Πλούσια η πολιτιστική δράση από την ΚΟΙΝΟ_ΤΟΠΙΑ

Υποβλήθηκε από k.p στις Τρί, 03/02/2015 - 11:43.

Η Εταιρεία Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού ΚΟΙΝΟ_ΤΟΠΙΑ www.koinotopia.gr παρουσιάζει ένα τριήμερο αφιέρωμα στους αδελφούς Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι 6, 7 και 8 Φεβρουαρίου 2015.Οι Ταβιάνι, οι μεγάλοι στιλίστες του ευρωπαϊκού σινεμά με το έργο τους δε θέτουν απλά διάφορα κοινωνικά προβλήματα, αλλά κοιτάνε την Ιστορία προσπαθώντας να την ερμηνεύσουν και να συνδιαλεχτούν μαζί της. Θέματα όπως η επανάσταση, η στράτευση, η φτώχεια, η εξουσία, η βία, η αδικία, και τόσα άλλα, πέρασαν από το φακό τους για να γίνουν όχι μόνο ποιητικές εικόνες, αλλά και να δώσουν τροφή για διάλογο και σκέψη στο θεατή. Εξάλλου με την τελευταία τους βραβευμένη ταινία Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει απέδειξαν για μια ακόμα φορά τη νεότητά τους στη σκέψη αλλά και στην ακεραιότητα των εικόνων τους.

Ελπίζοντας λοιπόν σε αυτόν τον διάλογο προβάλουμε τέσσερις ταινίες τους.

Το αφιέρωμα θα πραγματοποιηθεί στον Πολυχώρο της Κοινο_Τοπίας, Μαιζώνος 139, 4ος όροφος (έναντι Δημαρχιακού Μεγάρου). Στο τέλος κάθε προβολής ακολουθεί συζήτηση. Τα κείμενα καθώς και η επιμέλεια του αφιερώματος είναι του Παναγιώτη Καρώνη.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ

Παρασκευή 6/2/15 Αλονζανφάν (Allonsanfan) στις 20:00

Σάββατο 7/2/15 Χάος (Kaos) στις 19:00

Κυριακή 8/2/15 Πατέρας αφέντης (Padre Padrone) στις 17:30

Κυριακή 8/2/15 Η νύχτα του Σαν Λορέντζο (La note di San Lorenzo) στις 20:00

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΩΝ ΠΑΟΛΟ ΚΑΙ ΒΙΤΟΡΙΟ ΤΑΒΙΑΝΙ

Ο Πάολο και ο Βιτόριο Ταβιάνι (Paolo και Vittorio Taviani) είναι γεννημένοι στο χωριό Σαν Μινιάτο της Τοσκάνης στην Ιταλία, στις 8 Νοεμβρίου 1931 και 20 Σεπτεμβρίου 1929, αντίστοιχα. Μην ξεχνάμε ότι είναι η εποχή του Μουσολίνι. Γόνοι αστικής οικογένειας οι αδελφοί Ταβιάνι, θα αρχίσουν από μικροί να μελετούν μουσική και να παίζουν διάφορα όργανα, αλλά πέρα από αυτό, θα μάθουν να αγαπούν τη μουσική και ιδιαίτερα την ιταλική.

Θα ξεκινήσουν σπουδές μουσικολογίας και ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Πίζας, αλλά γρήγορα θα στραφούν στην τέχνη του κινηματογράφου που θα τους κερδίσει οριστικά. Είναι η εποχή που στο κινηματογραφικό στερέωμα μεσουρανεί ο ιταλικός νεορεαλισμός, ο Ροσελίνι, αλλά και ο Βισκόντι. Μπαίνουμε πια στη δεκαετία του ’60, όπου μια νέα γενιά κινηματογραφιστών κάνει την ιδιαίτερα αισθητή παρουσία της. Το ιταλικό σινεμά αφήνει πίσω του τη νεορεαλιστική του περίοδο, μπαίνοντας στην ωριμότητά του. Τα ονόματα των σπουδαίων αυτών επιγόνων Φελίνι, Αντονιόνι, Παζολίνι aλλά και οι αδελφοί Ταβιάνι θα κάνουν μια αισθητή παρουσία επηρεασμένοι στην αρχή από το σινεμά του Ρομπέρτο Ροσελίνι.

Η πρώτη τους ταινία, που έχει για τίτλο το όνομα του χωριού τους Σαν Μινιάτο, (San Miniato, Luglio ’44), είναι ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους με θέμα τη ναζιστική θηριωδία που έπληξε το χωριό το ‘44. Το ίδιο θέμα θα μας παρουσιάσουν και στην μεγάλου μήκους ταινίας τους Η Νύχτα του Σαν Λορέντζο.

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που μας παρουσιάζουν είναι το Ένας άντρας στην Πυρά, που συνσκηνοθέτησαν παρέα με τον Βαλεντίνο Ορσίνι, συνεργασία που θα έχει και συνέχεια στην επόμενη ταινία τους Παράνομους του Έρωτα. Το 1969 θα υπογράψουν την πρώτη ολοκληρωτικά δική τους ταινία Οι Ανατρεπτικοί, (I Sovversini) για να ακολουθήσει το εσωστρεφές Κάτω από τον Αστερισμό του Σκορπιού. Από κει και πέρα θα ακολουθήσουν ταινίες όπως: Αλονζανφάν, Πατέρας Αφέντης, Το Λιβάδι, Η Νύχτα του Σαν Λορέντζο, Χάος κ.α. που θα τους αναδείξουν στους κορυφαίους κινηματογραφιστές της Ευρώπης.

Τούτες οι δημιουργίες που θα μπορούσαμε να τις χαρακτηρίσουμε οπτικές συμφωνίες, αφού με μια σειρά από λυρικές, συγκινητικές και μεγαλειώδεις σκηνές θα σχολιάσουν πολυδιάστατα το τέλος μιας εποχής. Οι προσδοκίες, οι κατακτήσεις, οι διωγμοί, η βία της εξουσίας, ο ρόλος της θρησκείας και της παράδοσης στη ζωή των ανθρώπων αλλά και πολλά ακόμα θέματα θα περάσουν μέσα από το μικροσκόπιο των Ταβιάνι, το φιλοσοφικό τους στοχασμό και τη μαρξιστική, ουμανιστική και επαναστατική τους ματιά, για να μετατραπούν σε κεντρικά θέματα των ταινιών τους ανυψωμένα και μετουσιωμένα σε διαχρονικές αλήθειες.

Το έργο των Ταβιάνι θα τιμηθεί με πληθώρα βραβείων. Το 1977 θα πάρουν στο Φεστιβάλ Καννών το Χρυσό Φοίνικα για την ταινία Πατέρας αφέντης.

Με την τελευταία τους ταινία Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει που βασίζεται στον Ιούλιο Καίσαρατου Σαίξπηρ, θα μας χαρίσουν –αν και στα 80 τους- ένα ακόμα κινηματογραφικό αριστούργημα, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά με τη ρεαλιστική δύναμη των ντοκιμαντερίστικων εικόνων, την κοφτερή ματιά τους αλλά και την πείρα τους, την επικαιρότητα του έργου τους με τη βαθιά πολιτικοκοινωνική προβληματική του.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ

Σαν Μινιάτο, Ιούλιος του ’44 (San Miniato, luglio '44), (1954)
L'Italia non è un paese povero, (1960)
Ένας άντρας στην Πυρά (Un uomo da bruciare) (συνσκηνοθεσία με τον Valentino Orsini, 1962)
I fuorilegge del matrimonio (συνσκηνοθεσία με τον Valentino Orsini, 1963)
Οι Ανατρεπτικοί, (I sovversivi), (1967)
Κάτω από τον Αστερισμό του Σκορπιού (Sotto il segno dello scorpione), (1969)