Βαρυσήμαντη ομιλία Νικολόπουλου στη Βουλή

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Δύσκολες μέρες για όλους μας, εδώ μέσα…

Πιο δύσκολες όμως για τον ελληνικό λαό. Ο οποίος, επί δύο χρόνια έχει περάσει πολύ δύσκολες μέρες και νύχτες. Και αλίμονο, δεν ξέρει πόσες ακόμα θα περάσει…

Γι’ αυτό και αισθάνομαι ότι αυτή την ώρα πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος τις τεχνικές αναλύσεις, τους αριθμούς και τα οικονομικά προγράμματα και να μιλήσουμε για ανθρώπους… Για τους ανθρώπους του τόπου μας εκεί έξω, οι οποίοι έπαψαν να χαμογελούν, να ελπίζουν, να πιστεύουν.

Πληροφορήθηκα ότι χτες τα ξημερώματα, στο υπουργικό συμβούλιο, ο πρωθυπουργός επέμεινε στις προχθεσινές θέσεις του. Χρησιμοποίησε μάλιστα, κατά πως μας πληροφόρησαν τα μέσα ενημέρωσης, πολλές από εκείνες τις… ωραίες λέξεις με τις οποίες έχει συνηθίσει να περιγράφει τις πιο άσχημες πραγματικότητες που ως συνήθως κρύβει.

Επέμεινε στο δημοψήφισμα, λέγοντας μάλιστα πως ήταν βασική προεκλογική αρχή του ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα…

Να σας ρωτήσω αγαπητοί συνάδελφοι της πλειοψηφίας: Υπήρξε προεκλογική αρχή του κόμματός σας, ότι εφόσον φτάσει η χώρα ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία θα θέσετε δημοψήφισμα στον ελληνικό λαό, εάν θέλει να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή να φύγει και να επιστρέψει στην δραχμή;

Για να ξέρουμε και τι λέμε…

Ή για να το πω καλύτερα, για να ξέρουμε τι λέει ο πρωθυπουργός, αλλά και τι… δεν λέει. Αφού δεν μας είπε ακόμα γιατί θυμήθηκε τώρα το δημοψήφισμα και όχι τον περασμένο Μάιο, όταν δέσμευε τη χώρα στο μνημόνιο.

Δεν μας είπε γιατί δεν μίλησε για δημοψήφισμα ούτε καν πριν την απόφαση της 26^ης Οκτωβρίου.

Μας το κράταγε για έκπληξη, φαίνεται… 

Έκπληξη, δήθεν δημοκρατικής διαδικασίας από έναν πρωθυπουργό που οδήγησε τον λαό του σε… παραφροσύνη από την φτώχια και την ανέχεια που τον μαστίζει.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Στο σημείο αυτό να προσθέσω πάντως, ότι επειδή είμαι από την Πάτρα, εκεί όπου ο κ. Παπανδρέου είχε πραγματοποιήσει τη τελευταία προεκλογική ομιλία το 2009, άλλες ήσαν οι σαφείς προεκλογικές του δεσμεύσεις προς την περιοχή, οι οποίες έμειναν στα αζήτητα.

Για παράδειγμα, να του θυμίσω την παραχώρηση του θαλασσίου μετώπου, την στήριξη των πυροπλήκτων και των σεισμοπλήκτων, το ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης της περιοχής…

Αλλά, θα μου πείτε, τι κάθομαι και λέω τώρα…

Τότε ο κ. Παπανδρέου ήταν ακόμα στο ρεφρέν «λεφτά υπάρχουν». Λίγο μετά ξεκίνησε το τραγούδι του… «Τιτανικού», στη συνέχεια έφτασε μέχρι το Καστελόριζο για να… καλωσορίσει το ΔΝΤ στην Ελλάδα και μετά… κουράστηκε να σώζει την Ελλάδα!

Πόσες φορές, αλήθεια, την έσωσε; Πέντε; Έξι; Επτά; Έχει χαθεί το μέτρημα…

Μέχρι που από το πολύ σώσιμο δεν σωζόμασταν με τίποτα! Και αποφάσισαν, η Μέρκελ με τον Σαρκοζί να μας «κουρέψουν», μπας και γλιτώσουμε και εμείς και αυτοί τα χειρότερα…

Εν πάση περιπτώσει…

Πληροφορήθηκαν ότι ο κ. Παπανδρέου μίλησε για συμφέροντα που… λύσσαξαν εις βάρος του και εις βάρος της απόφασης της 26^ης Οκτωβρίου.

Και να πω την αλήθεια, σε αυτό το σημείο μπερδεύτηκα πολύ. Σκέφτηκα: «Ο Γιώργος καταγγέλλει τον… Παπανδρέου;». Γιατί, δεν ξέρω αν το κατάλαβε ο πρωθυπουργός – μάλλον το κατάλαβε πολύ καλά – αλλά οι δικές του εξαγγελίες προχθές, έβαλαν φωτιά στην απόφαση της 26^ης Οκτωβρίου και οι αγορές σε όλη την Ευρώπη βούλιαξαν. Άρα, μάλλον ο Γιώργος λύσσαξε κατά του Παπανδρέου…

Είπα όμως ότι ο κ. Παπανδρέου κατάλαβε πολύ καλά τι έκανε.

Ναι. Καταλαβαίνει πολύ καλά τι κάνει και τι λέει, όπως και τι αποτέλεσμα έχουν οι πράξεις τα λόγια του.

Καταλαβαίνοντας πως τα πανηγύρια του «κουρέματος» πολύ γρήγορα θα έδιναν τη θέση τους στην σκληρή πραγματικότητα, βλέποντας πως έχει χάσει την εμπιστοσύνη των εταίρων και δανειστών μας, αντιλαμβανόμενος πως οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν φτάσει στα όριά τους και δεν μπορούν να βάλουν πάλι την υπογραφή τους σε νέα μέτρα εξαθλίωσης του λαού και παρακολουθώντας τον λαό να βρίσκεται πλέον σε πλήρη αντίθεση με τον ίδιο και τη κυβέρνησή του, αποφάσισε να ρίξει τη διπλή «ζαριά» και όποιον πάρει ο Χάρος!

Επιχειρεί να βάλει «χειροπέδες» στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που έχουν μείνει να ανέχονται ακόμα την αντιλαϊκή και αντεθνική πολιτική του και να δημιουργήσει ένα εκβιαστικό δίλημμα στον λαό, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με την κορυφαία ίσως στρατηγική πολιτική αυτής της χώρας τα τελευταία 60-70 χρόνια,  που θέλει την Ελλάδα να ανήκει στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης.

Ο κ. Παπανδρέου, ο άρχοντας του χάους, όπως πολύ εύστοχα κατά τη γνώμη μου χαρακτηρίστηκε σε σημερινό πρωτοσέλιδο, προκειμένου να γαντζωθεί για λίγο ακόμα στην εξουσία, παίζει ρώσικη ρουλέτα με τον λαό του και την χώρα του!

Γι’ αυτό και ο πολιτικός που κάποτε… «με 153 δεν θα κυβερνούσε» - το σχετικό δημοσίευμα που αναφέρεται σε σχετική φράση του πρωθυπουργού δεν διαψεύστηκε ποτέ – βλέπει τώρα την κοινοβουλευτική ομάδα που τον στηρίζει να έχει μείνει με 152 τυπικά – γιατί γνωρίζω καλά πως ψυχολογικά και ηθικά έχει μείνει με πολύ λιγότερους – αλλά… δεν το κουνάει!

Ο Γεώργιος Ανδρέου Παπανδρέου έκανε τις επιλογές του.

Εκλέχτηκε λέγοντας τα πιο χονδροειδή ψέματα, ακολούθησε ως πρωθυπουργός επί δύο χρόνια την πιο ανθελληνική πολιτική που έγινε ποτέ, μετέτρεψε την χώρα σε… χωριό και «γονάτισε» τον λαό του, ενώ τώρα που ουσιαστικά βλέπει πως χάνεται μέσα στην μαύρη τρύπα των επιλογών του, χωρίς ελάχιστη τσίπα και φιλότιμο, δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα να παρασύρει μαζί του στο χάος και την ίδια την χώρα!

«Πάω για ψήφο εμπιστοσύνης και όποιος θέλει ας έρθει να με ρίξει» είπε ουσιαστικά.

Πιστεύει πως εδώ που έχει φτάσει η κυβέρνηση και η δυναμική του ως πρωθυπουργού και προέδρου του ΠΑΣΟΚ - στο ναδίρ δηλαδή - η μόνη λύση που έχει είναι να λειτουργήσει ως κοινός εκβιαστής.

Είτε θα πειθαναγκάσει τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να βάλουν για μία ακόμα φορά την ουρά κάτω από τα σκέλια, να στηρίξουν τη κυβέρνηση και τον ίδιο και κατά συνέπεια, να το… βουλώσουν κατά τη διάρκεια των νέων επώδυνων νομοθετημάτων του επομένου διαστήματος ή να τον ρίξουν.

Οπότε θα φύγει, αλλά θα έχει να… μασουλάει καραμέλες σαν κι αυτές που ήδη ακούσαμε για «λυσσαλέο πόλεμο» εναντίον του, για «συμμορίες», κλπ.

Αγαπητοί συνάδελφοι όλων των πτερύγων του κοινοβουλίου και ειδικά της πλειοψηφίας:

Δεν εκπλήσσομαι με τίποτα από όσα κάνει ο Γεώργιος Ανδρέου Παπανδρέου. Επί δύο χρόνια, και εσείς το γνωρίζετε καλύτερα, η πολιτική που ακολουθήθηκε είχε και μία ακόμα παράμετρο: Να ισοπεδώσει το ίδιο το κοινοβούλιο!

Να το μετατρέψει σε απλό παρατηρητή αλλά και σε εξιλαστήριο θύμα των επιλογών του κ. Παπανδρέου και μιας πολύ μικρής ομάδας στενών συνεργατών του.

«Όλοι ίδιοι είναι», «όλοι οι πολιτικοί τα τρώνε και είναι λαμόγια», «να καεί, να καεί το μπ… η βουλή».

Τα ξέρετε όλα αυτά.

Μην μου πείτε πως δεν τα έχετε ακούσει.

Σας ρωτάω λοιπόν. Είμαστε όλοι ίδιοι;

Είστε όλοι ίδιοι αγαπητοί συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ;

Εσείς που πιστέψατε στην σοσιαλδημοκρατία και σε μια Ελλάδα με κοινωνική δικαιοσύνη, είστε όλοι ίδιοι;

Εγώ, δόξα τω Θεώ, μπορώ και κυκλοφορώ ακόμα ανάμεσα στους συμπολίτες μου. Πολλοί από εσάς δεν μπορούν.

Και δεν φταίτε!

Φταίει η πολιτική του κ. Παπανδρέου, ο οποίος ποτέ δεν έλαβε υπόψη του τη δική σας άποψη. Μονομερώς επί δύο χρόνια χύνει ελληνικό αίμα στην οικονομία, χωρίς να έχει προχωρήσει ούτε μία σημαντική μεταρρύθμιση!

Όχι, λοιπόν.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι δεν είμαστε όλοι ίδιοι!

Εδώ μέσα - και το φωνάζω αυτό – ξέρω πάρα πολλούς… ΕΛΛΗΝΟΨΥΧΟΥΣ ανθρώπους! Από όλες τις πτέρυγες της βουλής!

Μεταξύ μας μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες και προσεγγίσεις, αλλά όλοι ξέρουμε πως ψηφιζόμαστε εξίσου, από συνταξιούχους και μισθωτούς, από βιοπαλαιστές και άνεργους, από νέους και γέρους αυτού του τόπου και έχουμε μια κοινή ευθύνη: Να τους κάνουμε τη ζωή λίγο καλύτερη, να φτιάχνουμε μια χώρα που καθημερινά θα γίνεται λίγο πιο καλύτερη.

Αν υπάρχουν και κάποιοι, ελάχιστοι, που πρόδωσαν τον λαό και την πατρίδα, δεν ευθυνόμαστε όλοι οι άλλοι. Ευθυνόμαστε όμως γιατί τους επιτρέψαμε να αλωνίζουν. Γιατί δεν τους κόψαμε τα ποδάρια σύριζα με την πρώτη. Γιατί ανεχτήκαμε τις ρουφιανές και τις δολοπλοκίες τους.

Ναι. Ευθυνόμαστε γιατί δεν θωρακίσαμε καλύτερα το κοινοβούλιο και τη δημόσια ζωή. Επ’ αυτού οφείλουμε όλοι ένα συγγνώμη στους Έλληνες. Και μια υπόσχεση: Ποτέ ξανά!

Ποτέ ξανά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι!

Σε μια τέτοια στιγμή αισθάνομαι πως έχουμε φτάσει τώρα. Να πούμε, ποτέ ξανά!

Ποτέ ξανά κύριε Παπανδρέου!

Όχι άλλη μειοδοσία και υποχώρηση! Όχι άλλα ωραία λόγια που κρύβουν τα πιο αισχρά νομοθετήματα! Όχι άλλη απελπισία για τον λαό!

Οι πρόωρες εκλογές, είπε ο πρωθυπουργός, συνιστούν χρεοκοπία.

Αυτό θα ήθελα να ήταν το τελευταίο ψέμα…

Γιατί εδώ που φτάσαμε - όλοι το λένε και το αναγνωρίζουν - οι εκλογές είναι η μόνη γνήσια και δημοκρατική λύτρωση.

Η μόνη έξοδος που έχει απομείνει, ώστε η χώρα να μπορέσει να μαζέψει τα συντρίμμια που αφήνει πίσω της η περίοδος Παπανδρέου, να ανασυνταχθεί και να προσπαθήσει να συνομιλήσει ευθεία και ειλικρινά με τους δανειστές μας, αλλάζοντας όλα τα αποτυχημένα και άδικα για τη κοινωνία, «κομμάτια» του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής.

Και, παρακαλώ, μην αρχίσουμε πάλι τα, «εσείς, στη Ν.Δ. τι θα κάνετε», «πως θα επαναδιαπραγματευτείτε», «η τρόικα είναι αντίθετη με τη μείωση φόρων», κλπ.

Αυτή τη στιγμή δεν θέλω να μιλήσω γι’ αυτά, γιατί δεν θέλω να μιλήσω με οικονομικούς και τεχνοκρατικούς όρους.

Ένα θα σας πω, όμως: Εγώ προσωπικά και εξ όσων γνωρίζω όλοι στη Ν.Δ. με πρώτο και καλύτερο τον Αντώνη Σαμαρά, έχουμε πάρει μια απόφαση. Και αυτή είναι πως ότι και να γίνει, εμείς δεν πρόκειται να υπογράψουμε σύνταξη 400 ευρώ για όλους, όπως είναι έτοιμη να κάνει αυτή η κυβέρνηση!

Δεν πρόκειται να ξεπουλήσουμε εθνικό πλούτο σε τιμή ευκαιρίας!

Δεν πρόκειται να δεχτούμε τη σύνθλιψη του λαού!

Ό,τι και αν απαιτήσουν αυτά…

Και είτε θα πετύχουμε, είτε θα φύγουμε και θα πάμε σπίτια μας!

Εμείς πάντως, με τη βοήθεια όλης της επόμενης Βουλής θέλω να ελπίζω και σύσσωμου του ελληνικού λαού, θα αντισταθούμε στην λαίλαπα που μετατρέπει την Ελλάδα σε τριτοκοσμική χώρα. Θα κάνουμε παν δυνατό για να επιστρέψει η ελπίδα και το χαμόγελο στους Έλληνες και για να ξαναβάλουμε μπροστά τη μηχανή της ελληνικής οικονομίας.

Ξέρουμε πως αυτός ο τόπος έχει μεγάλες δυνάμεις και τεράστια αποθέματα. Ξέρουμε ό,τι η Ελλάδα μπορεί.

Θα δώσουμε τη μεγάλη μάχη, λοιπόν. Με όλους!

Θα κάνουμε ό,τι απαιτηθεί για να φύγει η Ελλάδα το συντομότερο από το βάραθρο που την έριξε η διετή πολιτική Παπανδρέου, που ειλικρινά πιστεύω,

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι τελείωσε.

Η ψήφος εμπιστοσύνης σε αυτή την κυβέρνηση και σε αυτή την πολιτική, είναι ματαιοπονία. Είναι και παράδοση στις διλλημματικές και άκρως επικίνδυνες αυτή τη φορά, «ορέξεις» του κ. Παπανδρέου.

Ζητάω από όλους μας να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι και το εθνόσημο!

Ζητάω από όλους μας να κόψουμε τώρα με το μαχαίρι τον γόρδιο δεσμό του κ. Παπανδρέου και να δώσουμε στον λαό τη μόνη πραγματικά δημοκρατική επιλογή των εκλογών!

Και ξέρετε κάτι; Πιστεύω ακράδαντα πως οι επερχόμενες εκλογές μπορούν και να αποτελέσουν η αρχή ενός νέου πολιτικού τοπίου στην χώρα. Γιατί σε αυτές θα αναμετρηθούν οι δυνάμεις της Ελλάδας με τις δυνάμεις του ξεπουλήματος. Θα λογαριαστούν οι ελεύθεροι με τους δεσμευμένους και τους «υπόχρεους». Και όπως είπα πιο πριν, εδώ μέσα υπάρχουν πολλοί ελεύθεροι και σκεπτόμενοι Έλληνες, από όλα τα κόμματα.

Επιτρέψτε μου ακόμα κάτι τελευταίο, ως βουλευτής Αχαΐας:

Η Αχαΐα, κ. Παπανδρέου, ήταν είναι και θα είναι, η πατρώα γη των Παπανδρέου. Και εγώ, ως πολιτικός αντίπαλος, το λέω αυτό με καμάρι για μία γη που γέννησε πολλούς πρωθυπουργούς και τεράστιους ΕΛΛΗΝΕΣ πολιτικούς.

Γι’ αυτό και λυπάμαι, αλλά αισθάνομαι πως μεταφέρω πλέον τη φωνή και την άποψη όλων των συμπατριωτών μου, τονίζοντας πως η Αχαΐα ήταν είναι και θα είναι η γη των Παπανδρέου… πλην ενός! Του Γεωργίου Ανδρέου Παπανδρέου!

Κύριε πρωθυπουργέ, έχετε μια ευκαιρία ακόμα, καθώς όπως σοφά λέει ο λαός μας, «τα στερνά τιμούν τα πρώτα»: Παραιτηθείτε μόνος σας!

Αν δεν πράξετε ούτε αυτό, γίνατε απλά μέρος μιας πολύ σκοτεινής εποχής της ελληνικής ιστορίας. Λυπάμαι, αλλά έτσι είναι…

Σας ευχαριστώ πολύ