Ο 36χρονος Ιρλανδός Μαρκ Μποιλ ζει χωρίς χρήματα. Η εμπειρία του έχει μεγάλο ενδιαφέρον, ιδού τι λέει ο ίδιος: "Πριν από επτά χρόνια άρχισα να ζω χωρίς χρήματα. Αρχικά το έβλεπα σαν πείραμα ενός έτους στην οικολογική διαβίωση. Ηθελα να εξερευνήσω πώς θα αισθανόμουν ως ανθρώπινο ον ζώντας χωρίς τις παγίδες και την ασφάλεια που μου έδιναν τα χρήματα.
Ενώ η αρχή ήταν τρομακτική και σκληρή, πριν από το τέλος του πρώτου χρόνου ήμουν πιο ικανοποιημένος, πιο υγιής και πιο γαλήνιος από ποτέ άλλοτε. Και παρ'όλο που τρία χρόνια αργότερα πήρα μια δύσκολη απόφαση να ξαναμπώ στον νομισματικό κόσμο έμαθα πολλά πράγματα που έχουν αλλάξει τη ζωή μου για πάντα.
Περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο, ανακάλυψα ότι η ασφάλειά μου δεν ήταν πλέον στον τραπεζικό λογαριασμό μου, αλλά στη δύναμη της σχέσης μου με τους ανθρώπους, τα φυτά και τα ζώα γύρω μου".
Κααι ο Μπόλι καταλήγει: Το μεγαλύτερο μάθημά μου ήταν ότι σε όσο διάστημα έκανα το μικρό μου πείραμα, μεγαλόπρεπα είδη εξαφανίζονταν το ένα μετά το άλλο πιο γρήγορα από ποτέ. Δάση, ωκεανοί και ποτάμια εξαντλούνταν σε μη αναπληρώσιμους ρυθμούς, και η κοινωνική αδικία αυξανόταν εκθετικά, βάζοντας όλο και περισσότερα χρήματα στα χέρια εκείνων που είναι λιγότερο πιθανό να τα χρησιμοποιήσουν για το κοινό καλό".
Αυταρχισμός με τον μανδύα της Δημοκρατίας
Οι αυταρχικές χώρες είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος για την Δημοκρατία και την Δύση. Ο αυταρχισμός τι κάνει; Μεταμφιέζεται σε (δήθεν) Δημοκρατία.
Κάνει εκλογές, διατηρεί Κοινοβούλια, υιοθετεί λειτουργίες του δυτικού τρόπου ζωής π.χ. στην οικονομία, ακόμα και στην κοινωνία αλλά αυτή είναι η βιτρίνα.
