Η Ρουάντα έγινε μέχρι και ταινία με αφορμή τις τερατώδεις σφαγές αμάχων στον δικό της εμφύλιο. Σήμερα αν και δεν έχει θάλασσα θεωρείται η... Ελβετία της Αφρικής. Φέτος οι ξένες επενδύσεις θα αυξηθούν κατά 36%, ενώ ήδη η ανάπτυξη από το 2000 και μετά τρέχει με 8% το χρόνο.
Το τι έγινε είναι απλό: Είκοσι χρόνια μετά τον εμφύλιο που κόστισε 800.000 νεκρούς, μείωσε θεαματικά την γραφειοκρατία, έδωσε φορολογικά κίνητρα, μείωσε εντυπωσιακά τους φόρους, και ξεκίνησε ένα τουριστικό πρόγραμμα με επίκεντρο τους... γορίλες και τα ηφαίστεια της.
Πρώτη πηγή συναλλάγματος είναι ο τουρισμός λοιπόν αλλά όχι μόνο. Αναπτύχθηκε η αγροτιθκή οικονομία, η μεταποίηση ενώ έγινξα και πολλά Δημόσια έργα (κυρίως οδοποιίας και ηλεκτροδότησης).
Το εντυπωσιακό είναι ότι η Ρουάντα πέτυχε την γενική ομαλότητα μνέσα από την αυταρχική διοίκηση του προέδρου Πολ Καγκάμε που βρίσκεται στην εξουσία από το 2000 και παρατείνοντας αυτή αλλάζοντας και το Σύνταγμα...
It's the bureaucracy* stupid
Το σύνολο των πολιτικών μας αλλά, δυστυχώς και των επιφανών της δημοσιογραφίας, όλοι εις τας Αθήνας, περί άλλων τυρβάζουν όταν αναφέρονται στα φαινόμενα καθυστέρησης που βιώνει καταστροφικά η χώρα.
Δεν χρειάζεται να πω ονόματα αλλά άκουγα στον ΣΚΑΙ δίδυμο δημοσιογράφων να συζητά με εκπρόσωπο φορέα στη Θεσσαλία.
