Το σύγχρονο μήνυμα της 25ης Μαρτίου

Τα ξημερώματα της 25ης Μαρτίου, γυρίσαμε τους δείκτες των ρολογιών μας
μια ώρα μπροστά και την ιστορία της χώρας μας 70 χρόνια πίσω.
Ζήσαμε ξανά την 25η Μαρτίου του 1942, τότε που οι κατακτητές είχαν
απαγορεύσει κάθε εκδήλωση και ετοιμάζονταν να τιμήσουν αυτοί την
επέτειο, μαζί με την διορισμένη κυβέρνηση των δοσίλογων Τσολάκογλου -
Λογοθετόπουλου.
70 χρόνια μετά οι αστυνομικές δυνάμεις, μετά από εντολή της πολιτικής
ηγεσίας, δεν επέτρεψαν τους απλούς πολίτες να μεταβούν και να
λειτουργηθούν στις εκάστοτε Μητροπόλεις ή να πλησιάσουν τις εξέδρες
όπου βρίσκονταν οι επίσημοι.
Όμως η 25η Μαρτίου, αποτελεί σύμβολο διαχρονικής αντίστασης των
Ελλήνων σε κάθε τυραννία, που σήμερα δεν είναι ο Σουλτάνος και η Ιερή
Συμμαχία, αλλά οι Οικονομικές Αγορές, το ΔΝΤ και η Τρόικα.
Το << Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους >> που είπε ο Γέρος του
Μωριά για τους προδότες, παραμένει επίκαιρο και σήμερα, για τον
πολιτικό κόσμο της χώρας μας, που συνέβαλε στην υποταγή της στο ΔΝΤ,
ώθησε την οικονομία στην ύφεση, τον λαό στην αβεβαιότητα και την
κατάθλιψη.
Πολύ πιστέψαμε ότι θα ζούσαμε ξανά και με μεγαλύτερη ένταση την 28η
Οκτωβρίου. Τότε που η αυθόρμητη αντίδραση του κόσμου, έπιασε στον
<<ύπνο>> τις αρχές και την Αστυνομία. Τα παθήματα τους έγιναν μαθήματα.
Για να παρακολουθήσει κάποιος δίπλα από την εξέδρα την παρέλαση, θα
έπρεπε να είχε στην κατοχή του ατομική πρόσκληση, λες και πήγαινε στο
Μέγαρο Μουσικής να παρακολουθήσει κάποια συναυλία.
Αγνοούν όμως ότι ο λαός θα αντιδράσει, πολύ σύντομα, σε λίγες μέρες
όταν θα βρεθεί στην κάλπη. Τότε πίσω από το παραβάν θα στείλει το δικό
του μήνυμα απελευθέρωσης από τους σύγχρονους <<Κοτζαμπάσηδες>>.
Ο λαός που σήμερα έχει κλειστεί μέσα στο σπίτι του, που βιώνει μόνος
του λόγο της αξιοπρέπειάς του την οικονομική δυστυχία, που δεν έχει
την δύναμη να πει το αϊ σιχτίρ, στο τηλεφωνικό ερώτημα εάν έχει
κάποιο πρόβλημα, που του θέτουν οι μέχρι πρότινος πολιτικές επιλογές
του, σε πρόσωπα και κόμματα. Θα αντιδράσει.
Γιατί τα <<Γαλλικά>> που ξεστομίζει μόλις κλίση το τηλέφωνο, στην κλίση
και στο ερώτημα που έλαβε, θα εκφραστή στην κάλπη. Τότε θα εκπλαγούν
τόσο οι πολιτικοί όσο και οι δημοσκόποι, γιατί δυστυχώς βρίσκονται
μακριά από την κοινωνία.
Όσο απλώνεται η δυστυχία και η απελπισία στην σκλαβωμένη Πατρίδα μας,
τόσο θα πλησιάζει η ώρα του δικού μας ξεσηκωμού και της επανάστασης.
Γιατί από την μεγάλη απελπισία, γεννιέται η μεγάλη ΕΛΠΙΔΑ...............

Θ. Κανελλόπουλος συνδικαλιστής ΔΑΚΕ