Και δραχμή και ευρώ, μια πιθανή λύση για την Ελλάδα, γράφει η Wall Street Journal

Η διπλή συναλλαγματική ισοτιμία του νομίσματος της Ελλάδας, της δραχμής, θα μπορούσε να είναι μια λύση στην κρίση χρέους για την ίδια τη χώρα αλλά και για την ευρωζώνη, υποστηρίζει σε άρθρο της η Wall Street Journal, τονίζοντας πάράλληλα ότι η λύση αυτή είναι περίπλοκη, αλλά θα μπορούσε να λειτουργήσει.

Αυτό που προτείνεται στο δημοσίευμα της εφημερίδας είναι η Ελλάδα να υιοθετήσει τη δραχμή, ως υπαρκτό νόμισμα, με διαπραγματεύσιμη συναλλαγματική ισοτιμία, για όλες τις εμπορικές συναλλαγές της, εσωτερικές και εξωτερικές, στη θέση του ευρώ. Η συναλλαγματική ισοτιμία του νέου νομίσματος θα είναι κυμαινόμενη, θα καθορίζεται δηλαδή από τις αγορές, με την Τράπεζα της Ελλάδος να παρεμβαίνει περιστασιακά στην αγορά συναλλάγματος.

Παράλληλα, όλες οι χρηματοοικονομικές συναλλαγές θα γίνονται σε ένα δεύτερο νόμισμα, "δημοσιονομικού" χαρακτήρα, ένα νόμισμα που δεν θα κυκλοφορεί σε υλική μορφή, με υψηλότερη και σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία που θα καθορίσουν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η κυβέρνηση και οι ιδιώτες ομολογιούχοι θα μπορούν να μετατρέπουν στην ΕΚΤ την πρώτη (υπαρκτή) δραχμή στο δεύτερο νόμισμα, κυρίως για τη ρύθμιση των χρεών που είναι σε ευρώ. Ωστόσο, θα πρέπει να υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας για την αποφυγή φαινομένων κερδοσκοπίας στο πλαίσιο αυτού του συστήματος.

Όπως υποστηρίζει η Wall Street Journal, υπάρχουν δυο λόγοι για να προχωρήσει κάτι τέτοιο.

Ο πρώτος και πιο πιεστικός είναι η εκτόνωση της κρίσης σε επίπεδο εμπορικών ισοζυγίων, αλλά και η επαναφορά της ροής κεφαλαίων.

Ο δεύτερος, είναι να ελεγχθεί ο εκτροχιασμός του πληθωρισμού που συνήθως ακολουθεί μια υποτίμηση νομίσματος.

Στο μεταξύ, η Ελλάδα θα έχει το δικό της νόμισμα και θα αποκτήσει και πάλι το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που χρειάζεται στις εμπορικές σχέσεις της με την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, προς όφελος της ανάπτυξης. Και, σε συνδυασμό με τα μέτρα λιτότητας, η Ελλάδα θα έχει στη διάθεσή της έναν μηχανισμό για να ξεπεράσει το πρόβλημα του χρέους.

Επίσης, με την παράλληλη υιοθέτηση ενός δεύτερου νομίσματος, σταθερής συναλλαγματικής ισοτιμίας, θα περιοριστούν οι απώλειες για τους κατόχους ομολόγων, κάτι που θα λειτουργήσει θετικά και για το ευρύτερο σύστημα, συμπεριλαμβανομένων των τραπεζών.