«Πριν το ξημέρωμα» από τη «Σινε-Παρέα» για τη σαιζόν 2017-18 με την ταινία του Richard Linklater

Η Εταιρεία Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού Κοινο_Τοπία www.koinotopia.gr, συνεχίζει για τη φετινή χρονιά τις προβολές της με την ταινία Πριν το ξημέρωμα (Before sunrise), του Richard Linklater την Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου,ώρα 8μμ. Προσέλευση 7.45μμ

H προβολή θα γίνει στον πολυχώρο της Κοινο_Τοπίας, Μαιζώνος 139 και Παντανάσσης, 4ος όροφος (έναντι Δημαρχιακού Μεγάρου) στην Πάτρα με δωρεάν είσοδο αλλά με κάρτα κράτησης θέσης η οποία δίνεται από τη γραμματεία της Κοινο_Τοπίας. Θα ακολουθηθεί σειρά προτεραιότητας, πληροφορίες στο 2615.002009. Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με αφορμή την ταινία. Συντονίζουν Κώστας Νταλιάνης και Χριστίνα Σκούτα.

Πριν το ξημέρωμα (Before sunrise)

Σκηνοθεσία: Richard Linklater, Σενάριο: Richard Linklater-Kim Krizan, Χώρα: ΗΠΑ-Αυστρία-Ελβετία (1995), Μοντάζ: Sandra Adair, Διάρκεια: 105 λεπτά, Μουσική: Fred Firth, Φωτογραφία: Lee Daniel, Παίζουν: Ethan Hawke, Julie Delpy

*Ο Κώστας Νταλιάνης, στο site της Κοινο_Τοπίας γράφει σχετικά: Στο τρένο Βουδαπέστη-Παρίσι, στις 16 Ιουνίου, δυο ταξιδιώτες γνωρίζονται. Και οι δυο περίπου στα 23, δίχως σύντροφο και άλλη παρέα μαζί τους. Εκείνος είναι ένας όμορφος αμερικανός ονόματι Jesse (Ethan Hawke) και εκείνη μια χαριτωμένη γαλλίδα με τ’ όνομα Céline (Julie Delpy). Ο Jesse πηγαίνει στη Βιέννη, από όπου φεύγει η πτήση του για Αμερική, ενώ η Céline πηγαίνει σπίτι της, στο Παρίσι. Λίγο πριν φτάσουν στην πρωτεύουσα της Αυστρίας, αρχίζουν να συνομιλούν και καταλήγουν στο εστιατόριο του τρένου να μιλάνε περί ανέμων και υδάτων. Η ώρα περνά γρήγορα και πριν το καταλάβουν η αμαξοστοιχία φτάνει στο σταθμό της Βιέννης. Ο Jesse όμως δε θέλει να αφήσει την κουβέντα στη μέση και έτσι προσκαλεί και προκαλεί την Celine να κατεβεί μαζί του. Αυτή δέχεται και έτσι καταλήγουν να τριγυρίζουν στην πόλη μέχρι το επόμενο πρωί. Σχεδόν αναπόφευκτα ερωτεύονται ο ένας τον άλλο.

Στo πανέμορφο αστικό τοπίο της Βιέννης ξετυλίγεται μια ρομαντική ιστορία για έναν μεγάλο ερωτά που κράτησε δεκατέσσερις ώρες. Σ’ αυτό το χρόνο, όμως, οι πρωταγωνιστές καταφέρνουν να μάθουν πράγματα ο ένας για τον άλλο που άλλοι χρειάζονται μια ζωή. Έτσι μιλώντας για την αγάπη, τον έρωτα, τη θρησκεία, την ποίηση, το γάμο, το θάνατο, το σεξ, τους ψυχίατρους, το χορό, το φεμινισμό και τη ζωή, μας αποκαλύπτουν αμέτρητες αλήθειες. Φιλοσοφίες, αμπελοφιλοσοφίες, περίεργες ή σοφές απόψεις όλα γίνονται ένα μεγάλο μείγμα και ξεχειλίζουν από την οθόνη με τη μορφή διαλόγου, ενός ερωτευμένου ζευγαριού.

Εύκολα θα υπέθετε κανείς πως η ιστορία της ταινίας είναι στ’ αλήθεια βιωμένη από τον Richard Linklater (σεναριογράφο και σκηνοθέτη της ταινίας) και πως ακριβώς γι’ αυτό είχε ο δημιουργός την ανάγκη να την αφηγηθεί κινηματογραφικά. Πράγματι ο Linklater την εμπνεύστηκε από κάποια παρόμοια εμπειρία του, η εν λόγω αίσθηση όμως προκαλείται αφ’ ενός από το πάθος με το οποίο μοιάζει να έχει δημιουργηθεί το έργο και αφ’ ετέρου από το εξαιρετικό του σενάριο. Ένα σενάριο γεμάτο διαλόγους, τόσο δεξιοτεχνικά γραμμένους ώστε μέσα από λόγια απλά και απολύτως καθημερινά αναδύεται σε όλο του το μεγαλείο ο έρωτας του νεαρού ζευγαριού. Τόσο αληθινούς ώστε υπάρχουν στιγμές που ο θεατής αντικρίζει τον εαυτό του στη θέση των πρωταγωνιστών. Και, τέλος, τόσο εμπνευσμένους και προσεγμένους ώστε σκιαγραφούνται τέλεια οι χαρακτήρες των δύο ηρώων σε όλες τις διαστάσεις τους. Δεν είναι τυχαία μάλιστα η συμμετοχή της Kim Krizan ως συν-σεναριογράφου, μιας και όντας γυναίκα συνέβαλε σημαντικά στην εντυπωσιακή σεναριακή κατανόηση και, κατά συνέπεια, την διεισδυτική απόδοση τόσο μιας ανδρικής όσο και μιας γυναικείας προσωπικότητας. Αξιοσημείωτη η σεκάνς του «παιχνιδιού της τηλεφωνικής συνομιλίας», λόγω του πόσο ουσιαστική, πολυεπίπεδη και αφοπλιστικά ευρηματική μέσα στη ρεαλιστική λιτότητά της είναι.

Κατά τη διάρκεια της ταινίας δε θα παρατηρηθούν φοβερά πλάνα ή εκπληκτικά σκηνικά και φωτογραφία. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι η απλότητα του φιλμ. Ο σκηνοθέτης πήρε καμιά δεκαριά εκπληκτικές βιεννέζικες γωνιές και τοποθέτησε δυο εξαιρετικούς ηθοποιούς, που μιλούν για τη ζωή. Η τόσο απλή ιδέα εκτοξεύτηκε από τις ερμηνείες των Hawke και Delpy, που ώρες-ώρες νομίζεις ότι υποδύονται τους εαυτούς τους με αρωγή τους μαγευτικούς διαλόγους του σεναρίου.

«Στην καλύτερη νύχτα της ζωής σου!» εύχεται ένας από τους ολιγάριθμους δεύτερους χαρακτήρες της ταινίας στον πρωταγωνιστή. Ταυτόχρονα, κλείνει το μάτι στο θεατή θυμίζοντάς του προσωπικά βιώματα που πιθανότατα να έχουν αποδειχτεί πράγματι οι καλύτερες εμπειρίες της ζωής του.

Κι έτσι είναι που η ταινία κατορθώνει όχι απλώς να σε κερδίσει, αλλά να σε αγκαλιάσει σφιχτά: με τη συγκλονιστική του ειλικρίνεια, αλλά και την απίστευτα ρομαντική ψυχή του...