Ρε παιδιά τι γίνεται σήμερα με την ελληνική μας γλώσσα;
Εμείς οι πιο παλιοί γνωρίζαμε τις λέξεις όπως μας τις μάθαιναν στα σχολεία, στην οικογένεια ή τέλος πάντων όπως πραγματικά ήταν.
Σήμερα εγώ όντας 52 δυσκολεύομαι πραγματικά να καταλάβω την γλώσσα των νεοτέρων μου… και αναρωτιέμαι τελικά μεγαλώνοντας γατί οι λέξεις δυσκολεύουν, αλλάζουν και ακούγοντας τες έχοντας το ίδιο νόημα δεν καταλαβαίνεις την σημασία τους.
Σίγουρα εσείς οι «δικοί μου» ηλικιακά θα έχετε βρεθεί σε ανάλογη θέση ακούγοντας την αργκό των νεωτέρων…
Θα μπορούσε βέβαια να χαρακτηριστεί και χαριτωμένο μερικές φορές ‘όπως μια μέρα άκουσα μια φίλη να λέει στο γιο της «μίλα
καθαρά βρε παιδάκι μου να συνεννοηθούμε»…
Παραθέτω εδώ μερικές από αυτές που εμένα μου είναι άγνωστες
ΚΡΙΝΤΖ – ΚΡΙΝΤΖΑΡΩ
ΦΛΕΞ – ΦΛΕΞΑΡΩ
ΦΑΣΑΙΟΣ
Επεξήγηση δεν δίνω προς το παρόν..αυτό ίσως σε επόμενο άρθρο.
Ο ενδοιασμός μου είναι ο εξής πως συμφωνώ απόλυτα ότι οι απαιτήσεις των καιρών αλλάζουν, τα χρόνια περνάνε και όλα αναπτύσσονται με γοργούς ρυθμούς, αλλά βρε παιδί μου η κληρονομιά της ελληνικής μας γλώσσας είναι ανεκτίμητη..
Και για να κλείσω το θέμα νομίζω πως η αμηχανία που νοιώθουμε εμείς οι παλαιότεροι είναι πως δυσκολευόμαστε να δεχτούμε το «νέο» όχι επειδή είναι νέο αλλά για να μην ξεχάσουμε το παλιό.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΚΑΛΑΠΟΘΑΡΑΚΟΥ
