Οι δυο εισαγγελείς (του Ξηρού)

Οι δυο εισαγγελείς νέα "θύματα" του κυβερνητικού αυταρχισμού

O αυταρχισμός της κυβέρνησης αγγίζει και δικαστικούς λειτουργούς που επιτελούν σωστά το καθήκον τους. Για παράδειγμα, όλες οι άδειες στον Χριστόδουλο Ξηρό ήσαν νόμιμες και μέσα στο πνεύμα του σωφρονισμού που (υποτίθεται ότι...) είναι ο στόχος στη φυλακή. 

Στην Ιταλία τα μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών που έφτασαν να απαγάγουν και να δολοφονήσουν πρωθυπουργό (Μόρο), από ένα σημείο και μετά εξέτισαν υπόλοιπο ποινών με κοινωνική εργασία την ημέρα και διανυκτέρευση στο σπίτι τους. Η Δημοκρατία δεν τιμωρεί.

Στην περίπτωση του Χριστόδουλου Ξηρού οι δυο εισαγγελείς έκαναν το νομικά και δεοντολογικά σωστό : Μετά από 10 χρόνια του έδωσαν την πρώτη άδεια. Την επανέλαβαν διότι ο Ξηρός πάντα επέστρεφε. Επιπλέον με δηλώσεις του είχε οριστικά διαγράψει το παρελθόν του.

Τήρησαν έναν νόμο για τις άδειες που δεν ξεχωρίζει τους ποινικούς από τους τρομοκράτες.

Δυστυχώς θρασύτατα και με στόχο τις εντυπώσεις, η κυβέρνηση διαπομπεύει εισαγγελικούς λειτουργούς (με την βοήθεια των ΜΜΕ), αδικώντας τους κατάφωρα ενώ γνωρίζει ότι αυτοί έπραξαν το σωστό. (Αν δεν είχαν πράξει το σωστό, δεν ua είχαν επέμβει στις προηγούμενες άδειες ανώτεροί τους; To Υπουργείο και η ΕΛΑΣ είχαν συστηματική ενημέρωση).

Φαίνεται πως ο Ξηρός ενώ είχε αποφασίσει να διεκδικήσει ακόμη και αποφυλάκιση υπό όρους σε 2-3 χρόνια (την οποία και θα του έδιναν) παρασύρθηκε από τη νέα γενιά τρομοκρατών που γνώρισε στις φυλακές και προχώρησε σε αυτό το λάθος.

Μπορεί να είναι έτσι. Αυτό καμία σχέση δεν έχει με τις άδειες Ξηρού που δόθηκαν με σωφρονιστικό ρεαλισμό. Αλλά γι αυτή την κυβέρνηση πάντα φταίνε οι άλλοι.