Τα στοιχεία που παρουσίασε η Ελληνική Στατιστική Αρχή στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, τόσο ως προς την ανεργία όσο και ως προς τον κίνδυνο φτώχειας, είναι «εύγλωττα» και δείχνουν τη συνεχιζόμενη και επιταχυνόμενη – λόγω και του κορωνοϊού – οικονομική «βουτιά» της Δυτικής Ελλάδας.
Διότι, μπορεί μεν τα στοιχεία της ανεργίας να αφορούν μόνο το πρώτο τρίμηνο της φετινής χρονιάς που «σημαδεύτηκε» και από την πανδημία – δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Δυτική Ελλάδα και ιδιαίτερα η Αχαΐα και η Ηλεία υπήρξαν εκ των πρώτων περιοχών στους οποίους επιβλήθηκαν περιορισμοί καραντίνας ενώ υπήρξε και η ακύρωση των καρναβαλικών εκδηλώσεων – ωστόσο τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που για τον κίνδυνο φτώχειας, αφορούν το 2019, δηλαδή τα εισοδήματα του 2018.
Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, το ποσοστό πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας στη Δυτική Ελλάδα, φτάνει στο 23,8% - δηλαδή ένα σύνολο 170.000 ανθρώπων περίπου (!) - και με αυτό το ποσοστό κατατάσσεται στη δεύτερη θέση στην Ελλάδα, πίσω από το 24,3% της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, αλλά και πολύ πιο πάνω από τον μέσο ελληνικό όρο, που για το ίδιο έτος (2019) μετρήθηκε στο 17,9%.
Στον αντίποδα, η περιφέρεια με το μικρότερο ποσοστό πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας είναι η Αττική (13,7%), ενώ κάτω από τον ελληνικό μέσο όρο βρίσκονται επίσης, τα νησιά του Ιονίου (13,9%), η Κρήτη (15,2%), το Νότιο Αιγαίο (16,9%) και η Ήπειρος (17,4%).
Πέντε συνολικά Περιφέρειες, δηλαδή, κινούνται κάτω από τον μέσο όρο και άλλες οκτώ πάνω από τον μέσο όρο, αναδεικνύοντας μία Ελλάδα «δύο ταχυτήτων» ως προς τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες και με τη Δυτική Ελλάδα, να βρίσκεται στην κορυφή της αρνητικής πλευράς.
