Πάτρα: Η Κοινο_Τοπία προβάλλει την ταινία «Το χάρισμα της Σεραφίν» (Seraphine)

Η Εταιρεία Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού Κοινο_Τοπία σε συνέχεια του κύκλου προβολών της με τίτλο «Ημερολόγιο ταινιών» προβάλλει την Τετάρτη 9 Νοεμβρίου «Το χάρισμα της Σεραφίν» (Seraphine) του Μαρτέν Προβόστ.Σκοπός των προβολών είναι -πέρα από το να δούμε ή να ξαναθυμηθούμε διαμάντια της έβδομης τέχνης- η συζήτηση και ο προβληματισμός που ξεκινούν από τη θεματική μιας ταινίας. Θεματική που με συναρπαστικό τρόπο θέτει το εύρημα όλης της προβληματικής της με την εντελώς βέβαια προσωπική αισθητική του δημιουργού της, αλλά και η ανάγκη για συνάντηση των ανθρώπων.

Η προβολή θα γίνει στον πολυχώρο της Κοινο_Τοπίας Μαιζώνος 139 και Παντανάσσης 4ος όροφος (έναντι Δημαρχιακού Μεγάρου) στην Πάτρα με ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ. Τη διοργάνωση προβολής και τη συζήτηση με το κοινό συντονίζουν οι Π. Καρώνης και Κ. Κυριακόπουλος. Ώρα προσέλευσης 8.15μμ. Έναρξη προβολής 8.30μμ.

«Το χάρισμα της Σεραφίν» (Seraphine) του Μαρτέν Προβόστ

 ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Μαρτέν Προβόστ (Martin Provost), ΣΕΝΑΡΙΟ: Martin Provost, Marc Abdelnour, ΧΩΡΑ: Γαλλία, Βέλγιο (έγχρωμη) 2008 ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 125΄, ΜΟΥΣΙΚΗ: Michael Galasso ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Laurent Brunet, ΠΑΙΖΟΥΝ: Yolande Moreau, Ulrich Tukur, Anne Bennent, Geneviève Mnich, Nico Rogner, Adélaïde Leroux, Serge Larivière, Françoise Lebrun κ.α.

 ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΒΡΑΒΕΙΑ: 7 βραβεία ΣΕΖΑΡ

- Καλύτερη Γαλλική Ταινία της Χρονιάς       

- Α΄ γυναικείος ρόλος (Γιολάντ Μορό)         

- Σενάριο (Μαρτέν Προβόστ)            

- Φωτογραφία (Λοράν Μπρουνέ)      

- Καλλιτεχνική διεύθυνση (Τιερί Φρανσουά)            

- Κοστούμια (Μαντλέν Φοντέν)        

-Πρωτότυπη μουσική (Μάικλ Γκαλάσο)

Η Σεραφίν Λουί, μία από τις πιο πολυσυζητημένες γαλλίδες ναΐφ εικαστικούς, γίνεται γνωστή με την ταινία του Μαρτέν Προβόστ. Κι εκεί που η ιστορία την είχε σχεδόν ξεχάσει, ήρθε το σινεμά να την αποκαταστήσει. Η Σεραφίν Λουί, στις αρχές του 20ού αιώνα, ήταν μια πάμπτωχη, θρήσκα παραδουλεύτρα με άχαρη εμφάνιση. Κανείς απ' όσους την περιγελούσαν στο επαρχιακό Σανλί της Γαλλίας δε μπορούσε να φανταστεί πως η γυναίκα αυτή είχε μια παράλληλη ζωή όπου η ζωγραφική κυριαρχούσε ως εμμονή - σαν μια ακατανίκητη παρόρμηση που έβρισκε τα εργαλεία της στην ύπαιθρο (η Σεραφίν ζωγράφιζε με φυτικά χρώματα). Οι πίνακές της, νεκρή φύση πάντα, παρά το κοινότοπο θέμα τους (φρούτα, λουλούδια), έμοιαζαν να εκρήγνυνται πάνω στο ξύλο.

Την προσωπικότητα της αινιγματικής, αυτοδίδακτης, ανέραστης και απλοϊκής αυτής γυναίκας, που μετά την ολοκλήρωση κάθε πίνακα έψαλλε θριαμβευτικά στην Παρθένο Μαρία, έρχεται να φωτίσει η ταινία «Το χάρισμα της Σεραφίν» του Γάλλου Μαρτέν Προβόστ, που κέρδισε επτά Σεζάρ (τα γαλλικά Όσκαρ), εκτοξεύοντας στα ύψη την υστεροφημία της Σεραφίν, αλλά και την καριέρα της Γαλλίδας Γιολάντ Μορό (βραβείο καλύτερης ερμηνείας).   

Τη Σεραφίν του Σανλί (1864-1942), που χρόνια μετά χαρακτήρισαν ως μια από τις σημαντικότερες γαλλίδες ναΐφ ζωγράφους, πρωτοανακάλυψε το 1912 ο Βίλχελμ Ούντε: ο γνωστός γερμανός συλλέκτης που πρώτος επένδυσε σε έργα του Πικάσο και ανακάλυψε τον Ανρί Ντουανιέ Ρουσό. Η ταινία εστιάζει ακριβώς σε αυτήν τη συνάντηση, που στάθηκε καθοριστική και για τη Σεραφίν αλλά και για τον διορατικό, φιλότεχνο Γερμανό, που την είχε προσλάβει ως καθαρίστρια την περίοδο που εκείνος ζούσε στη Γαλλία.

Ο σκηνοθέτης Μαρτέν Προβόστ μας λέει για την ταινία

Στο σενάριο θέλησα να αναπτύξω την ιστορία της Σεραφίν γύρω από τη φιλία της με το Βίλχελμ Ούντε, ο οποίος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που διέκρινε αυτό που πραγματικά ήταν η Σεραφίν και ο οποίος την υποστήριξε μέχρι το τέλος. Λόγω της σχολαστικότητας της Σεραφίν και της έντονης πίστης της, επιβάλλεται ένα ιδιαίτερο ύφος στην επεξεργασία της ιστορίας της ζωή της.

Στην ταινία, προσπάθησα να προσδιορίσω τη διαδικασία μέσα από την οποία μια γυναίκα ταπεινής προέλευσης και αγαθών πεποιθήσεων κατάφερε να γίνει μία ολοκληρωμένη καλλιτέχνης σε μία εποχή που ήταν σχεδόν αδύνατο να συμβεί κάτι τέτοιο. Καθώς και το πώς ένας ευγενικός και περίπλοκος άνδρας, που είχε μάθει να τον υπηρετούν έφτασε στο σημείο να υπηρετεί αυτός την ταπεινή γυναίκα, την καλλιτέχνη και το έργο της. Επιθυμία μου ήταν η ταινία να είναι ασυμβίβαστη, καθαρή και τακτοποιημένη, όσο το δυνατόν δηλαδή πιο κοντά στην ιδιοσυγκρασία της Σεραφίν και τον αισθησιασμό που χαρακτήριζε τη σχέση της με τη φύση. Χωρίς να τονίσω υπερβολικά τις πτυχές της ασθένειάς της, προσπάθησα να παρουσιάσω τον κόσμο όπως θα τον έβλεπε εκείνη.

Πρέπει να κατανοήσει κάποιος την τέχνη της Σεραφίν, τα βάσανά της, την απόρριψη που ένοιωσε και τη βασανιστική αίσθηση του σκοπού της ζωής της να παράγει σπουδαία τέχνη, προκειμένου να αντιληφθεί το χάρισμα που την οδήγησε στη σφαίρα του παραλόγου.