Από την δεκαετία του 90 και μέχρι την κρίση (2008) χιλιάδες Έλληνες πραγματοποιούσαν και "ανοικτές" συναλλαγές εν γνώση του κράτους και χρησιμοποιούσαν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς (που τότε ήσαν απόρρητοι), για να καταθέτουν τα χρήματά τους. Παραδείγματα:
- Το κράτος δεχόταν μόνο ένα παράβολο 1.000 ευρώ ως αποδεικτικό συναλλαγής για την πώληση αδείας μεταφορών (μετά φορτηγού). Έτσι το πραγματικό ποσό που μπορούσε να φτάσει και στις 250.000 ευρώ ήταν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ "μαύρα". Το ίδιο συνέβαινε και στην πώληση ενός ταξί ή λεωφορείου.
- Για κάθε πώληση ακινήτου το κράτος σου ζητούσε φόρο επί της αντικειμενικής του αξίας: "Είτε το πουλήσεις φθηνότερα, είτε ακριβότερα, αυτά θα εισπράξω" έλεγε. Όταν ο φορολογούμενος πωλούσε ακριβότερα κατέθετε την διαφορά στον λογαριασμό του φυσικά.
- Κάποιοι (λίγοι...) έβγαλαν χρήματα στο Χρηματιστήριο. Αν πρόλαβαν να το εγκαταλείψουν βρέθηκαν με μικρά ή μεγάλα κεφάλαια δηλαδή με χρήματα στους λογαριασμούς τους.
Δεκάδες τα παραδείγματα όπου ΑΝΥΠΟΠΤΟΙ πολίτες προχωρούσαν σε υγιείς συναλλαγές χωρίς να υποπτεύονται ότι ακόμα και 20 χρόνια μετά, θα ερχόταν η Εφορία και αφού άνοιγε τους λογαριασμούς τους θα τους έλεγε: "Το 2002 είχες κατάθεση 150.000 ευρώ ενώ έκανες φορολογική δήλωση 25.000 ευρώ. Είσαι φοροφυγάς"
Τα πρακτικά ζητήματα, όπως και τα ζητήματα ηθικής είναι πολλά. Πρώτα απ όλα δεν είναι δυνατόν να είναι ο κάθε πολίτης σε μόνιμη ελεγκτική ομηρία από αυτό το κράτος - διώκτη. Επιβάλλεται η ΧΡΟΝΙΚΗ προστασία του, δεδομένου ότι χρόνια μετά δεν έχει ούτε παραστατικά, ούτε τον τρόπο να εξηγήσει ότι του ζητούν.
Στη συνέχεια υπάρχει το πρακτικό μέρος. Δεν έχει πια χρήματα είναι θύμα της κρίσης. Πώς τώρα που είναι άνεργος και δυστυχής του φορτώνεις οφειλές που τον καθιστούν δια βίου οφειλέτη και τον καταντάς ΟΜΗΡΟ για πάντα μιας καταχρηστικής δήθεν φοροδιαφυγής;
Φοβερό παράδειγμα τέτοιας κρατικής αυθαιρεσίας είναι η περίπτωση του τραγουδιστή Χατζηγιάννη που του επέβαλαν φόρο 4.000.000 ευρώ για παλιές καταθέσεις του και αυτός μπήκε στις 100 δόσεις και άρχισε να πληρώνει κάθε μήνα 45.000 ευρώ δόση και τόκους. Έρχεται η Δικαιοσύνη και δικαιώνει τον Χατζηγιάννη, γιατί η Εφορία δεν μπορούσε να αποδείξει φοροδιαφυγή. Τώρα πρέπει να του επιστρέψουν ότι τους έχει δώσει.
Ο Χατζηγιάννης μπορούσε να πληρώσει δικηγόρους και να προστατεύσει τον εαυτό του. Χιλιάδες απλοί πολίτες δεν έχουν χρήματα πια και δεν το μπορούν. Έτσι θα είναι μονίμως κυνηγημένοι από μια κυβέρνηση που θα ψάξει λέει, 1.300.000 λογαριασμούς Ελλήνων από το 2000 και μετά!
Στο μεταξύ για να εισπράξουν καταχρηστικά από έναν (να τον κλέψουν) ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ 999 άλλους αλλά δεν τους νοιάζει φυσικά. Έτσι φτάσαμε να χρωστούν στην Εφορία 4.500.000 Έλληνες ανύπαρκτους - εικονικούς φόρους.
* Πάντως η ελληνική δικαιοσύνη και ειδικότερα το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, με τρεις αποφάσεις του (Δ.Εφ.Αθ 2829/2015, Δ.Εφ.Αθ 2828/2015, Δ.Εφ.Αθ 2885/2015), ακύρωσε πράξεις επιβολής φόρων, καθώς οι φορολογικές αρχές άσκησαν την εξουσία τους καταστρατηγώντας το νόμο, διευρύνοντας υπέρμετρα την χρονική περίοδο του ελέγχου και ερμηνεύοντας διασταλτικά την έννοια της προσαύξησης περιουσίας.
Αυταρχισμός με τον μανδύα της Δημοκρατίας
Οι αυταρχικές χώρες είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος για την Δημοκρατία και την Δύση. Ο αυταρχισμός τι κάνει; Μεταμφιέζεται σε (δήθεν) Δημοκρατία.
Κάνει εκλογές, διατηρεί Κοινοβούλια, υιοθετεί λειτουργίες του δυτικού τρόπου ζωής π.χ. στην οικονομία, ακόμα και στην κοινωνία αλλά αυτή είναι η βιτρίνα.
