Γιατί τώρα; Και ποιοι φρόντισαν μια παλιά υπόθεση σχεδόν ρουτίνας να εμφανιστεί στο προσκήνιο; Υπάρχουν τρεις λόγοι που το Μαξίμου αναλύει το παρασκήνιο για την υπόθεση Σπυράκη:
Πρώτον, χωρίς η υπόθεση να έχει σχέση με το Qatargate, ήρθε σε ένα χρονικό σημείο που η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι ιδιαίτερα κακή για τα συστημικά κόμματα. Το γεγονός ότι ενώ η υπόθεση της Καϊλή μονοπωλούσε το ενδιαφέρον, αίφνης μπήκε στο κάδρο, έστω και για λιγότερο σοβαρό θέμα, ένα στέλεχος της Ν.Δ., προκάλεσε εύλογο εκνευρισμό στο Μαξίμου.
Δεύτερον, μετατοπίζει την ατζέντα, καθώς την ώρα που η κυβέρνηση βρισκόταν σε φουλ επίθεση εναντίον του Ανδρουλάκη, της Καϊλή και της διαφθοράς, είναι αναγκασμένη να απαντά και για τα πεπραγμένα της ευρωβουλευτού της Ν.Δ., παρότι η πρωτοβουλία Μητσοτάκη να αναστείλει την κομματική της ιδιότητα και να μην είναι υποψήφια «έως ότου διαλευκανθεί η υπόθεση» δίνει ένα ισχυρό επιχείρημα στην κυβερνητική πλευρά πως «κινήθηκε άμεσα».
Το τρίτο, λιγότερο σημαντικό αλλά όχι αμελητέο, είναι πως το πιθανότερο σενάριο, σύμφωνα με πηγές εκ Βρυξελλών που ξέρουν τους χρόνους απονομής δικαιοσύνης, είναι η κ. Σπυράκη να μην προλάβει να θέσει εαυτόν στην κρίση των Θεσσαλονικέων, καθώς η υπόθεση μπορεί να κάνει από έξι μήνες έως ένα χρόνο να εξεταστεί.
Σίγουρα η ευρωβουλευτής θα επιδιώξει ταχύτερη απόφαση ώστε να προλάβει τις εκλογές, χωρίς ωστόσο να είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρει, κάτι που δημιουργεί πρόβλημα και στο ψηφοδέλτιο της Θεσσαλονίκης, στο οποίο η κ. Σπυράκη σηματοδοτούσε την ανανέωση.
Αυταρχισμός με τον μανδύα της Δημοκρατίας
Οι αυταρχικές χώρες είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος για την Δημοκρατία και την Δύση. Ο αυταρχισμός τι κάνει; Μεταμφιέζεται σε (δήθεν) Δημοκρατία.
Κάνει εκλογές, διατηρεί Κοινοβούλια, υιοθετεί λειτουργίες του δυτικού τρόπου ζωής π.χ. στην οικονομία, ακόμα και στην κοινωνία αλλά αυτή είναι η βιτρίνα.
