Γιατί η Ελλάδα επέστρεψε μέσα σε λίγες εβδομάδες στο 2012; Το Χρηματιστήριο κατέρρευσε εκκωφαντικά, οι αγορές στην πραγματικότητα είναι κλειστές για την χώρα, ο διεθνής Τύπος μιλά και πάλι για επερχόμενο χάος, όλοι παραδέχονται ότι ενώ οι υπόλοιπες χώρες που τήρησαν μνημόνια "έφτασαν κάπου", η Ελλάδα είναι πάντα πολιτικά και οικονομικά ανυπόληπτη.
Όλα ξεκίνησαν στο... Ζάππειο. Τότε, ο κ. Σαμαράς περιέγραφε μια αντιμνημονιακή πολιτική που στηριζόταν στην χαμηλή φορολογία, την μη επιβολή νέων φόρων, στις μη απολύσεις, καμία μέιωση μισθών και συντάξεων κ.ο.κ.
Την ώρα εκείνων των αναγγελιών που ακούγονταν σαν βάλσαμο στα αυτιά των Ελλήνων, ο κ. Σαμαράς ήξερε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να υλοποιήσει ούτε ένα μέτρο από αυτά που υποστήριζε. Η χώρα είχε υπογράψει μνημόνιο και συμβάσεις, οι δανειστές είχαν δοσοποιήσει την οικονομική βοήθεια για να ελέγχουν την εκάστοτε κυβέρνηση, η τρόικα αποφάσιζε για κάθε οικονομικό μέτρο, έχοντας ανθρώπους της ακόμα και μέσα στα υπουργεία.
Γιατί τα έλεγε ο κ. Σαμαράς; Για να ανέλθει στην πρωθυπουργία όπερ και εγένετο. Στην Ελλάδα κερδίζεις την εξουσία με βάση αυτά που υπόσχεσαι και όχι με αυτά που κάνεις, αυτός είναι ο διαχρονικός κανόνας.
Ο κ. Σαμαράς, ως πρωθυπουργός, χρειάστηκε μόλις 24 ώρες για να κάνει την στροφή των 180 μοιρών και να γίνει απόλυτα μνημονιακός, ένας δεύτερος Παπανδρέου που να λέει "ναι σε όλα" στην τρόικα. Οι υπογραφές τον δέσμευαν απόλυτα όπως είπαμε. Όμως είχε σχέδιο.
Το σχέδιο ήταν απλό και στηριζόταν στο καθημερινό εμπόριο ελπίδας: Τα μνημόνια θα τελείωναν γιατί θα πηγαίναμε από το καλό στο καλύτερο. Η οικονομία θα βελτιωνόταν συνεχώς, οι θυσίες (διωγμοί) των Ελλήνων θα απέδιδαν, η χώρα πότε θα απογειωνόταν, πότε θα πέρναγε τον τελευταίο κάβο, η ανάπτυξη θα ερχόταν. ΟΛΑ αυτά είχαν μόνο έναν στόχο που ήταν η παραμονή στην εξουσία. Γιατί την ίδια ώρα ο κ. Σαμαράς έχτιζε ένα ακόμη προσωποπαγές κομματικό κράτος.
Προσλάμβανε ημέτερους παντού, διέλυε τους θεσμούς κατηγορούμενος ότι επηρέαζε ακόμη και την Δικαιοσύνη, κουρέλιαζε το Σύνταγμα, επέβαλε μια ιδιότυπη μονοκρατορία αποφασίζοντας ο ίδιος από το κλείσεμο της ΕΡΤ μέχρι τον Δήμα υποψήφιο Πρόεδρο Δημοκρατίας.
Με την τακτική αυτή ο κ. Σαμαράς πράγματι κυβερνά επί 30 μήνες αν και αντιμετώπισε πρωτοφανείς διαδηλώσεις λόγω των φοβερών μέτρων που του επέβαλαν, αποχωρήσεις βουλευτών του, ήττα στις ευρωεκλογές, αποκαλύψεις που συγκλόνιζαν (π.χ. υπόθεση Μπαλτάκου). Φυσικά, ο κ. Σαμαράς βρήκε ένα κουρασμένο και διεφθαρμένο παλιό πολιτικό σύστημα που με τσαμπουκά το κονιορτοποίησε: Άβουλοι βουλευτές, ανυπόληπτοι πολιτικοί τηλεπαραθύρων, ξεπουλημένα ΜΜΕ κ.α.
Υπήρχε όμως ένα... αριθμητικό πρόβλημα με ημερομηνία: Οι 180 για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αρχές του 2015.
Για να ξεπεράσει το τελευταίο αυτό πρόβλημα και να κυβερνήσει όλη την τετραετία, επίνόησε μια ακόμη εικονική πραγματικότητα: Η χώρα θα έβγαινε στις αγορές, τα μνημόνια θα τέλειωναν, η επιτήρηση θα ήταν παρελθόν, θα έδιωχνε το ΔΝΤ. Όλα αυτά σήμαιναν στην θεωρία Σαμαρά ότι τα είχαμε καταφέρει, οπότε η κυβέρνηση μπορούσε πια να προχωρήσει στην τόσο κρίσιμη Συνταγματική αναθεώρηση (άλλο ψέμα). Μετά την χώρα θα έσωζε και τον Κοινοβουλευτισμό.
Με όλο αυτό το "πακέτο", ο Σαμαράς ήλπιζε ότι θα συγκεντρώσει τους 180 ή - στην χειρότερη περίπτωση - θα κέρδιζε τις πρόωρες εκλογές. Μόνο που όλα γύρισαν ανάποδα.
Οι αγορές γνωρίζοντας ότι στην πραγματικότητα η ελληνική οικονομία έχει αποτύχει, στήριζαν την Ελλάδα, όσο είχε την προστασία των δανειστών. Η απειλή Σαμαρά για απομάκρυνση αυτών που τον προστάτευαν, έφερε το σημερινό χάος. Φυσικά έχει συμβάλλει τα μάλλα η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να είναι η πρέπουσα εναλλακτική πρόταση (έστω και με διαφωνία). Το κοκτέιλ είναι εκρηκτικό. Ο Σαμαράς της εικονικής πραγματικότητας και ο Τσίπρας του "σχεδιο δεν έχω" που απειλεί και αυτός.
Η καθολική αποτυχία Σαμαρά στην οικονομία, οι εικονικές πραγματικότητες για εσωτερική προπαγάνδα, έχουν φέρει και πάλι την Ελλάδα στο χάος του 2010 και του 2012. Η ιστορία επαναλάμβάνεται; Όχι,. Η ίδια ιστορία συνεχίζεται (των ανίκανων πολιτικών).
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Η μπούρδα μόνιμα στην δημόσια ζωή
Το λέω ειλικρινά. Έχω βαρεθεί την ανοησία των πολιτικών στην δύσμοιρη Ελλάδα. Την μπουρδολογία τους και κυρίως την ανάδειξη του ανύπαρκτου σαν κάτι υπαρκτό.
Δείτε σας παρακαλώ την βλακεία τους με το "ποιοι θέλουν να πάρουν τις ψήφους των ακροδεξιών" (μετά τον αποκλεισμό των Σπαρτιατών).
