Λίγους μήνες πριν η Ελλάδα είχε ένα ισχυρό ατού. Ήξερε πως η Ευρώπη δεν μπορούσε να την εγκαταλείψει στην τύχη της, γιατί τότε "θα το πλήρωνε σκληρά και η ίδια και μάλιστα πολλαπλάσια".
Αυτό το καθησυχαστικό διαπραγματευτικό πλεονέκτημα δεν υπάρχει πια. Η Ευρώπη ζεί ακριβώς ότι θα ζούσε αν η Ελλάδα είχε χρεοκοπήσει! Συνεπώς όσο περνά ο καιρός, όλο και λιγότερο θεωρεί "πρόβλημα" την χώρα μας. Πρόβλημα έχει όλη η ευρωζώνη συνολικά.
Τα παραπάνω τα έχουν συνειδητοποιήσει οι οικονομικοί κύκλοι στην Ελλάδα και ανησυχούν βαθιά. Αν οι πολιτικοί αποτύχουν ως συνήθως, δεν είναι σίγουρο ότι η Ευρώπη θα σπεύσει. Γι αυτό ο κ. Προβόπουλος μίλησε για "τελευταία ευκαιρία". Ή τα καταφέρνουμε μόνοι μας ή ... μένουμε μόνοι μας.
Ένας άλλος τραπεζίτης, ο 79χρονος Τίμος Χριστοδούλου (Eurobank) συμφωνεί: "Δεν είναι απίθανο να μας εγκαταλείψουν. Γι αυτό πρέπει να ανασυγροτηθούμε μήπως και σωθούμε", δηλώνει. Και τα βάζει με τούς πολιτικούς. Και προτείνει τρείς απλές κινήσεις:
1. Τα χρήματα των δανείων να διοχετευτούν στην πραγματική οικονομία. Σήμερα οι πολιτικοί δανείζονται για να πληρώνουν μισθούς και συντάξεις.
2. Να πουν (οι πολιτικοί) την αλήθεια στους πολίτες. Δεν μπορούμε να ζήσουμε όπως πριν, να τι πρέπει να γίνει.
3. Να επιβληθεί ο ρεαλισμός. Είναι ντροπή να εμφανίζονται προς είσπραξη 30δισ. πτωχευμένων και νεκρών εταιρειών...
Πέρα από την ανησυχία των εν Ελλάδι οικονομικών κύκλων, είναι γεγονός ότι η αποχώρηση της Ελλάδας συζητείται σαν μια φυσιολογική εξέλιξη παντού. Και στο ΔΝΤ και στην τρόικα και στις κυβερνήσεις άλλων χωρών. Μάλιστα λέγουν πως κρίσιμο ρόλο θα διαδραματίσει το ύψος της εθελοντικής συμμετοχής στο ¨"κούρεμα των ελληνικών ομολόγων.
Σ' όλα τα παραπάνω υπάρχει πάντα η ελπίδα του "από μηχανής θεού". Η Ελλάδα να σωθεί παρά την ανικανότητα των πολιτικών της. Πως; Μέσω της αναμενόμενης επέμβασης της ΕΚΤ. Αν τυπωθούν ευρώ, ή εκδοθούν ευρωομόλογα, μαζί με το ευρώ θα σωθεί και η Ελλάδα. Βέβαια ο χρόνος μοιάζει να μην επαρκεί -θα χρειαστούν τουλάχιστον 18 μήνες- αλλά θα υπάρχει και το σχέδιο σωτηρίας και το χρονοδιάγραμμα.Φυσικά θα πρέπει και τότε η χώρα να πείθει πως είναι στον σωστό δρόμο. Αυτό δεν αλλάζει.
Σε κάθε περίπτωση κυριαρχεί ένα ερώτημα: Η Ελλάδα τι κάνει; Και μέχρι και σήμερα η απάντηση είναι μία. Η Ελλάδα δεν πείθει. Οι πολιτικοί της δεν μπορούν να είναι συνεπείς ούτε με τούς αριθμούς ούτε με τούς ανθρώπους.
Αποτυγχάνουν καθημερινά παντού. Οπότε η ανησυχία ότι η Ευρώπη ασχολείται όλο και λιγότερο μαζί μας και σιγά-σιγά μας εγκαταλείπει είναι δικαιολογημένη.
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτός το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
