Άρθρο του Νίκου Ι. Νικολόπουλου.«Οι «ψευτοπροοδευτικοί» ακούνε την κοινωνία που βοά»;


Μερικές ώρες έχουν περάσει μόνο από την ψήφιση στη Βουλή του νομοσχεδίου για τη «νομική κατοχύρωση του φύλου» και ακόμα συνεχίζονται οι «τριγμοί», τόσο σε πολιτικό επίπεδο, ως προς τα «ρήγματα» που φαίνεται πως προκάλεσε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο στην κυβερνητική πλειοψηφία, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο αφού όπως έδειξε ήδη σχετική δημοσκόπηση, η πλειοψηφία των πολιτών διαφωνεί με το νομοσχέδιο.Κόντρα σε όλα αυτά, δηλαδή τον αρνητικό απόηχο που εκπέμπεται τόσο για την κυβερνητική πλειοψηφία όσο και για την αποδοχή του νομοσχεδίου από την κοινωνία, στο δημόσιο διάλογο φαίνεται να επικρατεί ακόμα μία αρθρογραφία που προσπαθεί να δικαιολογήσει και να υπεραμυνθεί της αναγκαιότητας του νομοσχεδίου, η οποία εδράζεται κυρίως σε δύο άξονες.Από την μία πλευρά υπάρχουν κάποιοι που επιχειρούν να εμφανίσουν το νομοθέτημα ως ένα «τεχνικό ζήτημα» που κατά την άποψή τους «πήρε πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις από όσο θα έπρεπε». Και από την άλλη, είναι οι «υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και ειδικά, των «δικαιωμάτων των μειοψηφιών».Κατά την άποψή μου, και μόνο το γεγονός πως οι υπέρμαχοι του συγκεκριμένου νόμου επιχειρούν με διαφορετικές προσεγγίσεις να πείσουν για την ορθότητά του, δείχνει πως η βάση στήριξης του νομοσχεδίου είναι έωλη. Πέραν τούτου, λυπάμαι εάν κάποιοι πραγματικά πιστεύουν ότι ο νόμος αυτός αποτελεί ένα «τεχνικό ζήτημα», γιατί τότε δεν αντιλαμβάνονται ότι τέτοιου τύπου «τεχνικά ζητήματα» είναι τα πιο επικίνδυνα τις περισσότερες φορές και ότι, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι διόλου «τεχνικό ζήτημα» να επιτρέπεται σε νέους ανθρώπους – και μάλιστα από την ηλικία των 15 ετών – να μπορούν να ζητούν μεταβολή φύλου ενώ σε πλείστες όσες άλλες περιπτώσεις, η Πολιτεία θεωρεί τα άτομα αυτής της ηλικίας ανώριμα και ανολοκλήρωτα, ψυχικά, σωματικά και νοητικά για να αναλάβουν άλλες ευθύνες. Επίσης, διόλου «τεχνικό ζήτημα» δεν είναι, ένα κράτος να υιοθετεί ως νόμο και ως κανόνα, κάτι που αφορά ορισμένες μεμονωμένες περιπτώσεις και οι οποίες σε κάθε περίπτωση θα μπορούσαν να αντιμετωπίζονται εξίσου μεμονωμένα και ως «εξαιρέσεις».Και έρχομαι στους «υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Κατ’ αρχήν, αυτοί που κόπτονται τόσο πολύ για τα ατομικά δικαιώματα, πότε άλλοτε δαπάνησαν τόση φαιά ουσία για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των ανέργων, των εργαζομένων με μισθούς πείνας, των συνταξιούχων και των πολυτέκνων; Πότε αρθρογράφησαν τόσο πύρινα για την προστασία της οικογένειας και ειδικά, της πολύτεκνης οικογένειας; Ή μήπως τα δικαιώματα της ΛΟΑΤ κοινότητας είναι πιο… ιερά από τα δικαιώματα όλων αυτών, των εκατομμυρίων Ελλήνων; Έπειτα, δεν κατανοούν άραγε, ότι προσβάλλουν και εξεγείρουν την μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, άλλοτε παρουσιάζοντας την Ελλάδα ως μία χώρα που δεν σέβεται τα ατομικά δικαιώματα και άλλοτε, επιχειρώντας να παρουσιάσουν την αλλοίωση της βιολογικής ταυτότητας ως… «δικαίωμα»; Όπως τόνισα και μέσα στη Βουλή όμως, ο καθένας είναι ελεύθερος να έχει τις απόψεις και τις επιλογές του. Και ο λαός μας κρίνει όλους…Προσωπικά, επί 30 χρόνια στη Βουλή, υπερασπίστηκα το δίκαιο των συμπολιτών και συνανθρώπων μου, χωρίς να ρωτήσω ποτέ κανέναν τι έριξε στην κάλπη ή τι κάνει στο κρεβάτι του. Όμως, ποτέ δεν θα πάψω και να διακηρύττω ελεύθερα και άφοβα τις απόψεις μου, που είναι και οι απόψεις της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας και μαζί, οι απόψεις της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Όλους εκείνους που δεν διοργανώνουν παρελάσεις… περηφάνιας επειδή πιστεύουν στην πατρίδα τους, την θρησκεία τους και την οικογένειά τους. Αν και θα έπρεπε…


(*) Ο Νίκος Νικολόπουλος είναι ανεξάρτητος Βουλευτής και Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδο

Πηγή: 
http://molonoti.gr

Δείτε επίσης