Το μνημόνιο δεν είναι το πρώτο πρόβλημα της χώρας. Είναι το δεύτερο

Πολιτικά η χώρα έχει χωριστεί σε μνημονιακά και αντιμνημονιακά κόμματα. Το ίδιο και οι Έλληνες πολίτες, που φρονούν ότι είναι το μνημόνιο που τους έφερε μειώσεις μισθών, φτώχεια και απόγνωση. Λίγες ημέρες μετά τις εκλογές και το πολιτικό σύστημα έχει διαιρεθεί σε αυτούς που θέλουν να καταγγείλουν το μνημόνιο και αυτούς που το θεωρούν ως την λύση προς την οικονομική εξυγίανση της χώρας. Αυτή είναι η μοναδική συζήτηση. Δεν υπάρχει άλλη.

Πρόκειται για την μεγαλύτερη μαζική παραπλάνηση στην πολιτική ιστορία της χώρας τα τελευταία 60 χρόνια. Γιατί δεν είναι το μνημόνιο η πηγή όλων των δεινών στην χώρα, αλλά το αντιαναπτυξιακό, διεφθαρμένο και καταστροφικά γραφειοκρατικό λειτουργικό μοντέλο της. Ας υποθέσουμε πως από αυτή την στιγμή, το μνημόνιο καταργείται. Και πως όλα τα δάνεια της χώρας διαγράφονται. Τι μας μένει; Μια χώρα με 1.500.000 ανέργους και εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα Μια χώρα που ξοδεύει περισσότερα από τα έσοδά της και χρειάζεται συνεχώς δανεικά. Και χωρίς το μνημόνιο λοιπόν, η Ελλάδα μοιάζει να είναι κατεστραμμένη χώρα.

Την ίδια ώρα που η χώρα βουλιάζει στο οικονομικό τέλμα, 6.000 ιδιωτικά έργα, αυτοχρηματοδοτούμενα,  που μπορούν να προσφέρουν 400.000 θέσεις εργασίας και τζίρους δεκάδων δισ. ευρώ προς φορολόγηση, λιμνάζουν σε φακέλλους σε διάφορους φορείς του Δημοσίου. Μόνο στην Αχαΐα έχουμε την Ολυμπία Οδό (4.000 θέσεις εργασίας). Επί δύο χρόνια δεν έχουν συνεννοηθεί να εισπράττει η εταιρεία όχι 0,90 λεπτά από τα διόδια αλλά 1,30 για να πληρώνονται οι Τράπεζες..! Το αυτοκινητοδρόμιο (500 θέσεις εργασίας). Επί ένα χρόνο περιμένει μια τυπική υπογραφή από την Βουλή!  Επενδύσεις στην Υγεία (600 θέσεις εργασίας). Βρίσκονται σε κάποια συρτάρια της Περιφέρειας. Το πρότζεκτ του γηπέδου της Παναχαϊκής (300 θέσεις εργασίας). Από το 2007 περίμεναν την έγκριση του Δημοτικού Συμβουλίου!

Ας μην μακρυγορούμε. Μόνο τα ιδιωτικά έργα στην Ελλάδα, αν επιτέλους ξεκινήσουν, το μνημόνιο θα υποστεί ήττα. Αν προσθέσουμε το ΕΣΠΑ, τις επιδοτήσεις των ΟΤΑ, τον αναπτυξιακό νόμο, η ανάπτυξη θα έχει ξεκινήσει και θα ολοκληρωθεί με την είσοδο του τραπεζικού συστήματος στην αγορά, για χρηματοδότηση.

Αν τα τελευταία δυο χρόνια είχε νικηθεί η γραφειοκρατία, η χώρα δεν θα είχε ανάγκη να "βρει" 11,5 δισ. ευρώ τον ερχόμενο Ιούνιο. Ούτε θα περιέκοπτε συνεχώς μισθούς και συντάξεις. Ούτε θα εξόντωνε πολίτες και επιχειρήσεις με άδικους φόρους.

Το πρώτο πρόβλημα στην χώρα είναι η γραφειοκρατία που πνίγει την επιχειρηματική δράση και δεν δίδει δουλειές στους πολίτες. Κανένας δεν λέει λέξη επ' αυτού. Να ανησυχείτε όχι για το μνημόνιο αλλά για το κράτος της ανεπάρκειας. Αυτό το κράτος έφερε το μνημόνιο. Δηλαδή δεν έφερε το μνημόνιο την κρίση στην ελληνική κοινωνία, αλλά η κρίση το μνημόνιο. Και δεν λένε τίποτε γι αυτό.

ΟΥΤΙΣ