Με το δίλημμα που, η Χαριλάου Τρικούπη θέτει προς τις εκλογές, τιτλοφόρησε ο Νίκος Ανδρουλάκης, από το Ηράκλειο της Κρήτης, τις προγραμματικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την οικονομία και την κοινωνική πολιτική.
«Έχουμε χρέος να αγκαλιάσουμε τους νέους ανθρώπους, που βλέπουν πελατειακά συστήματα εξουσίας να έχουν μόνο ένα ενδιαφέρον: πως θα κρατήσουν την καρέκλα της εξουσίας. Το δίλημμα, λοιπόν, των εθνικών εκλογών που έρχονται, δεν είναι “Τσίπρας ή Μητσοτάκης”. Δεν είναι “Νέα Δημοκρατία ή ΣΥΡΙΖΑ”.
Το πραγματικό δίλημμα είναι: Ή ένα κράτος λάφυρο των εκάστοτε κυβερνώντων για να το αξιοποιούν με μόνο στόχο το πελατειακό κράτος και την ενίσχυση της εξουσίας τους ή ένα κράτος εγγυητή του δημοσίου συμφέροντος που θα δώσει προοπτική σε όλες τις Ελληνίδες και σε όλους τους Έλληνες», τόνισε χαρακτηριστικά ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ κάνοντας λόγο για «παρωχημένα μοντέλα διακυβέρνησης των κ.κ. Μητσοτάκη και Τσίπρα» και υποστηρίζοντας πως και οι δυο τους έχουν μόνο μία αρχή: «Είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα μόνο για τη θέση της εξουσίας. Εργαλειοποιούν τις καταστάσεις.
Ο ένας έλεγε ότι θα αλλάξει την Ελλάδα και θα φέρει ισχυρούς θεσμούς και ο άλλος έλεγε ότι θα φέρει κοινωνική δικαιοσύνη. Τα αποτελέσματα τα βιώνετε στο πετσί σας».
Μιλώντας στη θεματική εκδήλωση «Ανθεκτική Οικονομία – Δίκαιη Κοινωνία – Ισχυρή Ελλάδα» στο Ηράκλειο της Κρήτης ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, αναφέρθηκε στο τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα και τα «αποκαλυπτήρια της αποτυχίας του “επιτελικού κράτους”. «Μετά από αυτή την τραγωδία άνοιξε η κουρτίνα της αποκάλυψης για δεύτερη φορά.
Τι είναι το επιτελικό κράτος του κ. Μητσοτάκη; Τι είναι αυτό το σύστημα εξουσίας στο Μέγαρο Μαξίμου; «Το δήθενσύστημα των «αρίστων». Ένα σύστημα που όταν όλα πάνε καλά γίνονται με εντολή Μητσοτάκη. Όταν τίποτα δεν πάει καλά, ο κ. Μητσοτάκης δεν ξέρει τίποτα. Αυτή, λοιπόν, η απόλυτη ανευθυνότητα, θα κριθεί στις επόμενες εθνικές εκλογές. Αλλά θα κριθεί μέσα από μια αλληλουχία τραυματικών εμπειριών για τον ελληνικό λαό» υπογράμμισε στην κατάμεστη αίθουσα κινηματογράφου στο κέντρο του Ηρακλείου.
Mετά την πανδημία καταγράφηκε μια ευρεία απροθυμία των ανθρώπων να χάνουν την ώρα τους σε εργασίες που δεν αγαπούν σε μέσα μεταφοράς για να πάνε σε αυτές.
Ξαφνικά απόκτησε νόημα ο χρόνος και τι κάνεις με αυτόν. Πολλοί είδαν να αξίζει περισσότερο μια βόλτα στην παραλία με λίγα ευρώ στην τσέπη, από έναν μισθό που έτσι κι αλλιώς δεν τους φτάνει.
