Οστεοπόρωση: Η «σιωπηλή νόσος» για την οποία υπάρχει λύση

Η οστεοπόρωση είναι η πιο συχνή πάθηση των οστών και το δεύτερο συχνότερο πρόβλημα υγείας παγκοσμίως, μετά τις καρδιαγγειακές παθήσεις.

Σύμφωνα με την Ελληνική Ενδοκρινολογική Εταιρία, στην Ελλάδα περισσότερες από 500.000 γυναίκες, αλλά και 1 στους 5 άντρες άνω των 50 ετών, από τους οποίους 75% δεν το γνωρίζει καν έχουν οστεοπόρωση.

Το εντυπωσιακό είναι, ότι παρά την συχνότητα και την σοβαρότητα της νόσου, το 93% των ανδρών και το 58% των γυναικών δεν έχουν κάνει ποτέ μέτρηση οστικής πυκνότητας.

Οι ειδικοί αποκαλούν την οστεοπόρωση «σιωπηλή νόσο» γιατί τα συμπτώματά της ενδέχεται να μην είναι ορατά για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Τα άτομα που με οστεοπόρωση έχουν από χαμηλή οστική πυκνότητα και αλλοίωση της δομής των οστών, με συνέπεια τη μείωση της αντοχής τους και τον αυξημένο κίνδυνο κατάγματος.

Κάθε χρόνο στη χώρα μας μόνο τα κατάγματα του μηριαίου οστού ανέρχονται σε 15.000, ενώ στατιστικά οι θάνατοι από οστεοπόρωση ξεπερνούν εκείνους από καρκίνο του μαστού.

Δυστυχώς, η διάγνωση της οστεοπόρωσης γίνεται συχνά μετά από την εμφάνιση ενός σχετιζόμενου κατάγματος, παρότι οι πάσχοντες μπορεί να εμφανίζουν συμπτώματα όπως πόνο στα οστά, αστάθεια, απώλεια ύψους, αλλά και τη χαρακτηριστική «καμπούρα».

Η εμφάνιση της οστεοπόρωσης οφείλεται σε πολλούς παράγοντες

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η εμμηνόπαυση, η κληρονομική προδιάθεση, οι ορμονικές διαταραχές όπως εκείνες του θυρεοειδούς, η λήψη φαρμάκων (κορτιζονούχα, αντιπηκτικά κ.ά.), οι χημειοθεραπείες, το χαμηλό σωματικό βάρος, η έλλειψη ασβεστίου και βιταμίνης D, αλλά και ο καθιστικός τρόπος ζωής αποτελούν παράγοντες εμφάνισης της οστεοπόρωσης.

Η οστεοπόρωση μπορεί να αναστραφεί

Για πολλά χρόνια θεωρούνταν μια μη αναστρέψιμη κατάσταση, όμως οι ειδικοί λένε ότι η οστεοπόρωση προλαμβάνεται, αλλά και μπορεί να αναστραφεί.

Η πιο αποτελεσματική βάση για την αντιμετώπισή της έχει τις ρίζες της σε έναν νόμο της βιολογίας γνωστό από πολύ παλιά, το νόμο του Βολφ (1896) ο οποίος απέδειξε ότι τα οστά προσαρμόζονται στα φορτία τα οποία φέρουν και πως, εάν η φόρτιση στα οστά αυξηθεί, αυτά θα αναδιοργανωθούν και θα γίνουν πιο ισχυρά, ως απάντηση στα φορτία που δέχονται.

Από τότε, χιλιάδες σχετικές μελέτες επιβεβαίωσαν τον νόμο του Βολφ, ωστόσο δεν ήταν γνωστό ποιο είναι το ελάχιστο φορτίο που απαιτείται για να προκληθεί προσαρμοστική απάντηση του κεντρικού νευρικού συστήματος, κι έτσι η γνώση δεν είχε πρακτική εφαρμογή.