατάργηση κωδικών (προιόντων), εν ολίγοις η συρίκνωση έστω κι αν υπάρχουν παραγγελίες. Από την παραγγελία στη χονδρική μέχρι την πώληση στη λιανική (και την είσπραξη), μεσολαβεί πολύς χρόνος και δεν υπάρχει δυνατότητα χρηματοδότησης αυτής της διαδρομής, από κανέναν...
Τα παραπάνω οφείλονται στην ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ της χώρας και στον φόβο επιστροφής στη δραχμή. Ο αποκλεισμός των ελληνικών επιχειρήσεων έχει γενικευτεί. Ακόμα και επιχειρήσεις που ποτέ δεν έδωσαν το παραμικρό δικαίωμα αντιμετωπίζονται ως πιθανοί... μπαταχτζήδες! Εξ αιτίας αυτής της ασφυκτικής συμπεριφοράς η Ελληνική οικονομία κλονίζεται, έτι περισσότερο.
Στο μεταξύ και οι ελληνικές Τράπεζες έχουν πρόβλημα ρευστότητας για τους... εαυτούς τους. Δανείζονται μόνο από την ΕΚΤ, χάνουν καταθέσεις, αυξάνονται τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Έτσι και αυτές όχι μόνο δεν μπορούν να βοηθήσουν την αγορά με ενέσεις ρευστότητας, πρέπει να βοηθηθούν κιόλας! Το... αναξιόπιστο ελληνικό Δημόσιο πάντως "εγγυάται". Επ αυτού στη Βουλή ο κ. Παπαδημούλης βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε διευκρινήσεις.
Ο Τραμπ και οι πανίσχυρες ΗΠΑ
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1945, οι χώρες της Δύσης αποφάσισαν να αφήσουν τις ΗΠΑ να ηγούνται ώστε σε παγκόσμιο επίπεδο πια να οικοδομηθεί η ευημερία με το άνοιγμα των αγορών και η υπεράσπιση της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου.
Οι δημοκρατικές χώρες προχώρησαν σε σπουδαίες εμπορικές συμφωνίες, οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν χώρες που είχαν καταστραφεί, δημιουργήθηκε το ΝΑΤΟ για να εξασφαλίζει την ειρήνη.
