Και επί μνημονίων έσωζαν το κομματικό - πελατειακό τους κράτος

Οκτώ χρόνια θυσιών για να είμαστε ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ από το 2010 που ξεκίνησαν τα μνημόνια. Κύρια αιτία ο εναγκαλισμός των πολιτικών της χώρας με το πελατειακό - κομματικό κράτος, το οποίο σταθερά το λεηλατούν, βολεύοντας ημέτερους και μοιράζοντας δουλειές συνήθως αχρείαστες και υπερτιμολογημένες.

Με το ΑΕΠ συρρικνωμένο κατά το 1/4 και την ανεργία στο 20% του εργατικού δυναμικού, υψηλότερη κατά 7% σε σύγκριση με το 2010, ο απολογισμός της οκταετίας των μνημονίων για την Ελλάδα, όπως προκύπτει από τα βασικά αυτά οικονομικά μεγέθη, είναι θλιβερός.

Ακόμη η Ελλάδα έχασε την ευκαιρία να συμμετάσχει στην ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας την τελευταία τετραετία, με αποτέλεσμα η απόκλιση από τους εταίρους της να μεγαλώσει. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι πλέον στο 67% του μέσου όρου της Ε.Ε. των «28» από 93% το 2008.

Από την άλλη η Ελλάδα "επιτυγχάνει" πλέον όχι απλώς πρωτογενή πλεονάσματα (4,2% του ΑΕΠ το 2017), αλλά και θετικό ισοζύγιο ακόμη και μετά την πληρωμή των τόκων. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, οι επιδόσεις της ξεπερνούν τους στόχους, εξασφαλίζοντας το λεγόμενο υπερπλεόνασμα, που μετατρέπεται στη συνέχεια σε «κοινωνικό μέρισμα».

Για να το "επιτύχει" αυτό η κυβέρνηση περιέκοψε κατ’ επανάληψη το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, στερώντας πόρους από την ανάπτυξη, ενώ "πυροβόλησε" την αναπ΄τυξη καθώς  οι φορολογικοί συντελεστές έχουν εκτοξευθεί στα ύψη.

Σε ό,τι αφορά το μεγάλο ζήτημα του δημοσίου χρέους, παρά το PSI, διατηρείται σε ένα επίπεδο της τάξης του 180% του ΑΕΠ από 109,4% το 2008 και 146,2% το 2010. Αυτό δεν σημαίνει ότι το PSI δεν είχε σημασία. Χωρίς αυτό, το χρέος εκτιμάται ότι θα ήταν σήμερα 220% του ΑΕΠ.

Σε κάθε περίπτωση, οι αποφάσεις της Ευρωζώνης εξασφάλισαν χαμηλό κόστος εξυπηρέτησής του, τουλάχιστον για τα επόμενα 20 χρόνια, υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι η Ελλάδα θα επιτυγχάνει τους δημοσιονομικούς στόχους και θα συνεχίσει να εφαρμόζει τη μεταρρυθμιστική ατζέντα.