Μια χώρα που έχει ένα χρέος μη βιώσιμο είναι τυπικά και ουσιαστικά μια πτωχευμένη χώρα. Κανείς δεν θέλει να την δανείσει, ιδιαίτερα όταν νωρίτερα η χώρα αυτή εξαπάτησε τους πάντες μη πληρώνοντας τα ομόλογά της, αλλά ένα μικρό μέρος τους.
Η Ελλάδα ζει έναν παραλογισμό. Ενώ είναι μια πτωχευμένη χώρα με την οικονομία της να συνεχίζει τον κατήφορο, υποκρίνεται ότι έχει εξέλθει της κρίσης και πως οι αγορές δήθεν την εμπιστεύονται.Μάλιστα πανηγυρίζει γιατί οι... "αγορές" την δάνεισαν 3 δισ. ευρώ, άρα την εμπιστέυονται.
Όλοι γνωρίζουν την αλήθεια. Η έξοδος στις αγορές δεν έχει την εγγύηση της πτωχευμένης και ανυπόληπτης Ελλάδας αλλά την εγγύηση της ευρωζώνης και του αγγλικού Δικαίου. Πρόκειται για φαρσοκωμωδία που την ανέχονται όλοι γιατί πρόσκαιρα τους εξυπηρετεί.
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Η απάντηση είναι μια : Η Ελλάδα έχει έναν παλαιοκομματικό πρωθυπουργό που πιστεύει ότι στην εξουσία μπορεί να παραμείνει κανείς μόνο με επικοινωνιακά τρικ και παλαιομοδίτικα φτηνά κόλπα. Αναλώνεται στο να δημιουργήσει εικονικές και ανύπαρκτες εντυπώσεις και την ίδια ώρα δεν κάνει απολύτως τίποτε για να εκσυγχρονίσει την χώρα.
Ο κ. Σαμαράς εργάζεται σκληρά για να βγάλει ανύπαρκτο πλεόνασμα, για να αυξήσει τα έσοδα με φόρους επί ανύπαρκτων εισοδημάτων, για να βγεί στις αγορές και άλλα άχρηστασ για την ζωή των Ελλήνων τρικ.
Την ίδια ώρα δεν εργάζεται καθόλου για να δημιουργήσει ένα μικρό και ευέλικτο κράτος, για να εγκαταστήσει ένα τίμιο και μόνιμο φορολογικό σύστημα, να άρει αδικίες, να σχεδιάσει τον παραγωγικό τομέα, να εκσυγχρονίσει τις υποδομές, να αλλάξει το Σύνταγμα, να ξεθεμελιώσει αυτό το καταστροφικο σύστημα Παιδείας που υποθηκεύει το μέλλον της χώρας.
Ο κ. Σαμαρά είναι ο τελευταίος μια εποχής πολιτικών που πίστευαν ότι υποσχόμενοι προσλήψεις και έργα υφάρπαζαν ψήφους. Είναι ένας ξεχασμένος κομματάρχης που δρα εις βάρος των θεσμών και των κανόνων μόνο για να επανεκλέγεται. Η εποχή τον έχει ξεπεράσει αλλά επιβιώνει γιατί ακόμα δεν έχει έρθει το καινούργιο.
Το περιστατικό είναι πραγματικό και (μας) δείχνει την διαφορά εκπαίδευσης των αστυνομικών σε Ελλάδα και ΗΠΑ.
Κακοποιημένη γυναίκα σε ένα διάλλειμα του ξυλοδαρμού της παίρνει τηλέφωνο το 911 (αντίστοιχο του δικού μας 100) και ο διάλογος ήταν:
- Παρακαλώ θα ήθελα να παραγγείλω μια πίτσα.
- Έχετε πάρει το 911.
- Ναι το ξέρω.
- Δεν μπορείτε να μιλήσετε;
- Ναι μια πίτσα με μπέικον και μανιτάρια.
- Είστε κακοποιημένη;
