Η απώλεια ενός δικού μας ανθρώπου, πρέπει να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Η πληγή είναι μεγάλη, δεν κλείνει ποτέ και η μόνη μας λύτρωση είναι να γίνουμε πιο σωστοί, πιο δίκαιοι, πιο άνθρωποι. Μέσα από τον πόνο γινόμαστε σοφότεροι, έτσι πρέπει.
Η κυρία Καρυστιανού μέσα από την απώλεια της έγινε δυστυχώς χειρότερη. Χάθηκαν εντελώς οι αξίες που πρέπει να επιστρατεύει ως άνθρωπος μπρος στην αμετάκλητη απώλεια που βίωσε και στη θέση τους υπάρχουν οι εμμονές της, τα ψεύδη της, οι συκοφαντίες κατά αθώων ανθρώπων που δεν της έχουν φταίξει πουθενά, δεν την αδικήσαν. Ανθρώπων που έχουν οικογένειες, παιδιά και διασύρονται δημόσια και εντελώς άδικα από τα λεγόμενα της.
Το ισοζύγιο δεν είναι καλό για την κυρία Καρυστιανού. Κανένας προσωπικός πόνος δεν την νομιμοποιεί να μηνύει δικαστικούς ψευδόμενη ασύστολα, να διασύρει ανθρώπους χωρίς στοιχεία, να υπερασπίζεται ανύπαρκτες τερατολογίες και να μολύνει την κοινωνία μέσα από την καθημερινή της διαβρωτική παρουσία.
Το θλιβερό για την κυρία Καρυστανού είναι πως γνωρίζει ότι ψεύδεται. Και το γνωρίζουν και οι πολιτικοί της προστάτες (Κωνσταντοπούλου) που έχουν μηνύσει δεκάδες ανθρώπους οι περισσότεροι αμέτοχοι στην υπόθεση των Τεμπών. Το γνωρίζουν και οι δικηγόροι της που δεν μπορεί να μην ξέρουν ότι τα βίντεο είναι αληθινά, ότι δεν απέσυραν 650.000 αρχεία (!!!), ούτε ότι η Δικαιοσύνη ΔΕΝ καθυστερεί (το αντίθετο).
Αλλά η κυρία Καρυστιανού δεν είναι μόνη. Υπάρχει δίπλα της η χούλιγκανς της πολιτικής Κωνσταντοπούλου που υπονομεύει θεσμούς, διαδικασίες, αξίες, την ίδια την αλήθεια.
Ακόμη ο εθνικός ψεύτης Βελόπουλος, που όταν μια τερατολογία του καταπέφτει, βάζει στη θέση της μια άλλη ακόμα μεγαλύτερη. Υπάρχει ο Φάμελλος που έχει χάσει το μέτρο και φυσικά ο Ανδρουλάκης που οδηγεί το ΠΑΣΟΚ προς τα πίσω, από τώρα ψάχνουν ποιος θα τον αντικαταστήσει το 2027 που θα χάσει τις εκλογές.
Όλοι αυτοί μαζί, υπηρετούν την συσκότιση, την παραπληροφόρηση και την παραπλάνηση, ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας, χωρίς ίχνος ντροπής.
Ανδρέας Χριστόπουλος
