Το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου θα ολοκληρώσει φέτος το καλοκαίρι τις παραστάσεις του στην Επίδαυρο με ένα σημαντικό πολιτιστικό γεγονός, που αναδεικνύει τον διεθνή του χαρακτήρα και τη θέση που ευελπιστεί να έχει μέσα στο παγκόσμιο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι.
Το αρχαίο δράμα υπήρχε εδώ και χρόνια στο μυαλό του Τόμας Οστερμάγιερ, σκηνοθέτη και καλλιτεχνικού διευθυντή του φημισμένου βερολινέζικου θεάτρου Schaubuhne.
Η κατάλληλη στιγμή έφτασε φέτος, μετά από ειδική ανάθεση του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου και της Κατερίνας Ευαγγελάτου.
Για τρεις μοναδικές βραδιές, στις 3,4 και 5 Σεπτεμβρίου, ο εξαιρετικά δημοφιλής στο ελληνικό κοινό Τόμας Οστερμάγιερ, θα σκηνοθετήσει στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου έναν νέο Οιδίποδα, σε μια παγκόσμια πρεμιέρα, που αποτελεί συμπαραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου με τη γερμανική Schaubuhne.
Ο πληθωρικός σκηνοθέτης, γνωστός, κατεξοχήν, για τον τρόπο του να «ηλεκτρίζει» τα κλασικά κείμενα, επισκέπτεται τον Οιδίποδα Τύραννο, με όχημα, όμως, όχι το ίδιο το έργο του Σοφοκλή, αλλά ένα πρωτότυπο κείμενο με την υπογραφή της Γερμανίδας δραματουργού Μάγιας Τσάντε, που μεταφέρει τον αρχαίο μύθο στην εποχή μας.
Με μια εξαιρετικά σύγχρονη, ελλειπτική γραφή και μέσα από μια πλοκή που διατηρεί αμείωτο το σασπένς, παρακολουθούμε το κουβάρι του μύθου να ξεδιπλώνεται στην Ελλάδα σήμερα, όπου μια οικογένεια Γερμανών βιομηχάνων κάνει τις διακοπές της.
Ο 52χρονος σκηνοθέτης χρησιμοποίησε το έργο του Σοφοκλή σαν πηγή έμπνευσης κι απευθύνθηκε στη Γερμανίδα δραματολόγο Μάγια Τσάντε -επί χρόνια συνεργάτιδα της Schaubuhne και του ίδιου προσωπικά- για να γράψει ένα πρωτότυπο κείμενο που να μεταφέρει τον Οιδίποδα στην εποχή μας.
«Μου έγινε ανάθεση για παράσταση στην Επίδαυρο. Ας κάνουμε τον Οιδίποδα, στη σημερινή εποχή όμως, με μια οικογένεια Γερμανών που κάνει διακοπές στην Ελλάδα».
Αυτά ήταν τα αρχικά λόγια του Οστερμάγιερ προς τη Μάγια Τσάντε. Επακολούθησαν πολλές συζητήσεις για τον Οιδίποδα του Σοφοκλή και τους μύθους γύρω από τον συγκεκριμένο ήρωα.
«Ο Τόμας ξεκαθάρισε ότι αυτό που τον ενδιαφέρει δεν είναι τόσο το πώς οι θεοί κυβερνούν τις ζωές και τη μοίρα των ανθρώπων», τονίζει η Μάγια Τσάντε, «όσο το πώς οι ιδέες και οι πεποιθήσεις που έχει ένας άνθρωπος για τη ζωή του ξαφνικά τίθενται υπό αμφισβήτηση, όταν συνειδητοποιεί ότι τίποτα δεν είναι όπως φαινόταν -σαν να του τράβηξε κάποιος το χαλί κάτω από τα πόδια του».
Απ’ όλη αυτή τη δημιουργική διαδικασία και με φόντο το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, προέκυψε ένα σύγχρονο έργο με τέσσερα πρόσωπα επί σκηνής.
Την Κριστίνα που βασίζεται στην Ιοκάστη, τον Μίχαελ που βασίζεται στον Οιδίποδα, τον Ρόμπερτ που βασίζεται στον Κρέοντα και την Τερέζα -μια επινοημένη φίλη της Ιοκάστης που έχει στοιχεία του Τειρεσία και των δούλων, αλλά στην ουσία αποτελεί έναν πρωτότυπο χαρακτήρα.
Οι τέσσερις αυτοί χαρακτήρες δεν συνθέτουν φυσικά μια βασιλική οικογένεια. Πρόκειται για μια οικογένεια που διοικεί μια επιχείρηση με μακροχρόνια ιστορία. Μια επιχείρηση που έχει οικοδομηθεί στη βάση της εκμετάλλευσης και της συγκάλυψης αδικημάτων.
«Ελπίζω ότι το Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου θα πλαισιώσει και θα αναδείξει τη νέα ιστορία, όπως ακριβώς και τον μύθο του Οιδίποδα που υπήρξε για μένα πηγή έμπνευσης και καθοδήγησης κατά τη συγγραφή», λέει η Μάγια Τσάντε στην εισαγωγή της έκδοσης του έργου, το οποίο κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό στο πλαίσιο της νέας θεατρικής σειράς που εγκαινίασε φέτος το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, σε συνεργασία με τις εκδόσεις Νεφέλη.
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτός το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
