Πολλές μέρες τώρα με προβλημάτισε όλο αυτό το κουβάρι με την Δημοτική Αρχή και την κατάσταση στην ομάδα Δημαρά.
Γιατί δεν είναι και λίγο πράγμα, ειδικά σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή που θα έπρεπε να τρέχουμε με χίλια, η δημοτική αρχή να έχει βάλει <νεκρά> και να περιμένει στο φανάρι.
Μπερδεμένη ανάμεσα στις ανακοινώσεις που κάθε <τσάμπα μάγκας> εκδίδει και την συντεταγμένη πολιτική του κάθε λογής καταστημένου.
Επειδή έγινε πλέον κατανοητό ότι η διακυβέρνηση του Δήμου δε είναι μια συνάντηση εθελοντικών ομάδων διαβούλευσης, ένα Σαββατοκύριακο στην Σύρο, μια ωραία και ανέξοδη εκδρομή, δηλαδή.
Ούτε η ατζέντα εξαντλείται στην καταγραφή των προβλημάτων σε ωραίους δερματόδετους φακέλους συμπερασμάτων.
Είναι μάχη μέχρις εσχάτων, είναι πόλεμος χαρακωμάτων και μάλιστα κάτω από τις χειρότερες συνθήκες.
Περίπατος στη λίμνη, συζητώντας για την σημασία της συμμετοχής, σε έναν κόσμο σε τροχιά παγκοσμιοποίησης και η αναπαραγωγή του ερωδιού, τέλος.
Όσο πιο δύσκολα προβλήματα, τόσο πιο απλές οι λύσεις.
Και αν απέναντι βρίσκονται δεκάδες, οι σχεδόν οι πάντες, τότε χρειάζεται ένας και μοναδικός σύμμαχος: ο λαός.
Στο κάτω-κάτω, αυτός πήρε την απόφαση και σε εκείνον θα απαντήσετε σε 33 μήνες από σήμερα.
Εκείνοι που εγκατέλειψαν τη βάρκα, δεν έχουν να δείξουν και πολλά στους έξι μήνες που είχαν και το μαχαίρι και το καρπούζι.
Μια σακούλα voucher από αεροπορικά ταξιδάκια, 5-6 συσκέψεις και ομιλίες για την σημασία της δράσης, χολή, πολύ χολή για φίλους και απέναντι και καμιά εκατοστή πληρωμένα παραπολιτικά.
Αυτή θα είναι η λογοδοσία τους στους πολίτες.
Η Δημοτική Αρχή όμως, έχει και χρόνο και τρόπο να λειτουργήσει υπέρ του ενός και μόνου εντολέα της, των πολιτών της Πάτρας.
Και σε αυτούς τους 33 μήνες που είναι μπροστά της, αλλά και στους άλλους 60 που θα ακολουθήσουν.
Γιατί είναι προφανές, το ζούμε καθημερινά, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γυρίσουμε πίσω σε κομματικούς στρατούς, αλλά ούτε και να εμπιστευτούμε εκείνους που μηδενίζουν το σήμερα.
Άρα, δυναμικά μαζί με το λαό.
Ας δούμε γύρω μας. Δεκάδες Δήμαρχοι σε όλη την Ελλάδα, στέκονται δίπλα στους δοκιμαζόμενους πολίτες τους στο θέμα του χαρατσιού μέσω της ΔΕΗ. Δεν είναι κοινωνική αποδιοργάνωση, είναι νόμιμη άμυνα.
Όταν ο άλλος μπαίνει στο σπίτι σου να σου αποστερήσει κρίσιμα κοινωνικά αγαθά για σένα και τα παιδιά σου, κάθε άμυνα, είναι νόμιμη.
Αρκούν λοιπόν οι διαβουλεύσεις και οι ασκήσεις ισορροπίας. Συνάντηση αύριο με τους πολίτες στο Μέγαρο Λόγου και Τέχνης για το χαράτσι της ΔΕΗ, όπου ο Δήμαρχος θα αναλάβει υπερβατικές δράσεις και δεσμεύσεις.
Άλλα θέματα που θέλουν οι πολίτες, όπως οργάνωση δικτύου για αντιμετώπιση των πλειστηριασμών μοναδικής κατοικίας, οργάνωση πλέγματος προστασίας για εξώσεις οικογενειών, οργάνωση κοινωνικού φαρμακείου, προβολή των δράσεων του εθελοντισμού και των δομών του κοινωνικού τομέα, που ήδη υπάρχουν, για να αγκαλιαστούν από όλους.
Εκεί είναι η μάχη και όχι σε μια αράδα σε μια φυλλάδα, ή ένα μπλογκ, ή μια ατάκα.
Αυτό είναι το πλαίσιο και όχι χαμένες ώρες για την αναπαραγωγή της μιζέριας των πολίτικών άεργων, των κοινωνικά πικραμένων και των περιηγητών στην πραγματική ζωή.
Εδώ θέλουν οι πολίτες τον Δήμαρχο, δίπλα τους και όχι δέσμιο κάθε τυχαίου και πρόχειρου.
Στις συνθήκες αποδόμησης του κράτους που όλοι βιώνουμε, ο ρόλος του Δημάρχου και η δημιουργία ενός δημοτικού μηχανισμού κοινωνικής, οικονομικής, πνευματικής και πολιτιστικής άμυνας, είναι απαραίτητη.
Όχι σαν λύση στα προβλήματα της δημοτικής αρχής, αλλά σαν την αναγκαία αντίσταση στον πόλεμο που ήδη εξελίσσεται.
Η απάντηση, λοιπόν, πρέπει να είναι μία: No Pasaran!
Αλέξιος Στριφτόμπολας
