Οι χαμένες εργατοώρες της πολιτικής

Οι χαμένες εργατοώρες της πολιτικής

Ας το σκεφθούμε: Πόσες εργατοώρες χάθηκαν από την απόφαση κάποιων κομμάτων να κάνουν υποτίθεται πορεία για την 17η Νοεμβρίου.

Υπολογίστε πόσοι ασχολήθηκαν με αυτό δηλαδή οπαδοί - διαδηλωτές, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αστυνομικοί, Μέσα Μεταφοράς (που τα έκλεισαν) κ.ο.κ. Και τι θα καταφέρναμε αν αυτές τις εργατοώρες τις διαθέταμε για όλοι οι εμπλεκόμενοι για κάτι θετικό; 

Ο κύριος όγκος των χαμένων εργατοωρών φυσικά αφορά του πολιτικούς. Αυτοί αρέσκονται στο παιχνίδι των λεκτικών αντιπαραθέσεων αφήνοντας στην άκρη κάθε σκέψη και κάθε σχεδιασμό για όσα βασανίζουν την καθημερινότητα μας.

Αυτή η παθογένεια, να βρίσκουν δηλαδή οι πολιτικοί αφορμές για να παίζουν το παιχνίδι των εντυπώσεων, περιγράφει την βαθιά πολιτική παρακμή στη χώρα.

Σκεφθείτε το ανάποδα. Τι μήνυμα θα είχαμε πάρει ως πολίτες αν λόγω της φρικτής πανδημίας (που την ώρα των δήθεν πορειών αφαιρούσε τη ζωή από άλλους 63 συνανθρώπους μας), βλέπαμε μια κοινή απόφαση όλων των κομμάτων να μην γίνει καμία πορεία.

Να περάσουν όλοι μαζί το μήνυμα στους πολίτες ότι "προσέχουμε". Να δείξουν αυτονόητη ευθύνη και σεβασμό και στην επέτειο της 17ης Νοεμβρίου - υπάρχουν άπειροι τρόποι - αλλά και στην σαρωτική πανδημία που διαλύει σιγά - σιγά τις αντοχές του συστήματος υγείας της χώρας.

Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι ασχολούμενοι με την πολιτική στην Ελλάδα αυτό μπορούν να κάνουν. Μόνο να διαπληκτίζονται. Είναι εντελώς ανίκανοι να ενώνουν, να συναινούν, να γίνονται το καλό παράδειγμα.

Θεωρούν ότι μοναδικός τους προορισμός είναι να υπονομεύουν τον... αντίπαλο και κυρίως να επινοούν πεδία για συγκρούσεις μαζί του, ώστε εκεί να κρίνεται "ποιος είναι ο καλύτερος"

Είναι κρίμα χιλιάδες άνθρωποι να χάνουν την ώρα τους καθημερινά στην τιποτολογία αντί να προσπαθούν ο κάθε ένας στη δουλειά του για ότι καλύτερο μπορεί. Είμαστε στον 21ο αιώνα ξέρετε. Και μάλιστα έχουν περάσει και 20 χρόνια. Ο 20ος αιώνας είναι παρελθόν.