Η Ελληνική κοινωνία οδηγείται ταχύτατα στον πάτο της εξαθλίωσης.

Ένας αντικειμενικός παρατηρητής θα περιέγραφε σήμερα το ελληνικό δράμα σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο επίπεδο, μια κοινωνία που απεγνωσμένα δίδει μάχη να επιβιώσει. Και τη δίδει με κάθε τρόπο, ακόμα και με πρακτικές που συγλονίζουν, όπως η πορνεία, η βία, η φυγή στο εξωτερικό, η απώλεια περιουσιών και ψυχών. Από την άλλη ένα πολιτικό σύστημα που κυβερνά πανικόβλητο, χωρίς σχέδιο και που υπερφορολογώντας και αδικώντας τα κάνει όλα χειρότερα. Οι Έλληνες δεν μπορούν να ελπίζουν σ αυτούς που τους κυβερνούν...

Στην ελληνική κοινωνία, παρατηρούνται τρομακτικά φαινόμενα εξαθλίωσης:

* φοιτητές και μαθητές, λιποθυμούν την ώρα του μαθήματος από την πείνα. Η πανεπιστημιακή κοινότητα έχει σοκαριστεί από το εύρος του φαινομένου.
* Χιλάδες οικογένειες, συγκεντρώνουν... τρόφιμα στα σπίτια τους! Αλεύρι, όσπρια, μακαρόνια, κονσέρβες. 'Αλλοι, στους κήπους τους ξηλώνουν το γκαζόν και φυτεύουν μαρούλια, ντομάτες, κρεμμύδια...
* Η Ε.Ε. στέλνει πλέον στην Ελλάδα τρόφιμα σε μεγάλες ποσότητες που διανέμονται στον πληθυσμό, όπως την δεκαετία του 50.
* Οι Έλληνες για να ζεσταθούν επιστρέφουν στις ξυλόσομπες, κόβοντας παράνομα δέντρα από δάση και πάρκα.

Η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οδηγούμεθα προς τον κοινωνικό πάτο της εξαθλίωσης πάντως είναι η πορνεία. Ελληνίδες κάθε κοινωνικής τάξης-νοικοκυρές, φοιτήτριες,μητέρες, άνεργες- έχουν βγει στο πεζοδρόμιο για να εξασφαλίσουν τα στοιχειώδη. Και πέρα από την πορνεία έχει εμφανιστεί μια εξουθενωτική για τον κοινό νου βία που περιγράφεται με ληστείες υπερηλίκων, εκκλησιών, φτωχών για λίγα ευρώ.

Οι τεράστιες ευθύνες του πολιτικού συστήματος γι' αυτή την κατρακύλα δεν έχουν προηγούμενο. Οι πολιτικοί παραδέχονται ψελλίζοντας μέρος της πραγματικότητας, αλλά δεν παίρνουν ούτε ένα μέτρο ανακούφισης των αδυνάτων. Υπαρκτός πλέον είναι ο φόβος, η ελληνική κοινωνία να εκραγεί με απρόβλεπτες συνέπειες για όλους.