Η καταστροφή της χώρας δεν οφείλεται μόνο στα χρέη της. Βαρυνούσης σημασίας είναι και η τακτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, τα τελευταία δύο χρόνια, να αδιαφορούν πλήρως γιά την ανάπτυξη. Ειδικότερα επί υπ. Οικονομικών Βενιζέλου, η ανάπτυξη, ήταν "άγνωστη λέξη". Η μόνη πολιτική που ασκήθηκε ήταν των εισπρακτικών φόρων επί δικαίων και αδίκων.
Ένα παράδειγμα:
Πάνω από 40.000 επιχειρήσεις συμμετέχουν σε κοινοτικό πρόγραμμα ενίσχυσής τους, εξ αιτίας της κρίσης (!), αλλά το κράτος δεν εκταμιεύει τα ποσά λόγω γραφειοκρατίας! Με τα χρήματα αυτά και οι εταιρείες θα αποκτούσαν ρευστό σε μια προβληματική αγορά και το κράτος θα εισέπρατε χρήματα αφού πολλές από τι επιχειρήσεις θα τακτοποιύσαν οφειλές τους προς το Δημόσιο.
Ο κ. Παπαδήμος μίλησε επιτέλους για την ανάπτυξη, ενώ και ο κ. Γιαννίτσης ήταν σαφής. Μιλώντας σε συνέδριο, ανέφερε τα 5 σημεία που πρέπει να καθορίζουν την νέα κυβερνητική πολιτική.
Οι προτεραιότητες έχουν ως εξής:
-Αποκατάσταση της δημοσιονομικής ισορροπίας, ως προϋπόθεση για τη στήριξη από την Ευρώπη και την παραμονή στην ευρωζώνη.
-Διασφάλιση της ευρωπαϊκής μας ταυτότητας.
-Αντιμετώπιση της αποδυνάμωσης της χώρας. Οι χώρες που έχουν παραγωγική δύναμη μπορούν να κινηθούν με σχετική αυτονομία. Εμείς ταυτίσαμε την εθνική δύναμη με αυξημένη σπατάλη, δανεισμό και χαλαρότητα αντί για επενδύσεις, δουλειά και αυτοπειθαρχία.
-Ανάπτυξη, η οποία θα αποτελέσει το μέτρο της τελικής μας αποτυχίας ή επιτυχίας και πρέπει να προχωρήσει παράλληλα με τη δημοσιονομική εξυγίανση.
-Βελτίωση της παραγωγικότητας, κάτι που αφορά όχι μόνο τον ιδιωτικό αλλά και τον δημόσιο τομέα, καθώς η βελτίωση της παραγωγικότητας κατά 5% οδηγεί σε κέρδος 2% για το ΑΕΠ.