Μοιάζει με έναν μικρό εφιάλτη αλλά είναι η πραγματικότητα. Ολόκληρη η χώρα - πολιτικό σύστημα, επιχειρήσεις, Μέσα Ενημέρωσης, αγροτικός κόσμος, απόμαχοι της ζωής, νεολαία - είναι όμηρος μια μικρής ομάδας μέσα και γύρω από το Μαξίμου που εφαρμόζει την λεκτική βία και το ψεύδος παντού ώστε να συγκαλύπτει την ανυπαρξία σχεδίου και έργου.
Η εποχή που η αντιπαράθεση ήταν υποτίθεται πολιτική πέρασε. Τώρα στην Ελλάδα οι πάντες ζουν την αυταρχική επιβολή του "ετσιθελισμού" που οδηγεί την χώρα σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση, σε ακόμα μεγαλύτερη αποδόμηση των λειτουργιών της και σε τριτοκοσμική καθημερινότητα.
Υπάρχει πλεόν ο ορατός φόβος η χώρα να ζει την κατάρρευση κανόνων που παρά την πολιτική και οικονομική κρίση πάντα υπήρχαν και να βιώνει μια καθεστωτική αντίληψη, άκρως επικίνδυνη για το παρόν και το μέλλον της.
Η ανυπαρξία οικονομικού σχεδίου, οι οργανωμένοι λεκτικοί τραμπουκισμοί στο διαδίκτυο, η προκλητική ποδηγέτηση όλων των Θεσμών (και της Δικαιοσύνης;...), η πρωτοφανής επίθεση στα ΜΜΕ με "μάυρο", επιθέσεις και αποκλεισμούς, περιγράφουν αυτή την ιδιότυπη ομηρία της χώρας που θυμίζει αμφιθέατρο σε επαρχιακό ΤΕΙ όπου σημασία έχει ποιος θα την "φέρει" στον άλλον και όχι ο ρεαλισμός και η πραγματικότητα.
Το φαινόμενο καταγράφεται πλέον και από τους δανειστές οι οποίοι αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό την ΑΠΟΤΥΧΙΑ σε όλους τους οικονομικούς δείκτες.
Η Ελλάδα είναι πλέον η μόνη χώρα σε μνημόνιο που όμως ούτε με τον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να βγει από αυτό και όπως όλα δείχνουν θα ξαναχρειαστεί... νέα δανεικά. Δεν είναι μακράν της αλήθειας η υποψία ότι στην Ευρώπη σκέπτονται σοβαρά μια ακόμη αλλάγη φρουράς ώστε να υπάρξει επιτέλους μια κυβέρνηση ικανή να μεταρρυθμίζει και να φέρνει ανάπτυξη.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι είναι εύκολο να γίνει αυτή η αλλαγή, ενώ υπάρχει και ο σωστός χρόνος: Την ερχόμενη Άνοιξη, η Ελλάδα ξεμένει από χρήματα και αν οι Ευρωπαίοι δεν μας ξαναδανείσουν η κυβέρνηση δεν θα έχει ούτε για τις κουτσουρεμένες συντάξεις.