Δεν αλλάζουν τίποτε

Τίποτε δεν έχει αλλάξει για την Ελλάδα στα 10 χρόνια των μνημονίων. Το κομματικό κράτος πέρασε τα χρέη του στους ιδιώτες, τους κατέστρεψε και φυσικά παραμένει ίδιο: Ανήκει στους πολιτικούς κάθε χρώματος, είναι το μαγαζάκι τους για να βρίσκονται οι ίδιοι πάντα εκτός κρίσης.

Η διαπίστωση αυτή δεν έχει σχέση με τον λαϊκισμό δυστυχώς αλλά με την ωμή πραγματικότητα. Η περίοδος της μεταπολίτευσης που έφερε την χρεοκοπία συνεχίζεται κανονικά λες και δεν πτωχεύσαμε ποτέ. Γι αυτό και δεν εκπλήσει το γεγονός ότι το 80% των Ελλήνων πιστεύει ότι μπορεί να επιστρέψουμε σε μνημόνια.

Η παρατεταμένη καταστροφή αυτής της αδιόρθωτης χώρας περιγράφεται όπου και να κοιτάξεις. Δείτε το μαζικό σκουπιδαριό της ιδιωτικής και δημόσιας τηλεόρασης. Οφείλεται στην κρίση.

Δείτε την μηδενική είσοδο επενδυτών στη χώρα. Κανείς δεν έρχεται να βάλει ένα ευρώ με ένα Δημόσιο που θα τον σταματήσει οπωσδήποτε χωρίς αιτία και μια Δικαιοσύνη που θα εκδόσει απόφαση σε τυχόν ένσταση μετά από 15 χρόνια.

Δείτε τους μικρομεσαίους. Περίπου 40.000 ατομικές εταιρείες έβαλαν λουκέτο τα δύο τελευταία χρόνια, χωρίς να υπολογίζονται και εταιρείες που ενώ έχουν κλείσει δεν μπορούν να το δηλώσουν επίσημα λόγω χρεών.

Δείτε την κατάσταση στο Δημόσιο: Ακόμα και στην Πυροσβεστική έχουμε εμφύλιο μεταξύ κυβερνητικών (βολεμένων) και... αντικαθεστωτικών (στο περιθώριο), λες και δεν είναι όλοι αυτοί Έλληνες. Έλληνες και άξιοι είναι μόνο οι εκάστοτε κυβερνητικοί.

Δείτε την παιδεία. Τα ελληνόπουλα συνεννούνται με 1.500 λέξεις, πολλές τις επινοούν μόνα τους (αργκό), η Ελλάδα χάνει ταχύτατα την ιστορική της βάση που είναι φυσικά η γλώσσα.

Τι άλλο βλέπουμε στην Ελλάδα; Πολιτικούς αγράμματους και ανεύθυνους που ψεύδονται και δεν κυβερνούν και πολίτες καταχρεωμένους που μάχονται μέσω της φοροδαφυγής για να επιβιώσουν. Μια χώρα με έναν διαλυμενο κοινωνικό ιστό χωρίς πορεία, σχέδιο και όραμα. 

Παρά τις θυσίες, τα μνημόνια, την πικρία της ατομικής αποτυχίας, την γενικευμένη θλίψη, οι πολιτικοί εξαοκολουθούν να καταστρέφουν την χώρα.