ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΥΣΟΥΛΗΣ: Προδιαγεγραμμένη εκλογικά, η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς

Εκλογές 2019. Το βράδυ αυτών των εκλογών και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αν και έχει χάσει τις εκλογές κρατά ένα 31,5%, ο πολιτικός επιστήμονας Λευτέρης Κουσούλης μιλώντας ζωντανά στον ΣΚΑΙ θα πει: "Ο ΣΥΡΙΖΑ τελειώνει ως κόμμα. Η συνέχεια θα είναι χειρότερη γι αυτόν". Η άποψη του έφερε οργή στο πάνελ από τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν εκεί, αλλά ο κ Κουσούλης αγνόησε τις αντιδράσεις. Ήξερε ότι ο χρόνος θα τον δικαιώσει. Άλλωστε, είχε περιγράψει με σαφήνεια την πορεία και σε βιβλίο του. Μια συζήτηση μαζί του είναι πάντοτε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα:

- Με την τραγωδία των Τεμπών διαμορφώθηκε η άποψη πως δεν θα υπάρξει πια αυτοδυναμία στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Ελάχιστους μήνες μετά η κάλπη έδωσε αυτοδυναμία και διαφορά από τον δεύτερο 23%. Πως εξηγείτε το αποτέλεσμα; Οφείλεται κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ για τον οποίο έχετε εκδώσει και βιβλίο; (ΣΥΡΙΖΑ- Ένα πολιτικό φαινόμενο).

AΠ: Μετά το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, ο κραδασμός ήταν πολύ ισχυρός , για το σύνολο αυτού που συνηθίζουμε να ονομάζουμε πολιτικό σύστημα. Ήταν η ανακεφαλαίωση με τον πιο τραγικό τρόπο μιας αδιαφορίας του κράτους για τα σημαντικά και τα πρωτεύοντα. Τα Τέμπη προκάλεσαν ένα τραύμα. Το ακολούθησε η λήθη. Η λήθη, η εύκολη και άμεση λήθη, είναι σύμπτωμα μια κοινωνίας αλλοτριωμένης που έχει πια χάσει το κριτήριο να ταξινομεί τα πράγματα κατά την αξία τους και να συμπεριφέρεται ανάλογα. 

Αυτό είναι το στοιχείο που βαραίνει πάνω στην ερμηνεία της κάλπης , ως προς το τραγικό γεγονός. Κατά τα άλλα η απουσία πειστικής αντιπολίτευσης έρχεται να κάνει τους αριθμούς της κάλπης πιο εύκολα κατανοητούς . Η εκλογική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ φέρνει μαζί της και τις ερμηνείες. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέστη αποτελεσματικά η ελπίδα της αυτοδυναμίας. Αυτός , η ήττα του, δηλαδή η πολιτική εκπνοή του. Ήδη από το 2019, είχα εκτιμήσει, στο βιβλίο που αναφέρετε, αυτό το τέλος.

- Ένα από τα αποτελέσματα της κάλπης ήταν η οπισθοχώρησης της Κεντροαριστεράς η οποία εμφανίζεται χωρίς συνθήματα, σχέδια και πειστικότητα. Τελείωσε ο χρόνος των συνθημάτων και των λαβάρων; Μπορεί στη θέση τους να προτάξει κάτι άλλο η Αριστερά;

ΑΠ: Το αποτέλεσμα της κάλπης είναι το τέλος της Αριστεράς, πρώτα από όλα, όπως την γνωρίσαμε, ως αντίληψη, θεωρία και απόπειρα ερμηνείας των κοινωνικών γεγονότων και του κόσμου. Κάτω από τα ερείπια των αριθμών της κάλπης θάφτηκε αυτή η Αριστερά. Τα ερμηνευτικά της σχήματα δεν μας προσφέρουν πλέον κάτι. Κι η κεντροαριστερά δίπλα. Στον παλιό της κόσμος, με παλαιές λέξεις , τρόπους και αντιλήψεις. Με όπλο τις αναμνήσεις δεν ασκείται αποτελεσματική πολιτική δράση. Το παρόν είναι απαιτητικό. Σε αυτό το παρόν, η κυβερνητική πρόταση που υπερψηφίστηκε αποδείχθηκε αντίστοιχη με την εποχή και ως τέτοια έλαβε την εμπιστοσύνη.

- Παραμένοντας στα αποτελέσματα της κάλπης: Διαπιστώνει κανείς ότι ένα σημαντικό ποσοστό πολιτών ψηφίζει κόμματα που δεν εκφράζουν τίποτα το σημαντικό, κόμματα εμμονών, θορύβου ή δεν προσέρχονται στην ψηφοφορία. Γιατί αυτοί οι πολίτες συμπεριφέρονται έτσι; 

ΑΠ: Στις κοινωνίες υπάρχει πάντα και στην ελληνική κοινωνία παρατηρείται έντονα , ένα ρεύμα άρνησης. Δεν πρέπει να υποτιμάμε την άρνηση. Πρόκειται για μια τυφλή , ανορθολογική απόρριψη αυτού που υπάρχει, αυτού που βρίσκεται σε εξέλιξη, αυτού που μπορεί να φέρει μεταβολές , που πολλοί δεν κατανοούν ή δεν αντέχουν. Είναι μεγάλος ο αριθμός αυτός. Στις εκλογές της 21^ης Μαΐου ένα 16% έμεινε εκτός Βουλής . Αυτό τροφοδότησε τα μικρά κόμματα. Το φαινόμενο θα έχει διάρκεια.

- Τα βασικά προβλήματα της χώρας είναι σταθερά άλυτα: Το κράτος διώκτης, η γραφειοκρατία, η ανοργάνωτη Υγεία, ο κομματισμός, το οικονομικό μας μοντέλο και φυσικά η Παιδεία που έχει προσαρμοστεί στις εισαγωγικές εξετάσεις εγκαταλείποντας την ουσιαστική μάθηση. Θα μπορέσει η νέα κυβέρνηση να διορθώσει καταστάσεις; 

ΑΠ: Για να διορθωθούν αυτά χρειάζεται ασφαλώς ευρεία νομιμοποίηση στη κάλπη. Η Κυβέρνηση τη διαθέτει. Μαζί και μια ανεμπόδιστη ευχέρεια συνολικής διακυβέρνησης. Τα μεγάλα προβλήματα που σημειώνετε, για να αντιμετωπισθούν , στη διάρκεια βέβαια και στο χρόνο, δεν αρκούν οι αριθμοί. Χρειάζεται βούληση αλλαγών και το ψυχικό σθένος που απαιτείται για τη σύγκρουση, με σκοπό την αλλαγή. Κάθε σύγκρουση συνοδεύεται από πολιτικούς κινδύνους. Το ζήτημα είναι πόσο αντέχεις αυτή τον κίνδυνο , αφού η αλλοτριωμένη κοινωνία, θα αρνηθεί κάθε μεταβολή που απαιτεί νέες συμπεριφορές.

- Έχετε ζήσει στην Γαλλία οπότε θα ήθελα να μας εξηγήσετε που οφείλεται αυτός ο κύκλος βίας που με διάφορες κάθε φορά αφορμές (η τιμή της βενζίνης, σύνταξη στα 64...) μετατρέπει την χώρα σε αρένα. Μια χώρα βαθιά δημοκρατική και με ισχυρό κοινωνικό κράτος, φλέγεται διαρκώς με τα πολιτικά της άκρα να δυναμώνουν. Τι συμβαίνει στην Γαλλία και πόσο μας αφορά;

ΑΠ: Η Γαλλία είναι ένα εργαστήριο. Με παράδοση αμφισβήτησης και αντιεξουσιαστικής στάσης. Σήμερα η Γαλλία , ως τόπος του δυτικού κόσμου, βρίσκεται σε ένα επίπεδο υλικής ανάπτυξης, σε βαθμό που δεν γνώρισε – για το σύνολο της Δύσης ο λόγος – ποτέ η ανθρωπότητα. Μόνο που η ευμάρεια μπορεί να είναι μια αστραπή. Και δεν μπορεί να τροφοδοτεί τη φαντασία « όλο και καλύτερα, όλο και περισσότερα». Έτσι γεννά αντιδράσεις μια αλλαγή στο συνταξιοδοτικό . 

Οι άνθρωποι ήθελαν πάντα να μην εργάζονται. Μια υπόμνηση αυτής της ανάγκης , να εργάζονται, δύο χρόνια ακόμη, πριν τη σύνταξη, από τα 62 στα 64, γεννά μικρή εξέγερση. Πρόκειται για κρίση νοήματος, που διαπερνά τη Δύση. ( έχω επιχειρήσει μια εξήγηση στη μπροσούρα « Μανιφέστο κατά του επίκαιρου»).

Αν προσθέσουμε σε αυτό τους εγκατεστημένους αποκλεισμούς για μεγάλο αριθμό νέων ανθρώπων, που ζουν χωρίς προοπτική στην περιφέρεια του συστήματος, έχουμε μια εικόνα της φωτιάς που σιγοκαίει.