Η πορεία προς την 20η Μαρτίου 2012, οπότε η Ελλάδα θα πρέπει να καταβάλλει 14 δισ. ευρώ σε ομόλογά της, έχει ξεκινήσει. Μόνο που η ελληνική κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει ότι για να τα καταβάλλει, θα πρέπει πριν να έχει "κλειδώσει" το νέο δάνειο με τα 130 δισ. της Ε.Ε. και του ΔΝΤ.
Η τρόικα ζητεί πρώτα απ όλα να μην γίνουν εκλογές στις 19 Φεβρουαρίου, γιατί τότε η χώρα θα οδηγηθεί σε ΒΕΒΑΙΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ. Συνεπώς οι εκλογές αναμένεται να γίνουν μεταξύ τέλη Μαρτίου και αρχές Μαΐου.
Κατά δεύτερον η τρόικα ζητεί "όλα τα μέτρα που πρέπει", για να κλείσει η μαύρη τρύπα του προυπολογισμού του 2011.
Τρίτον, όλα τα νομοσχέδια που έπρεπε ήδη να έχουν ψηφιστεί ( π.χ. η απελευθέρωση επαγγελμάτων ), θα πρέπει ΑΜΕΣΑ να έλθουν στη Βουλή. Και τέλος, όλα τα παραπάνω να γίνουν με την ομόφωνη και ξεκάθαρη στήριξη και των τριών κομμάτων.
Και τα τρία κόμματα φαίνεται να αποδέχονται τους παραπάνω όρους που ουσιαστικά θα διευκολύνουν και την ίδια την λειτουργία της κυβέρνησης που μέχρι σήμερα, βραδυπορεί. Μάλιστα, αυτό που φαίνεται να... ανακουφίζει τους πάντες είναι η απομάκρυνση του χρόνου των εκλογών. Έτσι υπάρχει πλέον χρόνος και για τις "εσωκομματικές ανασυντάξεις", που σήμερα γίνονται υπό την πίεση της 19ης Φεβρουαρίου.
Πολιτικοί παρατηρητές εκτιμούν ότι "τώρα η κυβέρνηση θα τρέξει όπως πρέπει", εκφράζοντας συγρατημένη αισιοδοξία για την συνέχεια.
ΠΩΣ ΣΚΕΠΤΕΤΑΙ Η ΕΥΡΩΠΗ
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η Ευρώπη δεν θα αφήσει την Ελλάδα να πτωχεύσει για να μην υποστεί και η ίδια δεινά. Η αλήθεια είναι ότι η Ευρώπη προετοιμάζεται για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες μιας χρεοκοπίας μας. Αν δεν υπάρξει ένα ξεκάθαρο σχέδιο που να οδηγεί την χώρα σε πρωτογενές πλεόνασμα, δεν βλέπουν το λόγο να μας δανειοδοτούν με ποσά της τάξεως των 130 δισ. ευρώ όπως η επόμενη δόση.
Η σειρά λοιπόν είναι: Ολοκλήρωση του "κουρέματος", νέα δανειακή σύμβαση, πρωτογενή πλεονάσματα.
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτός το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
