Οι εκλογές για τον νέο φορέα της Κεντροαριστεράς ολοκληρώθηκαν με νικήτρια την κυρία Φώφη Γεννηματά. Ήταν - δυστυχώς - ένα προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα. Νίκησε αυτός που είχε τον καλύτερο και πολυπληθέστερο κομματικό μηχανισμό...
Τα κόμματα της μεταπολίτευσης μετά την επιβολή του ακραίου κομματικού κράτους από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, συνειδητοποίησαν ότι δεν είναι ανάγκη να είναι αποτελεσματικοί όταν κυβερνούν μα ούτε και να απευθύνονται στους πολίτες με οράματα και σπουδαία έργα για να κατέχουν την εξουσία. Ήταν αρκετό να έχουν μολύνει τον κοινωνικό ιστό με κομματικά πρόσωπα παντού.
Το ΠΑΣΟΚ της αναξιοκρατίας και του κομματικού κράτους, η όμοια ΝΔ αργότερα και ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα, αντί να σχεδιάζουν πως θα κυβερνήσουν, προσπαθούσαν να βάλουν "δικούς τους" παντού. Το εκλογικό αποτέλεσμα το εξασφάλιζαν τα χιλιάδες στελέχη τους που ήσαν δήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι, συνδικαλιστές, προεδρεύοντες φορέων κ.α
ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ήσαν (και είναι... ), ο λεγόμενος κομματικός μηχανισμός. Δεν ήσαν ελεύθεροι πολίτες με άποψη αλλά πρόσωπα στρατευμένα στο συμφέρον του κόμματος ή έστω ισχυρών προσώπων του κόμματος. Πρώτη τους ευθύνη είναι η προώθηση των στενών συμφερόντων του αρχηγού και όχι οι ανησυχίες τους για το σήμερα και το αύριο της χώρας.
Με λίγα λόγια δεν ήταν η κοινωνία που προσήλθε στις κάλπες στις εκλογές της Κεντροαριστεράς αλλά οι κομματικοί στρατοί. Γι αυτό π.χ. ο Θεοδωράκης καταποντίστηκε. Χωρίς μηχανισμούς, πιστεύοντας αφελώς ότι μπορεί να απευθυνθεί στην ελεύθερη κοινωνία συγκέντρωσε μόλις 21.000 ψήφους σε όλη την Ελλάδα, αν και αρχηγός κόμματος!
Αν ο κ. Θεοδωράκης ενταχθεί στους μηχανισμούς, όταν θα κατέλθει στη Β Αθηνών ως... "μπροστινός" τους, θα πάρει επταπλάσιους ψήφους.
Το ότι οι κομματικοί στρατοί - δηλαδή οι μηχανισμοί - καθορίζουν τις εκλογές, είναι η πιο βαριά αδυναμία της Ελληνικής Δημοκρατίας. Οι πολίτες στρατευμένοι σε κοπάδια δεν ενδιαφέρονται ούτε για τις αλήθειες που θα καθορίσουν την πορεία της χώρας, ούτε για την διαφθορά αν εκπορεύεται από το κόμμα που στηρίζουν. Είναι οπαδοί.
Και οι πραγματικά ελεύθεροι πολίτες; Δεν επηρεάζουν τίποτε, δεν έχουν κανένα λόγο, ούτε δύναμη; Δυστυχώς ναι. Δεν παίζουν πρακτικά κανένα ρόλο. Ότι και να ψηφίζουν πάλι οι ίδιοι κυβερνούν. Το μόνο που έχει απομείνει στον ελεύθερα σκεπτόμενο πολίτη, είναι να καταψηφίζει, να τιμωρεί, ΜΕΤΑΚΙΝΟΥΜΕΝΟΣ από το ένα κόμμα στο άλλο. Τίποτε περισσότερο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Αυταρχισμός με τον μανδύα της Δημοκρατίας
Οι αυταρχικές χώρες είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος για την Δημοκρατία και την Δύση. Ο αυταρχισμός τι κάνει; Μεταμφιέζεται σε (δήθεν) Δημοκρατία.
Κάνει εκλογές, διατηρεί Κοινοβούλια, υιοθετεί λειτουργίες του δυτικού τρόπου ζωής π.χ. στην οικονομία, ακόμα και στην κοινωνία αλλά αυτή είναι η βιτρίνα.
