Ο κ. Σαμαράς οδεύει προς την τελική του έξοδο, μέσα σε κλίμα αποδόμησης των πάντων

Ο πρωθυπουργός κ. Α. Σαμαράς, πνιγμένος μέσα σε συμπεριφορές και αδυναμίες του, που επιβάρυναν πρωτοφανώς το πολιτικό κλίμα στην χώρα, οδεύει προς την έξοδο. Σε ένα περιβάλλον πολιτικής εξαθλίωσης και απέραντης μόλυνσης, έχει γίνει κατανοητό ότι οι "άσσοι" του τελείωσαν και αποχωρεί από το τραπέζι.

Μέχρι τις ευρωεκλογές, ο κ. Σαμαράς είχε καταφέρει να επιβληθεί παντού, με τρεις τρόπους: α) Έγινε απολύτως μνημονιακός έχοντας συμμάχους και όχι εχθρούς τους δανειστές (ΕΕ-ΔΝΤ-τρόικα). β) Με ένα φοβερής έκτασης εμπόριο ελπίδας ότι δήθεν η χώρα ανακάμπτει (με όλα τα μεγάλα ΜΜΕ δίπλα του). γ) Δουλεύοντας στο παρασκήνιο για να ελέγχει εξελίξεις, να συνάπτει συμμαχίες, να...

Όλα αυτά τελείωσαν για τον Σαμαρά στις ευρωεκλογές. Η ήττα τον πανικόβαλε με αποτέλεσμα για πρώτη φορά να περάσει σε ένα ρεσιτάλ άστοχων κινήσεων. Έκανε ανασχηματισμό τοποθετώντας άχρηστα πρόσωπα σε υπουργεία - κλειδιά. Αλλάζοντας τον Θεοχάρη πέρασε το μήνυμα στος δανειστές ότι περνά σε περίοδο ανυπακοής. Και τέλος άρχισε να εξαγγέλει φοροελαφρύνσεις, αποχώρηση από τα μνημόνια και έξοδο στις αγορές.

Τα παραπάνω είχαν ένα στόχο: Εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας ώστε να παραμείνει πρωθυπουργός και στη συνέχεια... ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ σχέσεων με τους δανειστές με μια δεύτερη περίοδο του "ναι σε όλα".

Δυστυχώς για τον κ. Σαμαρά αυτό το σχέδιο επί χάρτου απεδείχθη... χάρτινο. Οι αγορές τον τιμώρησαν, οι δανειστές δεν έκαναν βήμα πίσω και το χειρότερο στην Βουλή το σενάριο εκλογής Προέδρου κατέρρευσε από την πρώτη κιόλας ψηφοφορία: 160 "ναι" - 135 "όχι", τον καταδίκασαν.

Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει. Ακόμα και ο φιλικός του Τύπος (Βήμα, Έθνος, Καθημερινή) θεωρεί βέβαιες τις εκλογές και μιλά για νοσηρό πολιτικό κλίμα. Δεν έχουν διάθεση πια να συγκαλύπτουν επ΄αόριστον. Στο νοσηρό κλίμα βέβαια, πάντοτε ιστορικά την κύρια ευθύνη έχει όποιος κυβερνά. Δεν δημιουργεί νοσηρό κλίμα ο κυβερνώμενος.

Ενδεικτικός είναι ο τίτλος της εφημερίδας "Το Βήμα" που στηρίζει άκριτα τον κ. Σαμαρά: "Η Ελλάδα πνίγεται στην λάσπη και την παρακμή - Ολοταχώς προς κάλπες". (Ο νοών, νοήτω).

Η συνέχεια για τον κ. Σαμαρά δεν φαντάζει καθόλου καλή. Θα τα παίξει όλα για όλα στις εκλογές αλλά θα τις χάσει. Θα βρεθεί εκτός εξουσίας, με ένα κόμμα διαιρεμένο και κουρασμένο από τον τρόπο που το έχει ματαχειριστεί. Το χειρότερο, θα αρχίσουν να αποκαλύπτονται διάφορα από όσα επέβαλε στο παρασκήνιο, τα οποία προσωρινα έχουν βαφτιστεί κακουργήματα και απαγορεύεται να δημοσιοποιηθούν.

Για τον κ. Σαμαρά ο κίνδυνος δεν είναι μόνον μια εκλογική ήττα. Όλοι κάποια στιγμή χάνουν. Ο κίνδυνος είναι να ΘΡΥΜΑΤΙΣΤΕΙ ανεπανόρθωτα η εικόνα του και να περάσει στην ιστορία ως ένας επικίνδυνος πρωθυπουργός που αν και στο παρασκήνιο και στο προσκήνιο υπερέβη τα εσκαμμένα, δεν πέτυχε τίποτε: Η Ελλάδα είναι κομματικό κρατος, διεφθαρμένο, διώκτης του επιχειρείν, χωρίς κανόνες.

Αντίθετα χάριν της εξουσίας συντήρησε ένα ανυπόληπτο πολιτικό σύστημα - που το έκανε χειρότερο - εδραιώνοντας ότι η Ελλάδα μια χώρα που δεν μπορεί να σωθεί παρά τους διωγμούς των πολιτών της.

Άλλωστε οι ρυθμοι ανάπτυξης που επικαλείται και αυτός και η Ευρώπη δεν έχουν σχέση με την πολιτική τους. Οφείλονται στον ιδιωτικό τομέα που δίνει μάχη επιβίωσης και όχι σε κάποιο σχέδιο της κυβένρησης.