Για τον Ντόναλντ Τραμπ, οι δασμοί αποτελούν και μέσο άσκησης πολιτικής πίεσης. Ενδεικτική η περίπτωση της Βραζιλίας, που πλέον απειλείται με δασμούς ύψους ύψους 50% επειδή έχει οδηγήσει στο εδώλιο τον πρώην πρόεδρο Μπολσονάρου τον οποίο όμως στηρίζει ο Ντόναλντ Τραμπ.
«Ο πρόεδρος διαπίστωσε στη Βραζιλία, όπως και σε άλλες χώρες, κακή χρήση του νόμου, κακή χρήση της δημοκρατίας», δήλωσε ο Τζέιμισον Γκριρ. «Είναι φυσιολογικό να χρησιμοποιούνται τα δασμολογικά εργαλεία για γεωπολιτικά θέματα», πρόσθεσε.
Υπάρχει και κάτι χειρότερο: Συμφώνησες με τον Τραμπ για τους δασμούς; Και τι τον εμποδίζει να αναθεωρήσει την συμφωνία στα χειρότερα αν δεν του αρέσει κάτι, ή αν θελήσει να παρέμβει πολιτικά;
Στο μεταξύ ο Τραμπ με τους δασμούς, διαλύει την παγκόσμια οικονομία αλλά το κάνει και σε βάρος των ΗΠΑ.
Αν και το κόστος επιμοιράζεται μεταξύ εξαγωγέων, εισαγωγέων και εμπόρων, οι καταναλωτές είναι εκείνοι που θα επωμιστούν μέρος της επιβάρυνσης μέσω αυξήσεων τιμών – και μάλιστα πριν από το τέλος του ερχόμενου Σεπτεμβρίου εκτιμούν οικονομικοί αναλυτές.
Εταιρείες που επί δεκαετίες βασίζονταν στη φθηνότερη παραγωγή στο εξωτερικό τώρα πληρώνουν δυσθεώρητα ποσά. Η Apple αποκάλυψε πρόσφατα μέσω πηγών πως πλήρωσε 800 εκατ. δολάρια σε δασμούς το τελευταίο τρίμηνο και υπολογίζει πως θα καταβάλει περισσότερα 1 δισ. το επόμενο.
Αντίστοιχα κόστη έχουν δηλώσει και κολοσσοί όπως η GM, η Stellantis και η Volkswagen. Κολοσσοί του παγκόσμιου λιανεμπορίου επίσης, όπως η Walmart και η Target, προειδοποίησαν πως δεν θα μπορέσουν να απορροφήσουν όλο το κόστος και θα προχωρήσουν σε αυξήσεις τιμών.
Δείτε την πραγματικότητα: Οι δασμοί πληρώνονται από τις αμερικανικές εταιρείες, όχι από τις ξένες κυβερνήσεις· οι περισσότερες επενδύσεις είχαν ήδη δρομολογηθεί· η έλλειψη εργατικού δυναμικού καθιστά δύσκολη την πλήρωση νέων θέσεων στη μεταποίηση και το εμπορικό έλλειμμα, αφού εξαντλήθηκαν τα αποθέματα, διευρύνεται και πάλι.
Οι εμπορικοί πόλεμοι σπάνια έχουν νικητές. Ιστορικά, οδηγούν σε παγκόσμιες επιβραδύνσεις, αναταράξεις στις αγορές και αποδυνάμωση της εμπιστοσύνης. Οι πολιτικές Τραμπ απειλούν να απομονώσουν τις ΗΠΑ από συμμάχους, να διαβρώσουν διεθνείς συμμαχίες και να επιτρέψουν σε ανταγωνιστές -όπως η Κίνα- να αποκτήσουν μεγαλύτερη επιρροή στις παγκόσμιες αγορές.
Χωρίς εκπαίδευση, υποδομές και στρατηγικό σχεδιασμό η Αμερική δεν είναι έτοιμη να υποστηρίξει μια ευρείας κλίμακας αναβίωση της μεταποίησης. Επίσης, η επιβολή δασμών δεν λαμβάνει υπόψη τις πολύπλοκες αλυσίδες εφοδιασμού του 21ου αιώνα. Πολλά προϊόντα κατασκευάζονται σε διαφορετικά στάδια σε διάφορες χώρες.
Όταν επιβάλλεται δασμός σε κάποιο ενδιάμεσο εξάρτημα, το τελικό κόστος αυξάνεται σημαντικά, επιβαρύνοντας τους καταναλωτές και μειώνοντας την ανταγωνιστικότητα των αμερικανικών επιχειρήσεων.
